چندی است که خبر خوش بانوی افتخارآمیز حضور فاطمه صبوری از اهالی دهکویه لارستان در اردوی تیم ملی جوانان در رسانه های این خطه در حال دست به دست شدن…
چندی است که خبر خوش بانوی افتخارآمیز حضور فاطمه صبوری از اهالی دهکویه لارستان در اردوی تیم ملی جوانان در رسانه های این خطه در حال دست به دست شدن است و در اوایل سال جدید نیز در حرکتی زیبا با حضور نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی از این ورزشکار تجلیل شد. در حاشیه این مراسم خبرنگار میلاد لارستان گفت و گویی را با خانم صبوری ترتیب داده است که در زیر می خوانیم.
فاطمه صبوری اهل دهکویه لارستان، متولد ۱۳۷۹ و دارای ۱۹۷سانتیمتر قد و بازیکن تیم ملی جوانان والیبال جمهوری اسلامی ایران هستم.
از زمانی که خود را شناختم به والیبال علاقه مند بودم، اما بدلیل اینکه در روستا زندگی میکردم و شرایط آن را نداشتم نمیتوانستم به این بازی بپردازم. از ۹ سالگی در سالن ورزشی دهکویه والیبال بزرگسالان را نگاه می کردم اما از ۱۴ سالگی بود که بصورت جدی بازی در تیم دهکویه را شروع کردم. همان زمان بود که در یک مسابقه چهارجانبه با خانم حکمت نژاد نایب رییس هندبال لارستان آشنا شدم و ایشان نیز مرا عضو تیم منتخب لارستان کردند.
من برای بار دوم به تیم ملی دعوت شده ام. بار قبل روزهای پایانی اردو خط خوردم اما امسال در تیم ملی باقی مانده ام. وقتی به تیم منتخب رسیدم فکر نمیکردم که به سطح بالاتر برسم. پس از انتخاب در تیم کشوری باز در فکر این بودم که بالاتر از این محال است و در تیم ملی پذیرفته نمیشوم. اما زمانی که این اتفاق افتاد واقعا باور آن برای من سخت بود و نمیتوانم حسم را براحتی بیان کنم زیرا واقعا در این راه سختی های زیادی را تحمل کرده ام.
خیر، بدلیل حضور در تیم ملی و قانونی که در آن وضع شده است فعلا تیمی را ندارم و تمریناتم را در اردو زیرنظر کادرفنی انجام میدهم. البته بعد از مسابقات و اردوی تیم ملی قطعا تیمی را در لیگ برتر انتخاب خواهم کرد.
تیم ملی والیبال در حال آمادگی برای مسابقات اسیایی ویتنام است و قبل از آن نیز دیداری دوستانه در کشور تایلند برگزار خواهد شد.
من میخواهم از ورزش دهکویه شروع کنم. بنظرم افرادی در این شهر هستند که واقعا استعداد ورزش والیبال را دارند ولی بدلیل اینکه فقط یک سالن مدنی در شهر ما وجود دارد و آن هم فاقد کفپوش و دارای کاشی است بازی والیبال در آنجا واقعا سخت و مشکل است. حتی ما در دهکویه دارای تور و توپ کافی نیستیم. زمانی که من با تکنیک های والیبال اشنا شدم فهمیدم که با آنچیزی که با آن اشنایی داشتم واقعا فرق می کند و این بدلیل امکانات کمی بود که در اختیار ما قرار داشت. دوست دارم در لار نیز تیمی تشکیل شود و در مسابقات کشوری بتوانیم شرکت کنیم.
بله، خانم سودابه نظافت پور که البته بازی ملی نداشتند و هم اکنون نیز اطلاعی از ایشان ندارم.
مربی من در تیم ملی به من میگوید که تو زمانی بانوی آسیا خواهی شد اما من می خواهم بانوی برتر والیبال جهان بشوم.
خیلی افراد هستند که واقعا برای من زحمت کشیدند و باید از آنها تشکر کنم. اول خانم حکمت نژاد که مرا یاری کردند و مشوق من در این راه بودند. سپس خانواده من بخصوص مادر و خاله خودم که بسیار مرا حمایت کردند. دلم می خواهد این حمایت ها ادامه دار باشد.