ضرورت ساماندهی مشاغل مزاحم

به گونه ای درکنارشان خو گرفته ایم که نه تنها آنها را مزاحم نمی دانیم بلکه هیچ احساس نا خوشایندی هم نداریم  نه  صداهای گوش خراش  و نه بوهای مشمئز کننده ونه پسمانده های اینگونه مشاغل ونه… هیچکدام را عاملی برای مزاحمت  نمی دانیم 

بله  حِرَف و مشاغلی را می گویم که در دنیای ماشینی امروز  به عنوان  مشاغل مزاحم و آلاینده از آنان نام می برند در گوشه و کنار شهر پراکنده هستند درخیابان ها و کوچه ها و همسایگی ما ودر هر جایی که فکرش را بکنید  از آهنگری ها ،جوشکاری ها ، تعویض روغنی و نقاش درب و پنجره و… طبق قانون و همانند سایر صنوف به شهروندان سرویس ارائه می کنند مشاغل مزاحم بر اساس قانون مجوز فعالیت گرفته اند وهیچ منع قانونی برای فعالیت آنها وجود ندارد اما به دلیل واقع شدن در کنار مجتمع های مسکونی و به دلیل آلایندگی های صوتی و بهداشتی که برای شهر و شهروندان ایجاد می کنند از آنان به عنوان مشاغل مزاحم یاد می کنند  از نقش مثبت اینگونه مشاغل در ایجاد اشتغال و خدمات رسانی به شهروندان  نمی توان به سادگی گذشت برخی از مشاغل یاد شده بدلیل نوع فعالیت هایشان آنچنان آسیب های روحی و روانی برای شهروندان (خصوصا آنهایی  که مستقیما و یا در همسایگی  مشاغل یاد شده قرار دارند) بدنبال دارد که شاید از زیان های کار خود مطلع نباشند امروزه  کارشناسان حوزه سلامت و بهداشت جامعه معتقدند آلودگی های صوتی زیان هایی به مراتب بیشتر از آلودگی های زیست محیطی بر روح و روان ساکنین شهر ها دارد با این وضعیت امید است ضرورت  برنامه ریزی وساماندهی اینگونه مشاغل و انتقال به مکانی مناسب  در دستور کار مسئولان باشد تامردم از مضرات و آسیب های آن در امان باشند.

بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداريها  با صراحت می گوید:

جلوگيري از ايجاد و تاسيس كليه اماكن كه بنحوي از انحاء موجب بروز مزاحمت براي ساكنين يا مخالف اصول بهداشت در شهرهاست، وظیفه شهرداری هاست و شهرداري مكلف است از تاسيس كارخانه ها – كارگاهها – گاراژهاي عمومي و تعميرگاهها و دكانها و همچنين مراكزي كه مواد محترقه مي سازند و اصطبل چارپايان و مراكز دامداري و بطور كلي تمام مشاغل و كسب هائي كه ايجاد مزاحمت و سروصدا كنند يا توليد دود يا عفونت و يا تجمع حشرات و جانوران نمايد جلوگيري كند و ………آنها را تعطيل كند و اگر لازم شود آنها را به خارج از شهر انتقال دهد.

تا چند دهه پیش درشهر لار به دلیل ویژگی خاص یعنی  بافت قدیم و جدید (که گسترش امروزی را نداشت  )عمده مشاغلی که از آن به مشاغل مزاحم و زیان آور یاد می شود  بتدریج در بین این دو شهر فعالیت خود را آغاز کردند که شاید یکی از دلایل آن دور بودن ازاماکن مسکونی  در آن زمان بوده  اما امروز شرایط متفاوتی از دیروز دارد و امید است با یک یرنامه ریزی  و آینده نگری دقیق  وضعیت فعلی هم به نفع مردم و هم کسبه بهبود پیدا کند عمده مشاغل یاد شده در بین دو شهر واقع شده اند  از چند دهه پیش  این مجوز ها  بتدریج برای این کارگا هها و مشاغل صادر شده اما امروز در محدود ه واحد های مسکونی  قرار دارند وچند پروژه مسکن مهر هم به آن اضافه شده که ضرورت این انتقال را دو چندان می کند از طرفی شاهد هستیم برخی از مشاغل به صورت سنتی در منازل و محلات شهر قدیم به فعالیت اشتغال دارند که باید در این مورد جدیت بیشتری از سوی مسئولین در جلوگیری از توسعه این کارگاه های سنتی وجود داشته باشد .

البته شایان ذکر است که این معضل در بسیاری از شهرستان های همجوار  و مراکز استان ها نیز وجود دارد اما در بعضی از مناطق اقداماتی صورت گرفته است مثلا در همسایگی ما شهرستان جهرم در این زمینه از لار جلوتر می باشد و مکانی را برای اینگونه مشاغل در نظر گرفته اند و عملیات ساختمانی آن از پیشرفت قابل توجهی برخوردار است انتظار می رود شورا و شهرداری با همکاری دیگر دستگاه های مسئول در این زمینه اقدام نمایند.

بدیهی است که این انتقال یک شبه اتفاق نمی افتد اما  از مسئولان انتظار می رود با توجه به کمبود مراکز فرهنگی و تفریحی در شهر لار  برای آینده برنامه ریزی کنند تا آسیب های روحی و روانی که از ناحیه اینگونه مشاغل بر مردم وارد می شود به حداقل ممکن برسد . جداسازی و ساماندهی بخش های خدماتی از ضرورت های یک شهر سالم و زنده است ( همانند کشتار گاه ها ،پایانه های مسافر بری ،میادین میوه و تره بار و… )یکی از دلائلی که شاید مسئولین گذشته را از توجه به این امر مهم منصرف نموده هزینه سنگین این جابجایی است که باید به آنان حق داد اما با یک آینده گری می توان قدم های مهمی در این راه برداشت تا  در آینده لار همانند بعضی ازشهرها با این معضل مواجه نباشد

آنچه که از مطالب مندرج در نشریات و سایت های مرتبط با این موضوع می توان استخراج کرد این است که همه مشاغل در یک سطح از آلایندگی و زیان آوری قرار ندارند و کارشناسان مشاغل را در سه سطح و با ۳ رنگ طبقه بندی نموده اند :

*مشاغل رنگ قرمز: به مشاغلی اختصاص یافته که باید از محدوده شهری خارج شوند. (ریخته گری و ذوب فلزات  ،آسفالت سازی ،اوراقچی ها ، اتاقسازی کمپرسی ، رنگرزی ،پشم شویی ،چوب بری- کابینت سازی، جعبه سازی ، حصیربافی ،ابزار تیز کنی صنعتی- قراضه آهن فروشی ، آهنکاران ساختمانی ،سازندگان در کرکره ای و لولا-سوله سازی ، انبارهای داربست فلزی- ماشین کاری و سری تراشی قطعات فلزی- آهن فروشی- سازندگان سری کار در و پنجره آهنی و…. )

*مشاغل رنگ  زرد: که باید فعالیت آن ها مزاحمتی برای ساکنان ایجاد نکند.  (رویه کوبی مبل- رنگ کاری چوب- حلبی سازی و کانال سازی ،پشمک سازی ،فروشندگی تایر و روغن موتور عمده- مهر و پلاک ساز- سازندگان تزیینات سنگی- قالیشویی- سری دوزی البسه-نقاشی اتومبیل- تعمیرکنندگان گیربکس و دیفرانسیل- تعمیرکار جلو بندی خودرو- تعمیرکار ترمز- تعمیرکار کاربراتور و….)

 *مشاغل رنگ  سبز:  مشاغلی هستند که فعالیت آن ها در محیط شهری مجاز است. این مشاغل به صورت مشاغل ضروری برای شهر مدرن و پویا نیز تعریف می شوند. (شرکت های خدمات الکترونیکی و فناوری اطلاعات -اتوماسیون و سیستم های هوشمند- صنایع اپتیک- -تعمیرکار در و پنجره آهنی-قاب سازی آلومینیومی- تعمیر لوازم خانگی- سیم کشی ساختمانی- سازندگان قفل و کلید- نانوایی ها- ناشران و کتابفروشان- فروش و تعمیر لوازم الکتریکی سبک و الکترونیکی- عکاسی و فیلمبرداری- آرایشگری- فروشندگان لوازم بهداشتی و…)

چند نکته :

*یکی از اولین اقداماتی که می توان انجام داد این است که  از گسترش اینگونه مشاغل در سطح شهر و حریم  واحد های مسکونی جلوگیری نمود  و در زمینه صدور مجوز مشاغل یاد شده با احتیاط بیشتری عمل کرد .

* مکان یابی مناسب برای جایگزینی در جایی که هم برای شهروندان قابل دسترسی باشد  و هم کسبه از آن استقبال نمایند.

* ایجاد شهرک های تخصصی در اطراف شهر برای هر یک از صنوف تا بتدریج اینگونه مشاغل در مکان مناسبی تجمیع شوند.

*استفاده از تجربیات شهرهای دیگر که در این مورد از لار جلوتر هستند.

*همکاری و هماهنگی همه دستگاه های مسئول در این حوزه و با نظارت مدیریت ارشد شهرستان الزامی است .

*توجیه این جابجایی برای کسبه ومشاغلی که مورد نظر هستند تا  زمینه های ذهنی در بین کسبه بوجود بیاید و با آموزش های کارشناسی هم از درجه آسیب های فردی صاحبان مشاغل جلوگیری نمود و هم تا حد امکان مضراتی که از فعالیت آنها به مردم می رسد را کاهش داد.

 

نگارنده: غلامرضا حامدپور