هفته اول ارديبهشت ماه 1379 – شماره140(رمز قرآن از حسين آموختيم)

تقارن ايام عاشورا و شهادت غمبار سرور آزادگان جهان حضرت حسين‏بن على)ع( با ايام برگزارى مسابقات مرحله پنجگانه قرآن كريم در لارستان فرصتى است كه پيرامون اين كتاب عظيم و نقش آن در بيدارى مسلمين و خطر دشمنان آن نكاتى هرچند به اجمال نگارش يابد.
 شكى نيست كه كتابى با اين عظمت از معلمى مكتب نرفته و رسولى مدرس نديده صورت تحقق نمى‏بندد مگر اعجاز الهى مسأله را به منصه ظهور رسانده باشد. وقتى به صدر اسلام برمى‏گرديم كه مسلمين آن زمان با توجه به محتواى آن حول اين كتاب الهى گرد آمدند و تمدنى نوپا و عظيم كه تمدن پنجگانه ايران و روم و يمن و بابل و مصر را در خود هضم نموده، تأسيس نمودند به خويشتن مى‏بالد و به آن افتخار مى‏كند و براى رسيدن به آن نور قدم برمى‏دارد. از سوى ديگر خدعه معارضان نيز نبايد او را غافل سازد. به همين جهت اين بعد را با كمى تفصيل مورد بررسى قرار داده از ساير ابعاد در اين مقام مى‏گذريم.
 مسأله معارضه با قرآن، براى از صحنه بيرون كردن آن از ديرباز مورد نظر معاندين و مخالفين حقيقت و آزادى و انسانيت بوده است. از عهد رسول خدا و توطئه مشركين مكه و بيانات وليدبن مغيره مخزومى تا زمان ما و برنامه‏ريزى برخى مستشرقين و صهيونيستها براى مخالفت يا تحريف در كلام خدا همه يك توطئه حساب شده بر عليه قرآن و اسلام مى‏باشد. سخن )گلا وستون( نخست‏وزير انگلستان كه راه تفرقه در ميان مسلمين بيرون بردن قرآن از ميان آنان مى‏داند، سخنى است كاملاً حساب شده زيرا مهمترين وسيله اتحاد بين مسلمين كلام نورانى خداوند است كه اگر اين مهم از جامعه مسلمين رخت بربندد عمود خيمه اسلام را كشيده و مسلمين را ساقط خواهند كرد. اين خطر همه مسلمانان بويژه جوانان را به حفظ و حراست از محتواى اين كتاب بزرگ و تعليم و تعلم و بكار بستن آن دعوت مى‏نمايد.
 ناگفته نماند همه يژوهشهاى مستشرقين به انگيزه سوء و اهداف استعمارى صورت نگرفته است صاحب كتاب “در اسارت قرانيه” انگيزه‏هاى پژوهشى مستشرقين را سه دسته مى‏نمايد.
 ۱- پژوهشها و بررسيهاى تبشيرى ۲- پژوهشهاى استعمارى ۳- پژوهشهاى علمى
 پس يك جنبه از پژوهشهاى خاورشناسان جنبه علمى داشته است و پژوهشهاى تبشيرى و استعمارى اغراض سوء استعمارگران بوده است بيدارى مسلمين ايجاب مى‏كند كه به اين دو جنبه با دقت كامل و نگرش دقيق پرداخته شود. زيرا جنبه تبشيرى يعنى تهى كردن جامعه مسلمين از قوانين اسلام.
 »رودى بارت« معتقد است هدف اصلى تلاشهاى خاورشناسان در سالهاى آغازين قرن دوازدهم ميلادى بعد »تبشير« بوده يعنى به مسلمان با زبان خودشان بباورانند كه اسلام دين باطلى است و زمينه گرايش آنها به دين مسيح را فراهم
 سازند.«(۱)
 خاورشناسانى نظير نيكلا دكيز – فيفش – فراچى – هوتنگر، ويلياندر و بريد و ادعاى خرافاتى بودن به قرآن و بدعت‏گذار بودن به اسلام و مسلمين مى‏زنند بعدها خاورشناسان آلمانى و يهودى مانند ويل – گلدزيهر و بول به تحريف قرآن در صدر اسلام رأى دادند(۲). بديهى است اين دسته از خاورشناسان تبشيرى جز براى نابودى قرآن و اسلام گامى نزده‏اند.
 پيرامون جنبه دوم يعنى انگيزه‏هاى استعمارى بايد دانست كه هدف مستشرقان ايجاد ترديد و دودلى – ايجاد تفرقه ميان مسلمين – بزرگ كردن اختلافات موجود در ميان فرق اسلامى، و بالاخره وانمود كردن اينكه اسلام دين تفرقه و دشمنى و شكاف است بوده كه اغلب با وارد كردن مطالب ناصحيح كه در دين نبوده بنام دين به انجام مى‏رسانده‏اند.(۳) با توجه به اين نكات جوانان آگاه و هوشمند جامعه اسلامى بايد خوب مطلع باشند و اين خطر را از ياد نبرند و با عينك هوشيارى و بيدارى و تفكر نقد به مسائل بنگرند و بطور كلى استفاده از عينك خوش‏بينى و بدبينى را براى خويش ممنوع سازند تا حقايق را بهتر مشاهده كنند.
 نكته‏اى كه بايد به آن بسيار توجه كرد اين است مولى‏الموحدين اميرالمؤمنين)ع( كه خود ترجمان وحى و قرآن محسوب مى‏شود در آخرين سفارش خويش به فرزندان و جوامع اسلامى در همه اعصار و قرون به عمل نمودن به قرآن توصيه فرموده‏اند كه:»الله الله فى القرآن لايسبقكم بالعمل به غيركم« (۴)بديهى است عمل به قرآن مستلزم قرائت، شناخت واژه‏ها و الفاظ، شناخت محتوا و معنى نحوه بكار بستن آن محتوا و بالاخره تحقق عملى آن است كه لازمه چنين مسأله تداوم و همراهى دائمى انسان با قرآن و بهره‏گيرى صحيح از محتواى آن است كه اين با قرائت ساده محقق نخواهد شد.
 اميد كه حاملان قرآن عاملان آن و حافظان قرآن حارسان آن باشند.