ارتقاء گروه کوهنوردی پردیس به باشگاه دره نوردی

زندگی چیزی نیست جز لحظاتی که عواطفمان برانگیخته می شود و مابقی آن یک مرگ محرک است.

من علمدار شفیعی مربی راهنمای و مسئول باشگاه دره نوردی پردیس لارستان هستم پس از سالها فعالیت پر تلاش و پر تلاطم این گروه، اکنون بعد از باشگاه شدن برش کوچکی از آن برایتان روایت می کنم. آنچه اتفاق افتاد آغاز صبری تازه به مدد همت اعضاء شکل گرفت، و این کار کمی نیست. گروه پردیس با شکیبایی، آهسته و پیوسته به سوی آرمان های خویش گام برداشت این تلاش آن چنان با شجاعت آمیخته شده است که ما را در صف جلوی دره نوردی لارستان قرار داده است.

باید دنیا را کمی بهتر از آنچه تحویل گرفته ای، تحویل بدهی، خواه با اندکی بهبود شرایط…

در حالی که نیک می دانیم باشگاه شدن به  تغییرات جدی نیاز دارد، شما موظف هستید در چهارچوب تعریف شده و حقوق ورزشی گام بردارید، در رابطه با تفاوت گروه با باشگاه بحث و جایگاهش روشن است.

امروز تبدیل شدن گروه به باشگاهی که وارد طبیعت می شود، آینده از آن طبیعت می شود. حوزه تبدیل شدن گروه به باشگاه در شهرهای همجوار رو به افزایش است، لذا اگر گروه را ارتقاء نمی دادم باور کنید، همنوردان قدیمی و جدید، منتقدان اصلی من می شدند چون می دیدند که گروه بودن اعتباری دیگر ندارد. درابتدا فضای گروه همان غالبا اجرای برنامه بر اساس توان بدنی و حضور در تمرینات و بدون رزومه فرد اجرا می شد، همین رویکرد حضور در این برنامه و آن برنامه بدون ترسیم خط مشی و فقط برای پر کردن و انتشار بیشتر برنامه بود، اتفاق خوبی که افتاد ، این بود که چهارچوب و ضوابط در یک رشته خاص برای اولین بار در گروه شکل گرفت.

لذا فرصت داشتیم و نگرانی از بابت پرکردن برنامه غیر از چهارچوب تعیین شده نبود آنچه بر ایوان گروه آویزان کرده بودیم پیمایش حداقل ۲۰ دره فنی غیر تکراری در استان های مختلف و اکتشاف تنگ های بکر را اولویت گذاری کردیم، این روند باعث شد که هم تمرینات به خوبی انجام شود و هم تفکرات دره نوردی به خوبی شکل بگیرد.

در ابتدا برخی از اعضای گروه این رویه را شوخی می داشتند ولی بعد از مدتی با پیدایش نتایج آن را پذیرفته اند.

عده ای مثل من معتقد هستند در باشگاه جهت اصلی هر رشته گم نمی شود چون یک نفر تا مربی نباشد نمی توان بهتر از آن مربی، آن رشته را عمیق تر و گسترده تر و وسیع تر تحلیل، اجرا و مستندسازی و به نتیجه از قبل تعیین شده برساند.

در هر حال باشگاه ها در حال تقویت شدن و قوی شدن هستند چون امکان ظهور( مربی شدن) به اعضاء داده می شود، و در آینده اگر بخواهیم در برابر آن حرف فنی بزنیم باید حرف جدی تر و تخصصی تر باشد.

شگفت آور است که وجود باشگاه ها نیاز جامعه ورزشی در شهر هستند.

که در آن رویش قهرمانان، پرورش مربیان، عواطف انسانی و حال هوای منقلب شدن درونمان، گریز ناپذیر خواهد بود.

و در آخر مساله باشگاه شدن یک وحدت قانونی برای اعضاء ایجاد می کند اتحاد در باشگاه ها مطمئن و اثر بخشی آن حاصل تکثیر مربی جهت کم کردن اضطراب و نگرانی ناشی از حوادث فروخته است.

باتشکر از همراهی: حسن خضرایی- رسوال الهی- مجتبی شکوری و   عاطفه شفیعی

 

ن۲۲۰