سخنانی آموزنده از امام موسی کاظم(ع)

ابوالحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از ائمه اثنى عشر عليهم السلام و نهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است . آن حضرت در ابواء(منزلى ميان مكه و مدينه) در روز يكشنبه هفتم صفر سال ۱۲۸ يا ۱۲۹ ه.ق. متولد شد. به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الكاظم گرديد.

ضرت امام موسى كاظم(عليه السلام) عابدترين و زاهدترين، فقيه ترين، سخى ترين و كريمترين مردم زمان خود بود، هر گاه دو سوم از شب مى گذشت نمازهاى نافله را به جا مى آورد و تا سپيده صبح به نماز خواندن ادامه مى داد و هنگامى كه وقت نماز صبح فرا مى رسيد، بعد از نماز شروع به دعا مى كرد و از ترس خدا آن چنان گريه مى كرد كه تمام محاسن شريفش به اشك آميخته مى شد و هر گاه قرآن مى خواند مردم پيرامونش جمع مى شدند و از صداى خوش او لذّت مى بردند.

آن حضرت، صابر، صالح، امين و كاظم لقب يافته بود و به عبد صالح شناخته مى شد، و به خاطر تسلّط بر نفس و فروبردن خشم، به كاظم مشهور گرديد.

به مناسبت شهادت آن بزرگوار چند سخن آموزنده از ایشان را نقل می کنیم

السلام علیک یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر(ع).

 ۱) همنشيني با اهل دين ، شرف دنيا و آخرت است .(تحف العقول)

۲) بپرهيز از معاشرت با مردم و انس با آنان ، مگر اين كه خردمند و امانت داري در ميان آنها بيايي كه ( در اين صورت ) با او انس گير و از ديگران بگريز ، به مانند گريز تو از درنده هاي شكاري (تحف العقول)

۳) مؤمن همانند دو كفه ترازوست ، هرگاه به ايمانش افزوده گردد ، به بلايش افزوده گردد .(تحف العقول)

۴)  نماز نافله راه نزديك شده هر مؤمني به خداوند است .(تحف العقول ، ص ۴۲۵)

۵)  ندا كننده اي در روز قيامت ندا مي كند : آگاه باشيد ، هر كه را بر خدا فردي است برخيزد ، و برنمي خيزد ، مگر كسي كه گذشت كرده و اصلاح بين مردم نموده باشد ، پس پاداشش با خدا خواهد بود .(تحف العقول)

۶)  كمك كردنت به ناتوان از بهترين صدقه است .(تحف العقول ، ص ۴۳۷)

۷) سختي ناحق را آن كس شناسد كه بدان محكوم گردد .(تحف العقول ، ص ۴۳۷)

۸) هرگاه مردم گناهان تازه كنند كه نمي كردند ، خداوند بلاهايي تازه به آنها دهد كه به حساب نمي آوردند .(تحف العقول)