انحصار پروازهای امارات از فرودگاه لار

با خروج دو ایرلاین ملی از مسیر لارستان–امارات عملاً بازار پروازهای این مسیر در انحصار شرکت‌ های خارجی قرار گرفته است.

فرودگاه بین‌ المللی آیت‌ اللهی لارستان، روزگاری به‌ عنوان یکی از شاه‌ راه‌ های هوایی جنوب کشور به امارات متحده عربی شناخته می‌ شد. اما امروز تنها دو شرکت خارجی، فلای‌ دبی و العربیه، مسئولیت انتقال مسافران این مسیر را بر عهده دارند آن هم با نرخ‌ های دلاری که خارج از توان بسیاری از شهروندان این منطقه است.

 

اما مشکل کجاست؟

چرا دو شرکت بزرگ ایرانی یعنی «ایران‌ ایر» و «قشم‌ ایر» که پیش‌ تر از لارستان پرواز مستقیم به کشور امارات داشتند، امروز این مأموریت را از فرودگاه‌ های شیراز و بندرعباس انجام می‌ دهند؟ چرا مردم منطقه لارستان، خنج، گراش، اوز و جویم که هزاران نفر از فرزندانشان در امارات زندگی و کار می‌ کنند باید این هزینه مضاعف را پرداخت کنند؟

یک انحصار تحمیل‌ شده با بهای دلاری: با خروج دو ایرلاین ملی از مسیر لارستان–امارات عملاً بازار پروازهای این مسیر در انحصار شرکت‌ های خارجی قرار گرفته است. این یعنی نرخ بلیط‌ ها نه تنها تابع نوسانات ارز بلکه تابع سیاست‌ های شرکت‌ هایی است که هیچ تعهدی نسبت به شرایط اقتصادی ایران و توان مردم منطقه ندارند. نتیجه روشن است: بلیط‌ های امارات از لار، بسیار گران‌ تر از مسیرهای جایگزین مانند شیراز یا بندرعباس تمام می‌ شود.

 

در این شرایط مردم ترجیح می دهند برای کاهش هزینه‌ ها از طریق شهرهای دیگر پرواز کنند؛ اما مگر می‌ شود بی‌ تفاوت بود نسبت به هزینه‌ های پنهان این انتخاب؟ مسافرانی که باید ساعاتی طولانی را در جاده‌ های پر خطر جنوب بگذرانند، خطر تصادف را به جان بخرند، و گاه هزینه اقامت و خورد و خوراک را نیز به مجموع سفر اضافه کنند، تنها به این دلیل که شرکت های داخلی پروازی از لارستان به امارات ندارند.

 

سکوت مسئولان، هزینه‌ های مردم:

هنوز هیچ دلیل رسمی و روشنی برای حذف این دو پرواز اعلام نشده است. نه سازمان هواپیمایی، نه وزارت راه، و نه حتی مسئولان منطقه پاسخی قانع‌ کننده به مردم نداده‌ اند. گویی بازگشت این پرواز ها، به فراموشی سپرده شده است. اما آیا مردم نیز باید فراموش کنند که این حق مسلم آنهاست؟ آیا این بی‌ تدبیری باید با کاهش اعتماد عمومی به مدیریت فرودگاه و حتی نهاد های نظارتی تمام شود؟

 

مردم جنوب استان فارس، از لارستان گرفته تا گراش، خنج، اوز و جویم، خواستار بازگشت پرواز های ایران‌ ایر و قشم‌ ایر به فرودگاه بین‌ المللی لارستان هستند. این یک مطالبه صنفی نیست؛ یک ضرورت اجتماعی، اقتصادی و حتی امنیتی است. مگر نه اینکه حضور شرکت‌ های داخلی در خطوط بین‌ المللی باید تقویت شود؟ مگر نه اینکه مسئولان کشور، شعار حمایت از تولید داخلی و صنعت حمل‌ و نقل ایرانی را سر می‌ دهند؟

اگر همین امروز اقدامی مؤثر صورت نگیرد، اگر اراده‌ ای برای بازگرداندن پروازهای ایرانی به آسمان لار نباشد، هیچ بعید نیست که این فرودگاه، به‌ رغم نام بین‌ المللی‌ اش، به ایستگاهی محلی با کمترین بهره‌ برداری واقعی تنزل پیدا کند.

 

به عنوان سخن آخر سؤال مردم روشن است:

چقدر دیگر باید ضرر کنیم؟ چند سال دیگر باید مسیر جاده‌ ای لار–شیراز یا لار–بندرعباس را با دل نگرانی طی کنیم؟ چند بار دیگر باید امید به بلیط ارزان‌ تر داشته باشیم و از شنیدن قیمت‌ ها شوکه شویم؟ فرودگاه بین‌ المللی آیت‌ اللهی لارستان، نیاز به بازتعریف دارد. بازتعریفی که تنها با بازگشت پروازهای ایران‌ ایر و قشم‌ ایر معنا پیدا می‌کند؛ و این، چیزی نیست که مردم از آن بگذرند.

نگارنده: عادل پورشمسی

ف ۱۱۰