میلاد لارستان: زبان و فرهنگ اصیل لارستانی ها دارای زوایایی است که اگر به آن پرداخته شود، می توان هزاران صفحه و دهها کتاب در آن خصوص نوشت. در اینجا، شما را با یک مفهوم بنام کبوله kabula در فرهنگ لغت لاری آشنا می کنیم:
میلاد لارستان: زبان و فرهنگ اصیل لارستانی ها دارای زوایایی است که اگر به آن پرداخته شود، می توان هزاران صفحه و دهها کتاب در آن خصوص نوشت. در اینجا، شما را با یک مفهوم بنام کبوله kabula در فرهنگ لغت لاری آشنا می کنیم:
در قدیم، باقلا فروشان(۱)، برای داشتن یک پیمانه ای مناسب، ساده و استاندارد از پوست چوبی نارگیل که در زبان لاری به آن مکلکل «mokalkal» می گویند، استفاده می کردند.
قسمت خوردنی نارگیل را از پوسته چوبی و محکم آن جدا می کردند و آنرا طوری می بریدند که به صورت دو نیم دایره کاسه مانندی در آید.
ته این پوسته کاسه ای نیز سوراخ می کردند و از آن بعنوان پیمانه ای برای فروش استفاده می کردند که در زبان لاری به آن کبوله «kabula» می گویند.
این کبله، پیمانه ای مناسب، ساده و استاندارد بود.
البته سوراخ ته کبله موجب می شد که آب اضافی باقلا از آن خارج گردد و باقلای خالص در ظرف فروش ریخته و به مشتریان عرضه شود. (این عمل، دلیل بر ایمان بالای فروشندگانی ست که طالب نان حلال هستند.)
در آن زمان، باقلا فروش هر روز می بایست برای امرار معاش خود و خانواده اش باقلا را آماده کند و از “کبله” استفاده نماید و هر فروشنده ای که کبله اش را بدون استفاده و راکد می گذاشت، دلیل بر تنبلی و بیکاری او بود و اطرافیانش با طعنه به او می گفتند: چوئه کبله ت کته!؟ یعنی چرا پیمانه ات افتاده و روی زمین است!
به همین دلیل درزبان لاری، برای افراد تنبل و بیکار و اشخاصی که برای طلب روزی و امرار معاش از منزل خارج نمی شوند و تلاش و فعالیتی نمی کنند، کنایه ای مورد استفاده است که می گویند: همیشه کبله ش کته… (کبله اش افتاده)
—————————–
۱: باقلا فروشی یکی از مشاغل قدیمی در شهر لار است که هنوز هم بعضی از افراد به آن مشغولند و باقلای خشک را دو روز خیس می کنند و بعد می جوشانند تا خوب بپزد و جا بیفتد که اصطلاحا به آن باقله کباب می گویند.
امروزه بعضی از فروشندگان “نخودخام” نیز به همان ترتیب می پزند و فلفل سرخ، رب گوجه و لیمو عمانی به آن افزوده و مزه دار می کنند و در کنار باقلا به مشتریان می فروشند.
یکی از فروشندگان قدیمی باقلا در لار، مرحوم فیروز باقله ای(قادر) بود. محل کسب او درمحله پیرغیب، کنار مسجدعلی نزدیک پل زینبیه بود.
امروزه فروشندگان باقلا، برای کیله و پیمانه، از قاشقی استفاده می کنند که هریک قاشق آنها، معادل یک کاسه برای فروش است.
نوشته شده در تاریخ:جمعه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۴۲ب٫ظ
توروخدا خانم جهاندیده وسایر دست اندر کاران،نگذارید گویش لاری از بین برود.مدارس لار مقصر هستند.خودمان مقصریم،که اگرفرزندمان یک کلمه فقط یک کلمه جمله لاری تلفظ کرد چنان عصبانی می شویم که گویی حرف بدی از دهانش بیرون آمده.چرا؟چرا؟