هفته سوم خردادماه 1383 -شماره 332(گلى از بوستان انقلاب پرپر شد)

 گر به دست من افتد فراق را بكشم
كه روز هجر سيه باد و خان و مان فراق

 سرمقاله ‏اى براى اين شماره نوشته بودم و خانواده‏ها را پيرامون اوقات فراغت عزيزانشان هشدار داده بودم، اما حادثه دلخراش سقوط بالگرد در قزوين و پرپر شدن 9 عزيز كه يكى از آنان گلى از بوستان انقلاب اسلامى لارستان، مرد تواضع و صميميت و صفا، گرمى و شجاعت و سخا و دوست سختى‏ها و خوشى‏ها حاج‏ مسعود امامى (ره) همانند پتكى بود كه انديشه اوليه را به هم ريخت. راستى در يك چشم به هم زدن چه حادثه‏ اى رخ نمود چرا چنين شد آيا جامعه ما استعداد اين را دارد كه ايثارگرانى همچون حاج‏ امامى و حاج‏ امامى ها را دوباره بسازد و به خيل خادمين ميهن اسلامى بيفزايد؟ حادثه اخير را به پاى چه جريانى بايد نوشت: فرسودگى ناوگان هوايى، بى‏ توجهى، غفلت خرابكارى، تقدير، عوامل طبيعى و… از سويى مى‏دانيم حوادث غير مترقبه وقايع دلخراش نيز به دنبال دارد و مرگ در بستر براى الگوى تواضع و صميميتى كه در او مى‏شناسيم ننگ بود او كه تمام همّ و غمّش رفع گرفتاريهاى مردم جامعه بود شأنش همان بود كه در راه اوامر الهى و براى خدمت به مردم پرپر شود و به كمال مطلوب خويش كه همانا خيل راهيان نور بود بپيوندد.
 از پاى تا سرت همه نور خدا شود
در راه ذوالجلال چو بى پا و سر شوى
 بديهى است تحمل و تأمل ما در مسأله اندك است و اگر تقدير چنين رقم زده شده و قضا چنين حكم كرده جز تسليم و رضا چاره‏ اى نيست هرچند تألم و تأثر از دست دادن گلهاى سرسبد انقلاب چيزى نيست كه به راحتى بتوان از آن گذشت.