نان نازک را تقریبا همه خانواده های جنوب فارس می شناسند. ضخامت این نان تا ۲ میلی متر، قطر آن بین ۳۵ تا ۴۰ سانتی متر و شکل آن دایره…
نان نازک را تقریبا همه خانواده های جنوب فارس می شناسند. ضخامت این نان تا ۲ میلی متر، قطر آن بین ۳۵ تا ۴۰ سانتی متر و شکل آن دایره ای است.
گزارش تصویری زیبای محمد پاسیار و توضیحات مرحله به مرحله تهیه نان نازک را در ادامه می بینیم:
وزن تقریبی یک نان تیری حدود ۱۵۰ گرم بوده که از آرد سبوس دار گندم تهیه می شود. جهت تهیه این نان حدود ¼ خمیر را گلوله گلوله ی هم اندازه (چونه) کرده و کنار دست قرار می دهند و باز هم روی آن را پوشانده می شود تا خشک نگردد.
در ادامه یکی از چونه ها رو روی “خمچک” یا “توسی” که از جنس چوبه و مخصوص پهن و نازک کردن خمیر است گذاشته شده و با با “تیر” (مانند وردنه ولی نازک و بلندتر از آن) چونه را پهن می کنند.
وقتی که خمیر حسابی پهن و نازک شد، به طوری که از “خمچک” بزرگتر گردد، آرام و با مهارت باید دست را به زیر نان خام برده و روی تیر انداخت .
سپس دست در جهت عقربه های ساعت محکم بپچانده شده و نان و تیر روی خمچک زده شده تا تمام آردهای اضافی ریخته شوند.
مرحله آخر نان روی تابه ی داغ (که قبلا پشت آن با لایه نازک خاکستر، گٍل مالی شده است) پهن نموده و با ایزاری دیگر که عمدتا آهنی و گاه چوبی اند، نان را زیر رو رو میکنید.
نان اول را قبل از پخت اصلی کنار گذاشته و دوباره چونه ی دیگه پهن و روی تابه قرار می گیرد.وقتی که کمی پخت، نان قبل را پشت و رو نموده و روی نان جدید می اندازند و باز هم کنار میگذارند.
چونه ی بعد که پهن شد دو نان اولی را روی تابه گذاشته و سومین چونه را روی دوتای قبلی پهن میکنند تا بپزد.
وقتی پخت، آن را برگردانده و نان پخته شده را برداشته و در ظرف پهن جای نان خشک قرار می دهند (به ظرف جای نان خشک “تویزه” گفته شده و همیشه از برگ درخت خرما بافته میشود) و یا در سینی بزرگ قرار می دهند.
روش پخت بالا روش “یکی یکی” نام داشته و مختص مناطق گرمسیر می باشد که در فصل های گرم سال نان کپک نزند.
روش پخت دیگر که اکثرا مختص مناطق سردسیری می باشد و در آن نان اول پس از پخت برگردانده شده و نان دوم روی آن قرار داده می شود تا بپزد و اصلا نانهای پخته شده را کنار نمیگذارند و بلکه روی پخته شده ها نان خام قرار داده می شود و آن برگردانده شده که پخته شود .وقتی تعداد به ۸ الی ۱۰ نان رسید و همه پخته شدند (به اصطلاح “یک دسته شدن” )توی تویزه (سبد بافتنی) قرار داده می شوند.
عالیه واسه بقیه رسوم هم مستند سازی کنید
هنرمندی و کارهای اقای پاسیار واقعا حرف نداره