نيمه اول مهرماه 1374 – شماره 28(به كجا مي‌رويم)

شايد نتوان عاملي كه ترقي و تعالي جامعه را تضمين مي‌كند بدون كم و كاست به شمارش درآورد اما مي‌توان از مهمترين آنها نام برد و به طور خلاصه بيان داشت كه ترقي جامعه، در گرو تعالي، فرهنگي، اجتماعي،‌اقتصادي، كشاورزي، صنعتي و …. است. بديهي است هر يك از عوامل ياد شده وقتي باز شوند داراي ابعاد وسيعي خواهند بود مثلاً تعالي فرهنگي به معني داشتن چندين كلاس درس در مقاطع راهنمايي و متوسطه يا تحصيلات دانشگاهي و حوزوي نيست هرچند اين زيربناي كاراست اما تعالي فرهنگي به رشد فكري اقشار جامعه باز مي‌گردد.
مثلاً‌ وقتي مي‌بينيم جامعه‌اي براي رشد خويش از تكنولوژي جديد استفاده مي‌كند و نيروهاي فرهنگي را با تكنيك تازه به كار وا مي‌دارد يا وقتي ديده مي‌شود كه متمولين جامعه تأسيس مسجد و حسينيه را تنها كار خير قلمداد نكرده بلكه بناي دانشگاه، تجهيز مراكز درماني، ايجاد رفاه براي مستمندان، تعيين كميته ازدواج براي نيازمندان، رسيدگي به ايتام و بي‌بضاعت ها، تأسيس بنياد فرهنگي از ابتدايي تا پايان دوره عالي و هزاران نمونه ديگر نيز از كارهاي خير مي‌دانند و در حد توان به توسعه آن همت مي‌گمارد نشان دهنده رشد فرهنگي در انديشه جامعه است. طبيعي است كه در مسائل اقتصادي و اجتماعي نيز وضع به همين منوال است.
حال در جريان فرهنگي كه اندكي بازتر نموديم به خود آمده و از خويشتن پرسش كنيم كه به كجا مي‌رويم.
آيا وضعيت فرهنگي جامعه چگونه است آيا تحصيلات متوسطه، عالي حوزوي ما چه حالتي دارد آيا مراكز آموزش عالي در شهرستاني كه غالب مسئولين اعلام مي‌نمايند در خودياري دامن همت به كمر زده به كجا سوق داده مي‌شود.
چندي پيش وعده تأسيس دانشگاه پيام نور و علوم انساني به اين ملت داده شد و اتفاقاً خبر آن هم در نشريه ميلاد چاپ شده اما تحقق نيافت. شنيده‌ام كه براي گشايش آن تقاضاي كمك‌هاي آنچناني شده است كه بايد گفت خداوند به بعضي از مسئولين ما لطف و انصاف عنايت فرمايد.
براستي براي اعتلاي فرهنگ جوانان اين ديار چند كلاس هنري اعم از تئاتر، نقاشي، خط، شعر، كامپيوتر و… دائر كرده‌ايم.
مسئولين فرهنگي منطقه به خود آمده بينديشند كه براي تعالي فرهنگي حال و آينده چه فكري كرده‌اند و چه طرحي ارائه داده‌اند.
در چندين شماره قبلي تحت عنوان «همشهريان عزيز جوانان را دريابند» ۲ مقاله داشتيم كه فقط در يك محور نياز جوان‌ها را طرح مي‌كرد و تا مقداري راه چاره را نشان مي داد و از حد نگارش تجاوز نكرد و جامه عمل نپوشيد. به اميد توجه هرچه بيشتر مسئولين و مردم آگاه و رفع نياز هرچه بهتر منطقه.