تاجران معنوی لارستان

ارث پدری را وقف کردم

خیران کتابخانه ساز با عمل نیکوکارانه خود، انسان ها را به دنیایی بزرگ وارد می کنند، دنیایی شیرین که لبخند علم و آگاهی را بر لبان تشنگان معرفت می نشاند.

به گزارش میلاد لارستان؛ ایران کشوری با فرهنگ و تاریخ و تمدن کهن است که از ابتدا مردمانی علاقه مند به هنر را در خود پرورش داده، مردمانی که از هر فرصتی برای بیان این احساسات درونی خود بهره می بردند.

دوران مختلف تاریخ ایران هنرمندان و افراد پر ذوق و سلیقه ای را سراغ دارد که با وجود مشقت های زیاد، هنر و استعدادهای ذاتی خود را در این عرصه پرورش داده و در بسیاری از موارد نیز به سرآمدان دوران خود مبدل گشته اند.

بی دلیل نیست که گفته می شود، هنر نزد ایرانیان است و بس.

شواهد زیادی در دست است که نشان می دهد ایرانیان از دیرباز به کتاب و کتابخوانی علاقه داشته اند، عادتی ارزشمند که بزرگان از گذشته تاکنون سخنان و مطالب زیادی در وصف آن بیان کرده اند.
ارزش این کار خوب و ستودنی تا جایی است که از گذشته تا امروز در این سرزمین، بسیاری اقدام به احداث و راه اندازی کتابخانه هایی کوچک و بزرگ در جای جای آن کرده اند.
خیران و نیکوکارانی که هدف از این کار را علم آموزی و افزایش دانش مردمان خود دانسته اند.
این حرکت زیبای فرهنگی در کشور ما تا جایی ادامه یافته که اکنون این افراد در یک تشکل با عنوان «انجمن خیرین کتابخانه ساز» گردهم آمده و در امر جذب، ساماندهی منابع، امکانات و جلب مشارکت های مردمی در امر نیکوکارانه کتابخانه سازی، فعالیت می کنند.

خیران کتابخانه ساز به افرادی اطلاق می شود که با هدف ترویج فرهنگ مطالعه و کتابخوانی، هزینه های ساخت مکان هایی را برای نگهداری کتاب و مراجعه علاقه مندان به آن برای بهره مندی از این کالای فرهنگی متقبل می شوند.

اعضای انجمن یادشده با هدف توسعه فرهنگ کتابخوانی و طبق اساسنامه در همه استان ها، شهرستان ها و حتی خارج از کشور اقدام به ایجاد واحدهایی می کنند تا دسترسی مردم به کتابخانه های عمومی و ایستگا ه های مطالعه تسهیل شود؛ مساله ای که منجر به فراهم شدن زیرساخت های لازم برای ترویج فرهنگ مطالعه مفید در کشور می شود.

بی تردید با افزایش خدمات و فعالیت های خیران این انجمن، گام های موثری در مسیر توسعه و ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی و ترغیب نسل آینده به این عادت خوب و ارزش اجتماعی برداشته خواهد شد.

نیکوکارانی که در امر خداپسندانه کتابخانه سازی فعالیت دارند، ضمن مساعدت به کتابخانه های عمومی، مشارکت فکری و فرهنگی با هدف بهره ­برداری مناسب تر و ترویج مطالعه مفید، در تامین منابع مالی مورد نیاز برای اداره کتابخانه های عمومی سهیم هستند.

منابع یاد شده صرف انتشار، خرید و تهیه کتابهای خوب و مفید می شود که بطور قطع در ایجاد گرایش و انگیزش افراد بخصوص قشر جوان به کتاب و کتابخوانی مفید است.

ارث پدری را وقف کردم

خیری دیگر که در امر کتابخانه سازی فعالیت دارد، به ایرنا می گوید: یک کتابخانه عمومی با ۷۳۰۰ جلد کتاب را حدود دو سال پیش در شهرستان لارستان استان فارس راه اندازی کردم، در این مکان گلچینی از کتابهای مختلف در زمینه های ادبی، تاریخی، جامعه شناسی و ادیان همچنین کتابهایی مرجع وجود دارد.

احمد دلیر که خود متولد لارستان است با بیان اینکه زمین این کتابخانه از پدر به ارث رسیده، معتقد است، به دلیل منابع غنی این کتابخانه، بطور قطع این مکان در آینده مرجع خوبی برای افرادی خواهد بود که اهل تحقیق و پژوهش هستند.

به گفته این خیر ۴۶ ساله، مساحت این کتابخانه۴۰۰ متر مربع و سالن آن حدود ۳۰۰ متر مربع است.

دلیر با بیان اینکه نام این کتابخانه «ایراهستان» و این واژه پهلوی به معنای لارستان است، ادامه می دهد: منابع غنی و مفید این کتابخانه به کمک خیران و یکجا خریداری شده است.

دلیر که ساکن تهران است و هر از گاهی به لارستان سفر می کند، از راه اندازی قریب الوقوع یک کتابخانه ویژه کودک به نام ابن سینا در این شهرستان خبر داده و می گوید: مساحت زمین این کتابخانه ۸۵ متر و کارهای اولیه آن انجام شده است.

این نیکوکار لارستانی با بیان اینکه پدرش نیز در امور عام المنعه فعالیت داشته، اضافه می کند: برادرم نیز موزه مردم شناسی را در این منطقه راه اندازی کرده است.

وی انجام کار خیر را توفیقی بزرگ می داند و می افزاید: خدمت به دیگران و رضایت آنها لذتی شیرین است که انسان را به شعف می آورد، هرچند شاهد هستم بسیاری تشنه کتاب و مطالعه هستند.

دلیر با بیان اینکه این کارش دیگران را تشویق به ساختن کتابخانه در مناطق دیگر کرده، می گوید: بسیاری از نیکوکاران برای کاری مشابه وی در جاهای دیگر اعلام آمادگی کرده اند که این مساله رضایت درونی این خیر را در پی داشته است.

فرجام سخن اینکه، در دین اسلام، کمک به همنوع و انجام کار خیر و نیکو با هدف رضایت خداوند توصیه شده؛ کارهای خیر نظیر ساختن کتابخانه، درمانگاه، مدرسه و حمام که باقیات صالحات انسان هستند، شاید بیراه نباشد نام «تجارت معنوی» را بر چنین کارهایی نهیم؛ کارهایی که رضایت درونی فرد را بدنبال دارند.

چه خوب است، افراد نسبت به این امور حساس بوده و بی تفاوت نباشند، هر کس می تواند به سهم خود حتی با بضاعتی اندک در این عرصه که نوعی عبادت هم محسوب می شود، فعالیت کند و توشه آخرت را با دستان خود آماده سازد.

منبع: ایرنا – پروین اروجی