لزوم تقسیم استان فارس به چند استان کوچکتر

در نوشته حاضر به موضوعي خواهيم پرداخت كه تقريباً تمامي مردم و مسئولين به آن واقف‌اند ولي متأسفانه تاكنون نگاهي جدي و عملي به آن صورت نگرفته و هرچه زمان بيشتر سپري مي‌شود انجام آن سخت‌تر مي‌گردد.

یكي از خصوصيات بارز آدمي آن است كه خواهان پيشرفت و ترقي است به دست آوردن اين مهم مي‌تواند هم فردي باشد هم جمعي. مثلاً يك كارمند دوست ندارد  از ابتداي فعاليتش تا آخر عمر شغلي‌اش به عنوان يك كارمند دون‌پايه، به كار و فعاليت  بپردازد و در تمام دوران زندگي خود مي‌كوشد تا به بهترين‌ها و بالاترين‌ها دست يابد.

در فضايي بزرگتر  مثل جوامع بزرگ انساني نيز چنين است. به عنوان نمونه مديران يك كارخانه تو ليد مواد غذايي، تمام كوشش خود را به كار مي‌گيرند تا با استفاده از سرمايه‌ها و توانمندي‌هاي خود ميزان توليد و بازار مصرف  خود را گسترش دهند و يا در مثالي ديگر مردم يك روستا دوست دارند به لحاظ سلسله مراتب قانوني به شهر ارتقا يابند و يك بخش دوست دارد به سطح شهرستان و به دنبال آن يك شهرستان خواهان ارتقا به سطح يك استان است .

براي تحقق اين اهداف، نياز به فراهم شدن برخي زيرساخت‌ها است. مثلاً: براي ارتقاي يك شهرستان به استان، نياز به جمعيت يك ميليوني است. ولي فراهم كردن چنين جمعيتي نيز احتياج به فراهم آوردن بعضي زيربناها دارد.

يعني اين كه براي جذب جمعيت، بايد اشتغال آفريني صورت گيرد، مراكز بزرگ علمي، صنعتي، كشاورزي و نظامي در يك شهر تشكيل گردد.

براي دست‌يابي به موارد فوق نياز به توجه بيش از پيش مسئولين رده بالاي استاني و شهرستاني است.

لارستان، يكي از شهرستان‌هاي بزرگ كهن فارس است. اين استان بسيار پهناور بوده و داراي ۲۹ شهرستان بزرگ و كوچك است. هر كدام از آنان متوقع بهره‌مندي از بهترين امكانات‌اند.

همه مي كوشند تا با نفوذ و قدرت مسئولان خود، در اين راه از ديگري سبقت بگيرند. با توجه به بودجه‌اي كه به استان اختصاص مي‌يابد سهم هر كدام از شهرستان‌ها، زياد قابل توجه نيست. ضمن آن كه آنچه به آنان وعده داده مي‌شود در پايان سال قسمت اعظمي از آن تحقق نمي‌يابد.

به نظر نگارنده اكثر استان‌هاي جنوبي و جنوب شرقي ايران از جمله: فارس، كرمان، سيستان و بلوچستان، اصفهان و… به دليل وسعت زياد تعدد شهرستان‌هاي موجود در آنها و فاصله زياد تا مركز استان و عوامل ديگر باعث شده حركت لاك‌پشتي به سوي پيشرفت و ترقي داشته باشند.

مثلاً در استان فارس  كه ۲۹ شهرستان وجود دارد مركز استان و مسئولين بلندمرتبه آن قادر به رسيدگي به همه آنها نيستند و همين موضوع منجر شده تا شهرستان‌هاي تابع آن، مركز استان را نسبت به خود  بي‌توجه و كم‌لطف تلقي كنند و اين ذهنيت به وجود آيد كه عدالت رعايت نمي‌شود و اين سوال در اذهان نقش مي‌بندد كه چرا، فلان شهر داراي امكانات بيشتري است و يا چرا همه امكانات در مركز استان جمع شده است و سوالاتي از اين قبيل.

در پاسخ به چنين سوالاتي بايد گفت: هنگامي كه تعداد فرزندان يك خانواده بيشتر باشد،  پدر و مادر فرصت كافي براي رسيدگي به همگي آنان را نمي‌يابند مثلاً: يك پدر در خانواده‌اي كه داراي ۲ فرزند است بسيار موفق‌تر است نسبت به پدري كه داراي ۸ فرزند مي‌باشد.

حكايت استان فارس هم اينگونه است. چون تعداد شهرستان‌هاي (فرزندان) تحت پوشش زياد است امكان رسيدگي به آنان كمتر است.

به همين دليل بايد در اينجا يك موضوع  مهم را مطرح كرد به اميد آن كه مسئولين كشوري و استاني  را به تفكر وادارد و آنان را به سوي گام عملي سوق دهد و آن اين كه: لارستان در جنوب استان فارس از قابليت‌هاي لازم براي  تشكيل يك استان مستقل برخوردار است.