قطعه شعری به زبان لاری در وصف روزگار…

مَه یادِه کَیدو اَندِم هَمَه کـَس دِلـُشُو خَش اَند

که شَفهمی غُصَّه چَی آخ هَمَه کِس دِلـُشو خَش اَند

دِل مَردیاشو صافند چش نامحرم شُوناکِه

تا که چِش تاریک اَبـُئِس هر کی اَپَهلوی زِنَشَند

کمک یکدِگـَه شاکِه وَسِ هر کاری

وَسِ هر کس کَری شاکِه تا ابد شُه ته چش اند

صبح وَگـَّه مردیاشو هرکدوم یک کَری شاکِه

مَشغلوم خَرَک شَلونا قَمبَرو اَکار شَل اَند

مش رضا بَچا شَبارَند مَحدِسَن اَ دور کـَهرند

مُصَّفی بِرَدَه شَزَت سید مرتضی اَتِکِ شَل اَند

زینیاشو هَمَه اَمدِه دو سه تا بِچ شُوخِشاره

بِچیا تمبونِ  پَکوَایی شوپاوُ هر کی اَ کـَنگِ نَنَش اَند

مانساء اَفِکرِ اَو اند نُصرَتو شَمَد شَوادُوت

زیوَرو اَدَور پاتیل شا بی بی اَوَرِ تَش اَند

سر شومُو که اَبُئِس یک سفرة دراز و گَپاَگـَه

که چی شَی نی اَند ولی بَخُدا دلشو خش اند

مای زَمِسّو که مَگو شلغم اَتش شانا

همشآخ قربون منقلیاشو که پر خُرگِ تَش اَند

از اِ دَورَی چه بُگـُیم درده دِلـُم چُو بُکُنِمهَمَه

غُصَّه هَمَه غم آخ هَمی دَورة چِه خَش اَند

این شعر از شبکه های اجتماعی گرفته شده و سراینده آن نامعلوم است، از شاعر خوش ذوق آن تقاضا می شود در صورت تمایل نام خود را برای درج در ذیل شعر از طریق قسمت نظرات برای ما ارسال کند.