شهر لار در اذهان افراد غریبه و سرحدات بسیار بلندوجه و رویایی جلوه میکند و زمانی که به این شهر میآیند، در کنار پیشرفتهای صورت گرفته، با صحنههایی مواجه…
شهر لار در اذهان افراد غریبه و سرحدات بسیار بلندوجه و رویایی جلوه میکند و زمانی که به این شهر میآیند، در کنار پیشرفتهای صورت گرفته، با صحنههایی مواجه میشوند که در تصورات خود نداشتهاند. بیاییم برای یکبار، از زاویه دید یک فرد غریبه به لار وارد شویم.
به گزارش میلاد لارستان، شاید به لحاظ ظاهر شهری، بدلیل تردد متعدد شهروندان، وجود برخی نارساییها به یک روزمره تبدیل شده باشد و به تدریج حالت عادی به خود گرفته است اما زمانی که یک فرد برای نخستینبار و حتی پس از مدتها با آن جلوههای شهری مواجه میشود، پی به کاستیها و نازیباییها میبرد.
شهر لار در اذهان افراد غریبه و سرحدات بسیار بلندوجه و رویایی جلوه میکند و زمانی که به این شهر میآیند، در کنار پیشرفتهای صورت گرفته، با صحنههایی مواجه میشوند که در تصورات خود نداشتهاند.
بیاییم برای یکبار، از زاویه دید یک فرد غریبه به لار وارد شویم. اگر برای ورود به شهر از سمت شیراز اقدام کرده باشیم، پس از پلیسراه به یک دوراهی میرسیم که یک سمت آن به طرف کمربندی لطیفی و بندرعباس میرود و دیگری فقط یک تابلو راهنمای جادهای که شهر لار را نشانه میرود.
در ابتدای ورودی شهر دو اِلمان دیده میشود که یکی از آنها با نشان برکه و نخل و دیگری گنبد بازار قیصریه را به نمایش میگذارد و این حرکات برای شروع کار و دعوت هموطنان برای بازدید از شهر تاریخی لار و آشنایی نسبی با آن قابل تحسین است اما همه میدانیم که بطور قطع، اغلب آنان که گذرشان به خطه لارستان میافتد، اغلب برای دسترسی به بنادر و جزایر جنوب ایران است و اکثر آنها با رسیدن به دوراهی کمربندی و ورود شهر لار، مسیر را به سوی بندرعباس کَج میکنند، پس چه بهتر که فکری برای پیش از دوراهی برای هدایت و جلب توجه مسافران به سمت شهر لار هم صورت گیرد.
وقتی یک مسافر به دوراهی شهرقدیم و شهرجدید میرسد، در بسیاری از موارد مسیر خود را به بدلیل قرارگیری در مسیر بندرعباس، از سمت شهرقدیم برمیگزیند.(چراکه فقط برای استراحت و غذا و غیره و مدت کوتاه آمده و قصد عبور دارد.) ابتدای بلوار ورودی با گلهای کاغذی و درختان ابریشم توسط شهرداری آراسته شده اما با گذر این قسمت، ولی با گذر این بخش، در ادامه بلواری تقریباً فقیر از درخت و گل و کوههایی خشک سر به فلک کشیده برخورد میکند.
پیشنهاد این است که به فضای سبز این بلوار و همچنین کاشتن درخت در کوهپایه ورودی شهری اهتمام بیشتری شود. در کنار این موارد، میبایست به کمعرض بود جاده ورودی نیز اشاره کرد. البته نباید از تلاشهای شهرداری طی مدت اخیر در کاشت درخت و همچنین نصب چراغ بربروی پایههای برق که بیشتر در شب هنگام نمود دارد، غافل بود و جای تشکر دارد.
اصل قصه زمانی غمگین کننده میشود که نمای بدشکل و زننده ساختمانهای فرسوده و مخروبه به سرعت چشم هر بینندهای را آزار میدهد. دیوارهای تَرَکخورده، پیادهروهای نازیبا، دیوارهای قدیمی، تابلوهای ناهمگون، خرابههای متعدد، آسفالت ناهموار و غیره واقعاً آزاردهنده و دلزننده است.
هرچند که شهرداری در طی ماه و سالیان اخیر اقدام جثته و گریخته اقداماتی نظیر؛ جدارهسازی، دیوارنگاری، نصب پایههای چراغ رنگی و غیره کرده است، لیکن کار همچنان ناقص و مشکلات و نازیبایی پابرجاست. شاید راهکار موقت رفع این مشکل، انجام دیوارنگاره به همراه نورپردازی از نخستین ساختمان ورود به لار تا میدان موشکی باشد، سپس میتوان با بهرهگیری از طرحهای خوبی نظیر؛ «طرح کلید به کلید» با کمک ادارهکل راه و شهرسازی لارستان و بهرهگیری از امتیازات و تسهیلات با کمک خود مردم ساکن این منطقه، در بلندمدت شاهد تحول و زیبایی شد.
اوج نامرتبی و مخروبه در بافت فرسوده شهر لار، مربوط به کوهپایه قلعه اژدها پیکر واقع در جوار خیابان فاطمیه و پشت امامزاده میرعلی بن الحسین علیه السلام است. ریخته شدن فاضلاب منازل، عدم برخورداری از فضای سبز، خانههای گِلی مخروبه، اجرای ناقص دیواره سنگی و غیره موجب شده تا هر رهگذری را از ورود به لار پشیمان کند. باید در اسرع وقت برای این بخش از شهر با همکاری میراث فرهنگ، ادارهکل راه و شهرسازی، شهرداری و شورا و سایر نهادهای مرتبط چارهای اساسی و طرحی عملی اندیشیده شود.
اجرای ناقص ساخت پیاده راه حدفاصل میدان سیدعبدالحسین لاری(حوزه علمیه) تا میدان امام خمینی(ره) و بالعکس که تاکنون برای آن طرح و ایده منسجم و عملی ترسیم نشده است. فقط در قسمتهایی از این مسیر پیادهرو ساخته و درختانی کاشته شده است. بلوار سیدعبدالحسین لاری(ره) اصلیترین بلوار شهر لار محسوب میشود و مدیران شهری باید بیشترین تمرکز خود را بر روی آن بگذارند. باید علاوه بر رسیدگی به بهسازی پیادهرو و اجرای طرحی شکیل، برای بلوار میان دو خیابان هم برنامهای اساسی و فوری هم در بُعد فضای سبز، نورپردازی، قراردادن اِلمان، نصب تابلو و غیره داشت. از سویی، زمینهای بایر و خاکی زیادی در دو طرف مسیر وجود دارد که سالهاست بدون هیچ تغییر و ساخت و سازی رهاشده است.لازم و واجب است که شهرداری لار با شناسایی مالکین و صدور ضربالاجل، آنان را برای تعیین تکلیف نهایی فروش یا ساخت اجبار کند.
فضای خالی از ساختمان و زمینهای رهاشده و پیادهروهای در حدفاصل میدان سیدعبدالحسین لاری(حوزه علمیه) تا چهارراه شهید باقرپوریان و امتداد آن تا زیرگذر قبل از میدان امام خمینی(ره) وضعیتی مشابه با بلوار سیدعبدالحسین لاری(ره) دارد و لازم است مدیران شهری با طرحریزی مناسب و از طرفی فشار بر مالکین، به ساماندهی و بهسازی این قسمت از شهر تلاش داشته باشند.
خوشبختانه با همت شهرداری لار طی مدت اخیر کار ساخت و نصب اِلمان برگرفته از شاخصهای بومی سرعت گرفته و جای تقدیر دارد اما آنچه زننده و بسیار به چشم میآید، نداشتن اِلمان در خور شأن میادین بخصوص در بین دو شهر به سمت شهرقدیم مثل میدان سپاه و همچنین میدان شهید نصیری لاری، که از میادین مهم شهر محسوب میشود، است و میبایست متناسب با تاریخ و هویت خطه لارستان، اِلمان زیبا نصب شود.
موضوع دیگری که در چهره شهر بسیار به چشم میآید، شکل ظاهری ناهمگون و نامنظم تابلو مغازهها، اعم از؛ طرح، رنگ، جنس، اندازه، محل نصب و… است. شهرداری میتواند با ارائه ضوابطی نظیر؛ ارتفاع نصب، اندازه تابلو، شکل آن و غیره، مغازهداران هر خیابان را ملزم به رعایت آن کند تا وضعیت شهر از نامرتبی و بینظمی خارج شود.
فقر و کمبود درخت در معابر و وجود باغچههای خالی از درخت در پیاهروها، بلوارها و جلوی درب منازل، مبحث دیگری است که میبایست به آن سروسامان دادن شود. طی یکی دو سال اخیر درختان زیادی به شهر لار اضافه شده است اما پیشرفت در این زمینه نیازمند اراده و همت شهروندان هم دارد تا با کاشت، آبیاری و مواظبت از درختان، شهری سبز و شکیل داشته باشیم.
همه باید به این درک برسیم که درست است که گشایش و پیشرفت در توسعه شهری نیازمند ارائه طرح و پیگیری از سوی مسئولان شهری و بالادستی است اما باید بدانیم که شهر ساختنی است و تکتک شهروندان در آن سهیم هستند. باید به قوانین احترام گذاشت. در برابر تغییرات برای بهتر شدن شرایط مقاومت نکرد. در امر پرداخت انواع عوارض شهری کوتاهی نکرد. در حفظ اموال شهری کوشا باشیم. از قطع درختان جلوی مغازه خودداری و آن را آبیاری کنیم. اگر طرح و ایدهای داریم، با مدیران در میان بگذاریم. در شهر خودمان سرمایهگذاری کنیم و اگر میتوانیم، سرمایهگذاران سایر شهرها را برای سرمایهگذاری در لارستان ترغیب کنیم.
مدیران شهری نیز باید با مردم همراه و همگام باشند. بیشترین تسهیلات را در نظر بگیرند. از بروکراسی اداری فراری باشند. کارها را سریعتر رواج دهند. با سرمایه گذاران همراه باشند و موانع را از سر راه آنان بردارند. از روزمرگی و کارهای کماثر پرهیز کنند و بیشتر به فکر ایجاد زیرساختهای شهری باشند. با رسانهها تعامل بیشتری داشته باشند. در امر جذب بودجه و امکانات دولتی حداکثر توان خود را بکار گیرند. برنامه کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت داشته باشند. جلب مشارکت عمومی را بالا ببرند و فرهنگ شهروندی را ترویج دهند.
ف ۱۱۰