نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلكه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. * *…
نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلكه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید.
* * *
روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هـ.ق، امام حسن عسكری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری كه هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد كه امام یازدهم افزون بر این كه مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده كرده بود، شب پیش از شهادتشان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری كردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام علیه السلام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود.
بر اساس گفته شیخ صدوق، خود امام زمان علیه السلام با كنار زدن عمویش جعفر كه قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند.
حكومت عباسی از مدت ها پیش بر اساس سخن رسول الله صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مبنی بر این كه مهدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است، امام یازدهم را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام یازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل كرده بود. پس از شهادت امام علیه السلام كم كم خبر فرزندی به نام مهدی علیه السلام پخش شد و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی علیه السلام به نتیجه نرسید.
شایسته است پیش از آغاز به مقصود، نکاتی چند را یادآور شویم:
۱٫ ممکن است برای برخی توهم گردد که چون امام زمان(عج) وسیله ای برای رسیدن برکات به مخلوقات است، پس از مردم بی نیاز است و احتیاجی به دعای مردم ندارد!
اما در پاسخ می توان گفت: آنچه از روایات برمی آید، ظاهراً آن است که زمان ظهور حضرتش از امور بدائی است که امکان پیش و پس افتادنش وجود دارد. بنابراین شاید جلو افتادن آن به جدیت و اهتمام اهل ایمان در دعا کردن برای تعجیل فرج آن حضرت مشروط باشد.
از سوی دیگر، چون دعای ما برای حضرتش از باب هدیه شخص حقیر فقیری به رادمردی بزرگوار است، تردیدی نیست که این، نشانه نیاز این فقر به بخشش آن بزرگ، و شیوه بندگان به اربابان محسوب می شود.
۲٫ با توجه به اینکه ما هدفی ارزنده داریم که موانعی انجامش را به تأخیر می اندازد، بر ما واجب است در دفع و رفع آن موانع جدیّت و همت کنیم و چون تأخیر ظهور مولای ما صاحب الزمان(عج) بر اثر موانعی است که از ناحیه ما سرچشمه گرفته، بر ماست که از خداوند متعال، برطرف کردن آنها را تمنا کنیم. پس دعا کردن برای تعجیل فرج، در حقیقت دعا برای خودمان و سودمند به حالمان است.
اکنون آثار، فواید و ویژگی هایی را که بر دعا کردن برای تعجیل فرج مترتب است، فهرست وار مرور می کنیم:
۱٫ فرموده حضرت ولیّ عصر (عج): «بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج، که فرج شما در آن است».
۲٫ این دعا سبب ازدیاد نعمت هاست.
۳٫ اطاعت از «اولی الامر» است که خداوند اطاعتشان را واجب کرده است.
۴٫ در عالم برزخ و قیامت، مونس مهربانی خواهد بود.
۵٫ بهترین اعمال است.
۶٫ باعث زدودن غم ها می شود.
۷٫ فرشتگان برایش دعا می کنند.
۸٫ تمسک به ثقلین (کتاب و عترت) است.
۹٫ خوشایند ترین اعمال نزد خداوند است.
۱۰٫ ثواب کمک به مظلوم را دارد.
۱۱٫ هفتاد هزار نفر از گنهکاران را شفاعت می کند.
۱۲٫ از اهل بهشت خواهد بود.
۱۳٫ با امیرالمؤمنان و در درجه آن حضرت خواهد بود.
۱۴٫ کردار های بد او به کردارهای نیک مبدل می شود.
۱۵٫ عقوبت را، با دعا، از اهل زمین دور می سازد.
۱۶٫ روز قیامت، هدیه هایی ویژه دریافت می دارد.
۱۷٫ به ثواب طلب علم، نایل می گردد.
۱۸٫ وفا به عهد و پیمان خداوند است.
۱۹٫ دعای پیامبر اکرم(ص) شامل حالش می شود.
۲۰٫ حساب او آسان می گردد.
۲۱٫ پاداش گرامی داشتن شخص کریم را دارد.
۲۲٫ تعظیم شعائر خداوند است.
۲۳٫ چنگ زدن به ریسمان الهی است.
۲۴٫ سبب کامل شدن ایمان می گردد.
فواید یاد شده و مکارم مزبور با دعا کردن به هر زبان و هر گونه برای آدمی، حاصل می گردد؛ زیرا دلایل آن عام است و همه انواع را شامل می شود. بیشتر این فضیلت ها با بسیار دعا کردن برای تعجیل فرج مولای قائم ما(عج) حاصل می گردد؛ چرا که آن حضرت فرمود: «و برای تعجیل فرج، بسیار دعا کنید». گفتنی است کمال این آثار با تحصیل ملکه تقوا و پاک سازی نفس از زشتی ها و رذایل امکان می پذیرد.
بخش پنجم کتاب مکیال المکارم، به این مطلب اختصاص دارد. مؤلف محترم در این باب نود فایده و ویژگی را همراه با دوازده نتیجه بر می شمارد.
منبع: تبیان/ حوزه