بیست و پنجم رجب سالروز شهادت امام موسی کاظم(علیه السلام)، امام هفتم شیعیان جهان در سال ۱۸۳ هجری است.
ابوالحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از ائمه اثنى عشر عليهم السلام و نهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است . آن حضرت در ابواء(منزلى ميان مكه و مدينه) در روز يكشنبه هفتم صفر سال ۱۲۸ يا ۱۲۹ ه.ق. متولد شد. به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الكاظم گرديد.
حضرت امام موسى كاظم(عليه السلام) عابدترين و زاهدترين، فقيه ترين، سخى ترين و كريمترين مردم زمان خود بود، هر گاه دو سوم از شب مى گذشت نمازهاى نافله را به جا مى آورد و تا سپيده صبح به نماز خواندن ادامه مى داد و هنگامى كه وقت نماز صبح فرا مى رسيد، بعد از نماز شروع به دعا مى كرد و از ترس خدا آن چنان گريه مى كرد كه تمام محاسن شريفش به اشك آميخته مى شد و هر گاه قرآن مى خواند مردم پيرامونش جمع مى شدند و از صداى خوش او لذّت مى بردند.
آن حضرت در بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳هجری توسط شقی ترین افراد به شهادت رسید.
صلوات بر امام موسی کاظم(ع)
چند سخن از سخنان گهربار امام موسی کاظم(ع):
كمك كردن تو به ناتوان، بهترین صدقه است.
اگر به تعداد اهل بدر (مؤمن كامل) در میان شما بود، قائم ما قیام مى كرد.
كسى كه هر روز خود را ارزیابى نكند، از ما نیست.
ما سائلیم سائل آقای کاظمین
هر كس خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند عذاب خود را در روز قیامت از او باز مىدارد.
خیر برسان و سخن نیك بگو و سست رأى و فرمانبرِ هر كس مباش.
شكیبایى در عافیت بزرگتر است از شكیبایى در بلا.
از جفا پرپر شد گل زهرا | برادر امیر عباسی (زمینه)