آموزگاران عزیز، مدیران محترم و دبیران مکرم!

فرا رسیدن سال تحصیلی جدید که هم‌زمان با ایام میلاد باسعادت حضرت ختمی مرتبت و فرزند برومندش، صادق آل‌محمد(ص) است بر شما مبارک باد.

اجازه بفرمایید بی‌مقدمه به اصل مطلب بپردازیم. چند سال قبل در مقاله‌ای نوشتیم که دانش‌آموزان به فضای مجازی بیش‌از پدران و مادران و آموزگاران و دبیران آشنایی داشته و سرک می‌کشند.

در آن مقاله، خطرات ولنگاری این فضا را تذکر دادیم که گوش شنوایی نبود، عزیزان خودتان مشاهده کردید که در پاییز سال گذشته ، برای به صحنه کشاندن دانش‌آموزان و دانشجویان چه نقشه‌هایی را پیاده کردند.

برای فهم بهتر مطلب از یک واقعه تاریخی استفاده می کنیم:

۲۸ مرداد ۱۳۳۲

صحنه ای از آنچه که تاریخ درباره سقوط دولت دکتر مصدق می گوید این است که افرادی معلوم الحال با چوب و چماق و فحاشی و رذالت، مردم که باید حامی دولت باشند را از صحنه راندند و اگر هم کسانی ماندند، با چوب و چماق به استقبال آنان رفته و صحنه را خالی کرده و اقدام ننگین خویش را جامه عمل پوشاندند. در آن زمان غیر از چماق داران، زنان … حضور داشتند.

در سال گذشته تقریبا همین نقشه پیاده شد. مشتی داعش منش با کارد و قمه و چاقو و سنگ و پوتین و…  به جان کسانی افتادند که احساس می‌کردند از حامیان نظام جمهوری اسلامی هستند و آن‌ها را به قصد کشتن و مثله کردن و رعب و وحشت ایجاد کردن، زدند تا مردم را مضطرب و وحشت‌زده کنند و مقاصد اربابان خود را اجراء نمایند.

یکی از قاتلان در دادگاه می گفت: «من کار خاصی انجام نداده ام، دیدیم همه دارند فلان را می زدنند  من هم با چاقو حدود دو  سانت در سر فلان فروکردم.»

این وحشی‌گری را دقت نمایید کاملاً مشخص است هر دو (کودتای ۲۸ مرداد و درگیری های سال قبل) در یک مکان نقشه‌کشی شده و هر دو هم همین گروه‌ها اجرا کردند، جمعی اوباش و جمعی… .

سخن سربسته گویم با حریفان         خدایا زین معما پرده بردار

 

نکات دیگر در شماره‌های آینده مطالعه فرمایید… .