ظرفيتي كه گُم شد!!

 

محمد اثني عشری: صنعت، معدن و فرهنگ يا تاريخ لارستان ؛ موضوعاتي كه هركدام براي خود جاي بحث دارند.

اما از تاريخ كهن لارستان مي گويم؛ روي صحبتم بيشتر به سمت تاريخي است كه در دل شهر لار خودنمايي مي كنند.

كم نيستند آثاري كه نامشان آشنا ، قامتشان به بلنداي تاريخ اما بي روح و ساكت اند.

براي ديدن تاريخ كهن لار بايد بر بلنداي قلعه اژدها پيكر ايستاد و يك به يك شمرد و افسوس خورد كه نفسشان به شماره افتاده و ناي ماندن ندارند.

از همان قلعه اژدها پيكر شروع ميكنم ، يادم هست سال ٩٢ عمليات نورپردازي اطراف آن آغاز شد ؛به نوع خود جالب بود اما ٨ سال ميگذرد اكنون چه تغييري در قلعه ايجاد شد؟

شيراز را مثال ميزنم ، دروازه قرآن را همه ديده اند و اطراف آن را مشاهده كرده اند كه در اطراف آن چه اقداماتي انجام شده از آبشارهاي مصنوعي و سنگ فرش در ارتفاعات گرفته تا رستوران هايي كه در آن ميتوان شهر را نظاره گر بود.

ظرفيت قلعه اژدها پيكر از دروازه قرآن بيشتر نباشد كمتر نيست ولي پس از سالها همچنان خاك ، سنگ و جاده اي نامساعد نصيب همشهريان خود مي كند.

از كاروان سراها ( گلشن و نو ) كه نگويم ، تبديل به انباري شده است ، آيا نميتوان از آنها به عنوان مكاني دنج با نورپردازي هاي زيبا بهره برد؟ يا عمارت باغ نشاط كه اتاق هاي ظريف و آسيب پذير آن اكنون از ميز و صندلي هاي جان سخت اداري ميزباني ميكنند.

و دهها آثر تاريخي و ماندگار كه اين چنين رو به خاموشي است.

شايد باز سخن از نبود اعتبار به ميان بيايد كه حقيقتاً همينطور است ؛ولي كافي است فراخواني از سوي ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري لارستان ، فارس يا حتي كشور صادر شود تا سرمايه داران كوچك و بزرگ پا به ميدان بگذارند و اين مكان هاي تاريخي را كه چشم لارستان كهن هستند ، زنده كنند.

كاش حداقل لارستاني هايي كه در وزارتخانه مربوطه دستي بر آتش دارند كمي به فكر باشند.

ف ۱۱۰