هشت سال گمنامی تپه دو ستاره شهدای گمنام لار

هفتم خرداد ماه سالروز تدفین دو شهید گمنام در دانشگاه آزاد اسلامی شهر لار بود.

شهدایی که هفتم خرداد ماه امسال باید جشن هشت سالگی حضورشان در لار را بگیریم.

بله، ۸ سال از حضور این مهمانان آسمانی در شهرمان می گذرد و ما هنوز نتوانسته ایم به نحوی که شایسته است از این “آسمان مردان خاکی پوش” پذیرایی و مهمان نوازی کنیم.

وضعیت فعلی آرامگاه شهدای گمنام زیبنده آنان نیست و این مساله زمانی ناراحت کننده می شود که در شهرهای اطراف مقبره شهدای گمنام در همان سالهای اولیه پایان یافته و بعضاً نماد آن شهرها شده است.

اینکه چه رازی در این میان وجود دارد که شهدای گمنام لار از همان ابتدا با غربت و گمنامی هر چه بیشتر میهمان شهر ما شده اند ، با اینکه شهر لار به میهمان‌نوازی مشهور است؛ خود نیز داستان غم انگیز دیگری است.

به هر حال  تفاوتی میان شهدای گمنام و سایر شهدا می باشد و آن هم این که این شهدا در اینجا به ظاهر خانواده و پدر و مادر و خواهر و برادری ندارند ،

گر چه عموم شهروندان خودشان را پدر و مادر این شهدا می دانند و می آیند کنار قبور این شهدا نجوا می کنند ، دختران و پسران خودشان را خواهر و برادر این عزیزان می دانند و می آیند در اینجا متوسل می شوند و از حضور معنوی این عزیزان بزرگواراستفاده می کنند.

سوال ما از مسئولین شهرستان این است که در مراسمات مختلف سال علاوه بر گلزار شهدای شهرمان؛ باید به زیارت و فاتحه خوانی شهدای گمنام که از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد رفت یا چونکه اینها به ظاهر شناخته شده نیستند و خانواده ای ندارند و اهل این شهر نیستند نباید رفت؟؟؟

این وظیفه بر دوش ما سنگینی می کند از یک جنبه چون آنچه که وظیفه خانواده آنهاست و الان درکنارشان حضور ندارند را ما باید انجام دهیم . جنبه دیگر اینکه بحث میهمان بودن این عزیزان است ، این ها لاری نیستند و میهمان ما هستند لذا وظیفه میزبانی داریم و باید که این وظیفه سنگین را نسبت به این میهمانان ارجمند مان به شیوه بهتر و در شأن این عزیزان بجا آوریم اما…………….

در پایان ضمن تشکر از مسئولین دانشگاه آزاد و برخی خیرین و مسئولین شهر، از ریاست محترم دانشگاه آزاد و اعضای شورای شهر ، شهردار و فرماندار محترم که خود از دوستداران فرهنگ ایثار و شهادت هستند ، با فضاسازی مناسب و تکمیل یادمان شهدای گمنام شهرستان لار و همچنین با حمایت های مستمر خود یادگار ارزشمندی را بر تارک این شهر از خود به جای بگذارند تا همگی ما در مقابل این دو شهید گمنام و غریب ، روسفید باشیم.

رنجنامه ای از یک شهروند