دستجات عزاداری حیدری و نعمتی شهر لار

به علت کثرت دسته‌های سینه‌زنی وبه علت سهولت و زودتر به پایان رسیدن مراسم، ۱۰ محله‌ بزرگ درشهر قدیم لار در قالب دو دسته‌ بزرگ حیدری و نعمتی در مسیرهای معین شده و مکان ختم مشخص به عزاداری می‌پردازند.

به گزارش میلاد لارستان، دربعضی از شب‌ها به دعوت همدیگر به محلات مقابل رفته و در آنجا ضمن پذیرایی، ختم مراسم را نیزدر یکی از حسینیه‌ها انجام می‌دهند.

البته در زمان‌های دور این دو دسته به علت تعصبات کور و پوچ دست به کارهایی می‌زدند که در شأن و منزلت عزاداران امام حسین(ع) نبود اما این فرهنگ غلط به مرور زمان به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی کاملاً از بین رفت.

در لارستان رسم بر این است که سینه‌زنی سنتی در شب انجام دهند وسالیان دراز است که این عمل تا نیمه‌های شب (تا ساعت ۲ و یا ۳ نیمه‌شب) صورت می‌گیرد؛ این عمل جای تأمل دارد.

د رزمان‌های دور، در دوران پهلوی اول حکومت وقت لارستان به مردم اجازه‌ی عزاداری نمی‌دادند. مردان برای عزاداری و سینه‌زنی مجبور بودند که با پای پیاده به گراش بروند، وبعد از ختم مراسم سینه‌زنی نزدیک صبح به لار برمی‌گشتند.

قبل از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ هم سینه‌زنی سنتی لار اجازه نداشتند تا قبل از شب هفتم در کوچه‌ها و خیابان‌ها عزاداری نمایند و تنها سه شب مجوز داشتند که عزاداری کنند. در زمان شاه روز تاسوعا مدارس وادارات تعطیل نبود.

هر دسته‌ سینه‌زنی لار از حسینیه محله‌ خود شروع می‌کردند؛ در مسیر کوچه و خیابان برنامه‌ریزی شده ادامه پیدا می‌کرد و در حسینیه یکی از محلات که از قبل برنامه‌ریزی شده است مراسم ختم را انجام می‌دادند.

محلاتی که متعلق به حیدری می‌باشند:

به‌ترتیبِ حرکت سینه‌زنان:
۱- کوی گاله (دُمِ گاله)
۲- محله‌ی سبز کوه (محله‌ی آقا، تنگسیر، کُرُش، حاج خواجه فضل الله)
۳- پیرغیب
۴- کوریچان
۵- قنبربیگی.

محلاتی که متعلق به نعمتی می‌باشند:
۱- آب فروشان (آرد فروشان)
۲- نو
۳- درویشان( گردان)
۴- کهویه (کُوو)
۵- پاقلعه (گنبد سبز)

برگرفته از کتاب آیین عزاداری سنتی لارستان

عکس آرشیو

ف ۱۱۰