درخت «خَرگ»

 در گذشته، بخاطر عدم دسترسی به امکانات و نبود متخصصین، مردم دچار دشواری های زیادی می شده اند و گاه به جهت نداشتن تکیه گاه و یا به عبارت بهتر، ناامیدی از دستیابی به نتیجه مطلوب، به یک سری چیزها، اعتقاد پیدا می کرده اند.

بگونه ای که اگر در زمان حال درباره آن صحبت کنیم، نیاکان خود را مورد تمسخر قرار می دهیم. چرا که این اعتقادات در اکثر موارد با وجود نداشتن پایه علمی و دینی، مورد توجه قشر خاصی از مردم جامعه و شاید اکثر مردم یک شهر قرار می گرفته است.

یکی از این موارد، اعتقاد خاص به شفابخشی درخت «خَرگ» است. این گیاه، با برگهای قلبی شکل و با رنگ سبز پسته ای و با برگهای هرچند تُنُک اما شاخه های متعدد، دارای زیبایی خاصی است. درخت «خَرگ» قابلت رویش در مناطق گرم و خشک مثل: لارستان را دارد و به لحاظ استقامتی، با هوای بسیار گرم و سرمای خشک سازگار بوده و تقریباً در تمام فصول سال، سبزی و طراوت خود را حفظ می کند. یک ویژگی دیگر این درخت آن است که، مزه ای بسیار تلخ دارد. البته به جهت قطع کردن بی رویه، این درخت در آستانه نابودی قرار دارد.

مردم قدیم لار، اعتقاد خاصی به درخت «خَرگ» داشته اند و برای شفای افرادی که به بیماری تب شدید و طولانی مدت دچار می شده، به آن متوسل می شده اند. آنان برای دستیابی به این مهم، دست به یک اقدام عجیب می زده اند. مردم لارستان، تکه نانی، معمولاً خشک و از دور ریزهای نان، به همراه چند عدد خرما تهیه می کردند و بوسیله قطعه بندی که به اندازه قد بیمار (از فرق سر تا نوک انگشتان پا) بود، به تنه درخت گِره می دادند تا توسط حیوانات چرنده مانند: بز خورده شود و این بیماری از تن فرد بیمار خارج گردد.

در زمان انجام عمل گِره زنی، شعر تک بیتی:

زردی من از تو         سرخی تو از من

خوانده می شده است که منظور از آن؛ بی حالی و زرد رویی من برای تو و سرخی تو (منظور رنگ گل این درخت) برای من باشد.

 

 اخبار مرتبط:

اداره میراث فرهنگی لارستان و انتظارات پیش رو

از میان نامه های رسیده: حفظ ميراث فرهنگي آري؛ حفظ خرابه‌ها نه.

تاسیس دانشگاه فرهنگیان یکی از دغدغه های فرماندار ویژه

توصیه ای فرهنگی به مسئولان لارستان