بحرانی بنام پیری جمعیت؛ سیاست‌هایی که باید مسئولان بیاندیشند تا لزوم ورود خیرین!

 

بیش از یک دهه است که زوج‌های جوان فرزندآوری را به عنوان موضوعی حاشیه‌ای پنداشته به‌گونه‌ای از پذیرفتن مسئولیت تربیت فرزند، شانه خالی می‌کنند و عده‌ای نیز بجای فرزندآوری خود را با پرورش حیوانات سرگرم کرده‌اند.

به گزارش میلاد لارستان، سال‌های پس از جنگ به واسطه تقدیم شهدای بسیار، برفرزندآوری تاکید شد و به یک باره جمعیت جوان کشور با شیب صعودی تندی در سال‌های بعد از انقلاب افزایش چشمگیری یافت، اما شعار “فرزند کمتر، زندگی بهتر” در آن دوران سیاستی بود که جهت کنترل جمعیت اتخاذ و ادامه‌دار شد.

این روند همچنان پیش رفت و این روزها بیم آن می‌رود که به زودی با ایرانی پیر و سالخورده رو به رو شویم و بحرانی جبران نشدنی در سال‌های نه چندان دور دامنگیرمان شود.

شاید در نگاه اول، ماجرا همچین بغرنج هم به نظر نرسد، اما وقتی عمیقا به موضوع بنگریم، آسیب‌هایی که در پی بروز پیری جمعیت رخ خواهد داد را به خوبی درک خواهیم کرد.

در این میان سیاست کشورهای دیگر در ظاهر تا باطن بسیار متفاوت است، چنانچه مشاهده می‌کنیم بسیاری از سلبریتی‌های جوان و مشهور جهانی تعداد فرزندان بسیاری دارند اما رسانه‌های همین کشورها اگر زوجی در ایران تعداد فرزندان‌شان از دو سه نفر تجاوز کند، راهکار سخره را در پیش می‌گیرند!

برخی هم در این میان با پرورش سگ‌ و گربه و سایر حیوانات یا پرندگان به جای فرزندآوری روی آورده و این اقدام را در میان جوانان باب کرده‌اند.

همه اینها در حالی است که مقام معظم رهبری، بارها در سخنان‌شان بر بحث فرزندآوری تاکید کرده‌ و تسهیل شرایط ازدواج و فرزندآوری جوانان توسط دستگاه‌ها را ضروری عنوان‌ کرده‌اند.

این روزها کاهش میل به ازدواج و تشکیل زندگی مشترک به دلایل متنوع که مهم‌ترین آن مشکلات اقتصادی است و در پی آن، افزایش میانگین سن ازدواج و در نهایت کاهش نرخ باروری موضوعی است که در افق ۳۰ ساله کشور معضلی جدی را با تبعات جبران‌ناپذیر اجتماعی، اقتصادی و امنیتی پیش روی‌مان قرار خواهد داد.

یکی از دیگر مسائلی که در این شرایط بسیار اهمیت دارد، بالا بودن هزینه‌های بارداری است، از آزمایش‌ها و غربالگری و سونوگرافی‌های دوران بارداری گرفته تا هزینه‌های زایمان و مخارج بیمارستان.

از دیگر سو برخی زوج‌هایی که نیاز است با روش‌های نوین پزشکی باردار شوند که آن هم نتیجه صد در صدی به دنبال ندارد، باید هزینه‌های هنگفتی را متحمل شوند که با توجه به شرایط اقتصادی جامعه امروز برای بسیاری امکان‌پذیر نیست.

از این رو با توجه به اهمیت پرداختن به بحث فرزندآوری نیاز است، همه دستگاه‌ها بر این موضوع همت گماشته و در این راستا حرکت کنند و بر اساس فرمایشات معظم‌له برنامه‌ریزی‌های خود را بر اساس سیاست افزایش جمعیت بنا کنند.

آنچه مسلم است اینکه افزایش سن ازدواج، شیوع ناباروری، بالا بودن هزینه‌های درمان و مشکلات اقتصادی دغدغه‌هایی است که سبب شده سال‌های اخیر با کاهش چشمگیر فرزندآوری رو به رو باشیم و جوانان میل و رغبت چندانی به زاد و ولد نشان ندهند.

اما باید گفت توجه به زاد و ولد و فرزندآوری یک مساله حاشیه‌ای نیست که مربوط به قشر خاصی از جامعه باشد بلکه موضوعی کلان است که نیاز به آینده‌نگری و تصویرسازی نسبت به آن وجود دارد تا به درستی انچه را که قرار است در آینده ۲۰ ساله با آن مواجه شویم، برایمان متصور شود.

روانشناسان، جامعه شناسان و بسیاری از بزرگان این حوزه معتقدند که زنگ خطر درباره این مساله سال‌هاست به صدا درآمده است و لذا این موضوع باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

در کنار همتی که باید مسئولان در سطح ملی و کلان برای فراهم‌آوری ازدواج و فرزندآوری به کار گیرند، مردم و به ویژه خیرین نیز می‌بایست وارد میدان شوند و با سوق دادن کمک‌ها از جمله ساخت مسکن برای زوج‌های جوان، تهیه جهیزیه، پرداخت هزینه ازدواج، کمک مالی برای اجاره مسکن و غیره، زمینه‌های لازم را برای قشر جوان جامعه در تشکیل خانواده فراهم سازند.

ف ۱۱۰