امام خامنه‌ای:درباره مسائل ناموسی انقلاب مذاکره نمیکنیم؛فعلا مصوبه شورای عالی امنیت ملی اجرا شود

در بیست و سومین روز از ماه مبارک رمضان، دیدار جمعی از استادان، نخبگان و پژوهشگران دانشگاه‌ها ساعتی پیش با رهبر انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره‌) دیدار نمودند. امام خامنه ای در این دیدار مسائل بسیار مهمی را در خصوص مذاکره و عدم مذاکره با آمریکا، اهرم های فشاری ایران و تجربه های پیش رو را مطرح نمودند که خلاصه ای از مهمترین موارد را در ادامه می خوانیم:

۱)  حرفی درباره‌ی جنجال مذاکره که حالا خارجی‌ها و روزنامه‌ها و تبلیغاتچی‌ها میگویند؛ مقصود آنها از برگشتن به میز مذاکره، مطلق «مذاکره» نیست؛ بلکه «مذاکره با آمریکا» است؛ وَالّا ما که با مذاکره با دیگران و اروپایی‌ها مشکلی نداریم. در مذاکره با دیگران و اروپایی‌ها هم مسئله‌مان تعیین موضوع است.

۲)  ما درباره‌ی مسائل ناموسی انقلاب مذاکره نمیکنیم؛ درباره‌ی توانایی نظامی مذاکره نمیکنیم. معنی مذاکره در این مسئله، معامله است؛ یعنی از توانایی دفاعی‌تان کوتاه بیایید.  مذاکره درباره‌ی این‌جور مسائل، دو کلمه است: آنها میگویند این را میخواهیم، ما میگوییم نه!  مثل قضیه‌ی آن خواستگاری که از او پرسیدند چه شد؟ گفت همه چیز پیش رفته غیر از دو چیز: ما میگوییم دختر شما را میخواهیم و آنها میگویند غلط میکنید!  پس منظور اینها از مذاکره،‌ مذاکره_با_آمریکا است که درباره‌ی این هم گفتیم که مذاکره_نمیکنیم؛ علتش این است که مذاکره هیچ فایده‌ای ندارد و ضرر هم دارد.

۳) تنها راه ما این است که ما در مقابل فشارهای آمریکا از ابزارهای فشاری که داریم استفاده کنیم. این ابزارها هم برخلاف تبلیغ آنها نظامی نیست -البته لازم باشد از اهرم نظامی هم استفاده میکنیم- ولی همین کاری که شورای امنیت ملی کرد و گفتند ما تعهداتمان را در این بخش عملی نمیکنیم و از تعهدمان خارج میشویم، این کار درستی بود.

۴) وقتی شما از ابزار فشار خودتان استفاده نکردید، او خیالش راحت میشود و فشار را کش میدهد.

۵) توانایی ما هسته‌ای و علمی است و دنبال سلاح هسته‌ای هم نیستیم؛ نه به‌خاطر تحریم و آمریکا، بلکه به‌خاطر مبنایمان که حرام میدانیم از نظر فقهی و شرعی.  بعضی‌ها هم گفتند که سلاح هسته‌ای تولید کنیم ولی مصرف نکنیم؛ این هم اشتباه است، چون با هزینه‌ی بالا تولید میکنیم ولی استفاده نمیکنیم و طرف هم میداند که ما استفاده نمیکنیم و این برای ما دیگر تأثیری ندارد.

۶) فعلاً مصوبه‌ی شورای عالی امنیت ملی اجرا میشود و بعد هرچه که مقتضی باشد. توقف در این حد معنی ندارد. فعلاً این مصوبه کافی است و اگر مقتضی شد بعداً از اهرمهای بعدی استفاده خواهیم کرد.

۷) آمریکایی‌ها وقتی میخواهند با فشار، چیزی را در کشوری هدف قرار بدهند و مقصود خود را به دست آورند، «فشار» در اینجا برایشان راهبرد است؛ یک تاکتیک هم دارند به اسم مذاکره.  فشار می‌آورند تا طرف خسته شود و بعد میگویند حالا مذاکره کنیم. این مذاکره_مکمل_فشار_است و برای آن است که محصول فشارها نقد شود. فشار می‌آورند و بعد میگویند حالا مذاکره کنیم؛ مذاکره این است. راهبردشان مذاکره نیست؛ فشار است. مذاکره یک ذیلی است در راهبرد فشار. راه مقابله هم این است که طرف مقابلشان، از ابزار_فشار خود استفاده کند تا فشار روی خود را کم کند. اما اگر چنانچه فریب دعوت به مذاکره را بخورد و بگوید پس احتیاجی به استفاده از اهرمهای فشار من نیست، آن‌وقت لغزیده و رفته و این یعنی باخت_قطعی.

۸)  مسئله‌ی روز قدس امسال از هر سال مهم‌تر است. البته مسئله‌ی فلسطین یک مسئله‌ی اساسی است و مخصوص دولتها و کشورهای اسلامی هم نیست. مسئله‌ی فلسطین یک مسئله‌ی انسانی است.  البته برای مسلمانها این کار اهمیت بیشتر و اولویت بیشتری دارد و غیر جنبه‌ی انسانی، جنبه‌های شرعی و دینی هم دارد.

 

۹) راه‌پیمایی روز قدس که دفاع از فلسطین به‌وسیله‌ی حضور مردمی است، همیشه مهم است. امسال این راه‌پیمایی مهم‌تر است به‌خاطر این کارهای خیانت‌باری که بعضی از دنباله‌های آمریکا دارند در منطقه انجام میدهند برای جا انداختن معامله‌ی قرن؛ که البته جا نخواهد افتاد و هرگز تحقق هم پیدا نخواهد کرد و آمریکا و دنباله‌هایش حتماً در این قضیه هم شکست خواهند خورد.  منتها فرقش با گذشته‌ها این است که حالا صریحاً میگویند میخواهیم مسئله‌ی فلسطین را کَان لَم یکُن کنیم و از مسائل مطرح دنیا حذف کنیم؛ البته چنین کاری را نخواهند توانست و ناکام خواهند ماند.

۱۰)  همه‌ی مسئولان اجرایی متفقند که مذاکره با آمریکا مطلقاً توصیه نمیشود. نه‌فقط مذاکره با این دولت بخصوص؛ رفتار دولت اوباما هم با این دولت تفاوت جوهری نداشت، ظاهرش فرق میکرد اما باطنش یکی بود. ما فریب ترفند آمریکایی‌ها را بلاشک نخواهیم خورد.

۱۱) پیشرفتهای دانشگاهی ما به معنای واقعی کلمه چشمگیر است. از این نباید غفلت کرد. تأکید من برای این است که جریانی راه افتاده برای کوچک نشان دادن حرکت عظیم علمی کشور. پول خرج میکنند و برنامه‌ریزی میکنند؛ یک نمونه‌اش برنامه‌ی ۲۰۴۰ دانشگاه استنفورد برای زیر سؤال بردن کارهای علمی و پیشرفتها و کارهای مهم دانشگاهی ما.  در ایران هم کسانی هستند که برای گل زدن آنها پاس میدهند؛ این حرکت، ترکیب خیانت و خباثت است. 

 ۱۲) دانشگاه کارهای زیادی کرده و با قبل انقلاب زمین تا آسمان فاصله دارد. خب حالا جامعه‌ی دانشگاهی ما را متهم میکنند به کم‌عمقی و کم‌سوادی. اگر اینها کم‌عمق و کم‌سوادند پس غنی‌سازی اورانیوم ۲۰درصد را چه کسی انجام داد؟ پیشرفتهای نانو را چه کسی دنبال کرد؟ پیشرفتهای سلولهای_بنیادی را چه کسی انجام داد؟

۱۳)  تمجید به‌حق و احساس سرافرازی از دانشگاه به معنی آن نیست که به این حد از پیشرفت قانعیم و دانشگاه کنونی عیب و نقص ندارد. نه، ما هنوز عقبیم.

۱۴) کشور ما از لحاظ علمی پیشرفت نمیخواهد، جهش میخواهد! و این کاملاً ممکن است، البته پررنج هست، لکن رنج شیرین.