نصب تابلوهای سازمان حفاظت محیط زیست در هود

اداره محیط زیست شهرستان خنج با همکاری شرکت تولیدی پارس بتون و حضور انجمن طبیعت گردی تاگاره خانه فرهنگ اوز در ساعت ۱۱ صبح روز جمعه ۲۱/۰۹/۹۳ پنج تابلوی سازمان حفاظت محیط زیست را با عنوان «منطقه شکار ممنوع بناب» در مناطق اطراف روستای هود نصب نمودند.

در این اقدام زیست محیطی، پژمان نامجو، سرپرست نمایندگی حفاظت محیط زیست خنج، و فضل اله بزمی از کارمندان این اداره حضور داشتند و پنج تابلوی «شکار ممنوع» در ابتدای جاده شن ریزی کنارمه، جنب سد کنارمه، ابتدای جاده دشت کدو جنب گور آب، دشت مشک و ورودی دشت گبر کاریان نصب گردید. هدف از این اقدام حفظ محیط زیست منطقه و جلوگیری از انقراض گونه های در معرض خطر آن می باشد.

به گفته بزمی، منطقه بناب که در گویش محلی آن را چشمه گزه یا چشمه بنو می نامند وسعت ۱۶۷ هزار هکتاری دارد و از نظر زیست محیطی استعدادها و قابلیت هایی دارد که آن را تبدیل به منطقه حفاظت شده کرده است. ایشان گونه های زیست محیطی این منطقه را به سه دسته شامل گیاهان: بادام کوهی، بنه، کلخنگ، آویشن، آنغوزه، پونه وحشی، بومادران، سرو تلخ، پرسیاوشان، گون و غیره، جانوران: قوچ و میش، کل و بز، گرگ، کفتار، شغال، روباه، خرگوش، پلنگ، گربه وحشی، سیاه گوش و تشی (چوله) و پرندگان: کبک، تیهو، آهوبره، عقاب، شاهین، دلیجه (دم سیاه)، دنبیل، بلبل خرما، قمری و غیره تقسیم کردند.

مهندس سعید شریفی نیز ضمن اشاره به چشم انداز و پتانسیل بالای این منطقه افزود: ۳۰ درصد از کل منطقه شکار ممنوع در بخش اوز قرار دارد که پس از دوره چند ساله و در صورت مهیا شدن شرایط به منطقه حفاظت شده ارتقا می یابد که هم به حفظ محیط زیست و گونه های جانوری و گیاهی کمک شود و هم مردم منطقه از مزایای آن بهره مند شوند.

روستای هود از توابع بخش اوز در جنوب استان فارس واقع شده ‌است و در شمال غربی شهر اوز و در مسیر راه لار به جهرم می باشد.

 

روستای هود

فاصله تقریبی از اوز تا هود ۴۵ کیلومتر، از لار حدود ۸۵ کیلومتر،  فاصله آن تا جهرم حدود ۱۱۵ کیلومتر می باشد. ارتفاعش از سطح دریا در حدود ۹۵۰ متر و از سمت شمال به روستای کاریان و از سمت شرقی به روستاهای بیدشهر و کوره و دریاچه ی فصلی مجاورت دارد.

این روستا از روستاهای تاریخی ایران به شمار می آید و قدمتی ۴۵۰۰ ساله دارد. روستای هود در بهترین موقیعت استراتژیکی از حیث نظامی و امنیتی جهت در امان ماندن از دستبرد چپاولگران و سارقان در دامنه کوهای نسبتا  مرتفع و  نیمه جنگلی (کوه سیاه) را گبرها بنا نهاده اند. بدین خاطر می شود تخمین زد این روستای کهن  قدیمی ترین و با سابقه ترین روستا از نظر کشاورزی و کار و تلاش مردم آن زمان حکایت می کند. اثبات آن وجود آثار شکاف هایی در دامنه کوه های معروف به کوه قلات و دره جهنو است و چندین حلقه چاه که عمدتا از بالا تا عمق آن  سنگ چینی یا ساروجی شده که این مصالح مورد استفاده شده خود گواه تاریخی است.

این روستا یکی از خوش آب و هواترین مناطق لارستان و از لحاظ وفور منابع آب شیرین از نادرترین نقاط آن است، چرا که از لحاظ اکولوژی و زمین ساختی در دامنه ی مناسبترین مخروط افکنه ی قله ی چابار استقرار یافته و به برکت آب های نشتی از غارهای آهکی کوهستان های جنوبی که به صورت طبیعی و خدادادی محصور در یک لایه محافظ مارنی است. محدوده ای هرچند کوچک در آن غنی از منابع گوارای آب آشامیدنی و به منزله ی یک سد طبیعی زیر زمینی در مقابل هجوم آب های شور منطقه حاصل از وجود گنبدهای نمکی و گچی دشت و کوهپایه های اوز است.

گرچه متأسفانه این روستا همچون سایر روستاهای کشور و منطقه، دارای تاریخ علمی شناخته شده ای نیست ولی به لحاظ مجاورت و همسایگی با روستای باستانی کاریان و با توجه به آثار به جا مانده که هر کدام در شمار و اندازه ی آثار قابل ثبت میراث فرهنگی مملکت است، قدمت این روستا مربوط به سال های متمادی قبل از اسلام است. آثار و بقایای قلعه هایی همچون تمب پس تمب (تمب یا قلعه ی پاس تمب)، قلعه ی زیردژ، قلعه ی شهرستان، قلعه ی خندقی و قلعه ی جهان آباد (جهنو)، حاکی از قدمت و دیرینگی و گستره ی وسیع و آبادانی و رونق این روستا از سده های قبل از اسلام است.

در ناسخ التواریخ و تاریخ جهانگیریه به تألیف محمد اعظم خان بستگی پیرامون همین موضوع از هود و چهره های نامدار آن نام برده شده است. بخصوص شخص معتمد الدوله فرهاد میرزای قاجار در کتاب خویش شرح مفصلی در موضوع یاد شده آورده است. وجه تسمیه ی این روستا به درستی معلوم نیست و واژه هایی همچون هودژ، هوده یا هد (به معنای سود و فایده در مقابل بیهوده) به آن نسبت می دهند لکن رایج ترین روایت با نسبت این روستا به هود پیامبر(ع) یا نام شخصی به همین نام ممکن است بوده باشد.

در روستاى هود آثار باستانى و اماکن دیدنى گوناگونى وجود دارد، که عبارت‌اند از:

    قلعه زیر دژ
    قلعه پس تمب
    آرامگاه امام زاده شاه ولی
    آرامگاه امام زاده میرمنصور
    گورستان زندان منم مجنون
    مسجد جامع

پوشش گیاهی منطقه از گونه های گرمسیری زاگرس و شامل درخت و درختچه های هر چند تنک و کم پشت کنار (سدر) است که از گونه های منحصر بفرد لارستان است (به حکایت نوشته های ابن بطوطه، جهانگرد مشهور مراکشی هنگام عبور از لارستان در عهد صفویه، گویا از لار تا خنج، همه جا جز جنگل های انبوه و سایه سارهای کنار چیزی مشاهده نکرده است. و اگر بزرگنمائی و غلو نکرده باشد می گوید: خورشید را به چشم ندیدم)، بادام کوهی و دو گونه انجیر وحشی و در ارتفاعات، گیاهان صنعتی چون آنغوزه و گونی زده و گیاهان مرتعی متنوع و پر گل و بعضاً گیاهان داروئی همچون آویشن، بابونه، گلپر، گلرنگ و غیره یافت می شود.

بافت خاک بر خلاف سایر مناطق لارستان و گرمسیری، تقریباً غیر قلیایی و در اسیدیته (PH) مناسب و مخلوطی باز هم مناسب از شن، ماسه و رس است که در نواحی آبرفتی از حاصلخیزی خوبی برخوردار است.

از لحاظ حیات وحش در گذشته در دشتها، آهو، گرگ، روباه، گراز (خوک وحشی)، خارپشت (به زبان محلی: چوله یا صید)، جوجه تیغی، کفتار و شغال و در کوهستان ها انواع بزکوهی (کل، میش و قوچ) فراوان یافت می شد، که متأسفانه نسل بسیاری از آنها در حال انقراض و نابودی است. لازم به توضیح است که این منطقه یکی از اولین زیستگاه های کفتار بوده، همچنین قوچ وحشی لارستانی از گونه های شناخته شده ی حیات وحش ایران است.

پرندگانِ معروفِ بومیِ روستای هود عبارتند از: دَل، بُلبل، دانیل، دیبُل، گاتَرگ، هَفرنگ، ماماخَرَکِه، دَل سُتَکِه، دُم تاکو، کُل کُلاتِی، مَرغِ مَگَس خوار، کِیَهت، کبوتر، کَوگ، تِئو، کلاغ، کلاغ سَوزِه، جُغد، شاهین، شَوپَرَک و چِفت.

پرندگانِ معروفِ مُهاجِرِ عبارتند از: پِستور، دَل زَرد، دَل سَوزِه، دَل گاتِه، مُزیری، مُرغِ سِلیمونِی، مُرغ انجیر، هَوا خُرَک، کُلِنگ، پرندگان دریایی.

منبع: وبلاگ انجمن طبیعت گردی تاگاره اوز