خانه های لارستان چقدر طاقت زمین لرزه را دارد؟

به گزارش میلاد لارستان؛ ایران کشوری زلزله خیز است و لارستان به عنوان یک شهر باستانی همواره در خطر دچار شدن به زلزله قرار دارد تا جایی که هر سال که می گذرد هشدارها در خصوص زلزله لارستان جدی تر و جدی تر می شود.

مرگ در اثر زلزله شاید  یکی از وحشتناک ترین کابوسهای انسان باشد اما تواتر این پدیده در بعضی از نقاط جهان باعث شده است که بسیاری با این کابوس زندگی کنندکشور ما به دلیل قرار گرفتن بر روی گسلهای فعال همیشه با این پدیده دست به گریبان بوده است اما این دغدغه همیشگی هیچ گاه به برنامه ریزی منجر نشده است .

بر اساس آنچه در تاریخ امده، براورد شده که زلزله‌هاي فراوان لار را ويران کرده‌است که از۷۰۰ سال پيش تاکنون در تاريخ ثبت شده‌است. تقريباً هر ۴۵سال يا ۹۰ سال يک بار لار ويران شده‌ و شهر دوباره از نو برپا خواست.

لارستان هرساله شاهد زلزله های بزرگ و کوچک بوده و است که می توان مهمترین آن را زلزله  سال ۱۳۳۹ نام برد که با یک زمین لرزه ۷/۶ ریشتری و به طول بیش از ۳۰ ثانیه شهر لار لرزید و ۴۰۰ نفر در این حادثه کشته شده و ۷۵ درصد شهر نیز تخریب شد.

در زمان حال نیز گسل ها هر از گاهی تکانی به خود می دهند و لرزه ای بر پیکر لارستان بزرگ می اندازند اما به گفته هایی این زمین لرزه ها شاید ناجی لارستانیها باشد، چراکه عده ای این زمین لرزه ها را عاملی می دانند که از شدت زمین لرزه بزرگی که قرار است روزی در لارستان کهن رخ دهد، بکاهد.

براساس گفته های مسئولین هر روز زلزله‌های زیادی در سطح کشور اتفاق می‌افتد و یکی از جدی‌ترین مشکلات بحث بحران زلزله است، و متاسفانه ۹۰ درصد سکونتگاه‌های کشور در معرض بلایای طبیعی قرار دارند و ۷۰ درصد آنها در معرض خطر زلزله هستند و متاسفانه برای مقابله با این پدیده آمادگی لازم وجود ندارد و جمع کثیری از مردم لارستان و بخصوص شهر لار در بافت فرسوده و سست شهری سکونت دارند.

مسئولین مربوطه، اعم از فرماندار لارستان به عنوان رئیس کمیته بحران، شهرداری و شورای شهر به عنوان مسئولین ناظر و تعیین کننده قوانین و ضوابط معماری ها و ترسیم کننده نقشه شهری، سازمان نظام مهندسی به عنوان متولی اصلی استحکامات و رعایت اصول مهندسی، بانکهای عامل پرداخت کننده تسهیلات بافت فرسوده و غیره باید تمام تلاش خود را معطوف در پائین آوردن ضرائب خطر و کاهش ضررهای ناشی از بلایای طبیعی و بخصوص زلزله بکار گیرند.

نگارنده: حسن فراست