راه یا همراه، کدام یک؟

وقتی که مدرک لیسانس گرفتی و خوشحالی، چراغ قرمز مهم زندگی ات روشن می شه و باید ترمز بکشی، همه میگن درک و شعور و عقل و بلوغ ربطی به سن و سال نداره، ولی باور نکن. بلوغ و خصوصا «بلوغ عاطفی»، حتما به سن و سال هم مربوط میشه. لازمه اش هم «خودشناسیه». مهمترین تصمیم زندگی، در این دوره اتفاق می افته که متاسفانه آموزشی هم براش داده نشده. هرجا میری میگن که همه ازدواج میکنن. عادیه. یا خودت میبینی و یا بهت نشون میدن و دلت میلرزه. عاشق میشی، تمام.

چی شد که عاشق شدی؟ خب واسه کسی که درس میخونده و بحث سیاسی و اجتماعی میکرده و با گروه های دوستانه کوهنوردی میرفته و توی شهر دور دور میکرده، حالا هورمون ها ترشح میشه و عاشق میشه. مخصوصا وقتی که قرار هست دست جنس مخالف رو بگیره و مثلا مستقل از باباش باشه. خب توی دل خودش میگه این حتما عشقِ دیگه! چونکه هیچ شرایط مشابه رو تجربه نکرده. آشناها هم میگن میل به بقا و فرزندآوری و زندگی مشترک همراه با تکامل ، پس میگی چقدر عالی، چقدر رمانتیک.

جوان ها به این مرحله که می رسند، باید بفهمند که به دوره تعهد رسیده اند  و بهای این تعهد، طی کردن مسیر است تا انتهای خط. سوال مهم این باشد، که آیا آدم متعهدی هستی؟ آیا به حرف و عمل و افکارت میشود اعتماد کرد؟ آیا در این سن که هستی، میتوانی به این سوال پاسخ بدهی، یا شاید بهتر است قدری بیشتر صبر کنی و تعهد خودت را در جامعه و خانواده بازنگری کنی. اگر جواب مثبت است، باید به موضوع فداکاری هم توجه کنی، چونکه باید در وقت و خونه و خوراک و تفریح شریک بشوی. آیا آمادگی داری که اشتباه شریک خودت را ببخشی؟ اگر جواب شما مثبت باشد، یعنی به ازدواج فکر کن. که در چه سنی و با چه شخصیتی ازدواج کنی. نکته این هست که معمولا جوانها خودشان به این باور رسیده اند که دانش لازم و اطلاعات کافی برای ازدواج و زندگی مشترک را کسب کرده اند و با مراجعه به مشاوره قبل ازدواج، اطمینان حاصل می کنند که مکمل خودشان را پیدا کرده اند. ولی در واقعیت، اینطوری پیش نخواهد رفت. بعد از دوران کوتاه و شیرین ابتدای ازدواج، علاقه های شخصی جایگزین علاقه های مشترک می شوند و تفاوت های فردی، آشکار می شوند. یکی درونگرایی و سکوت، آن یکی برونگرا و مهمانی و مسافرت و شلوغی. یکی آفتاب روز و یکی مهتاب شب. یکی حلوا و شیرینی و دیگری لواشک و قره قروت. جالب تر این است که هردو اصیل و سالم و باشخصیت هستند. ولی در کنار هم خوشبخت نیستند‌. بهتر است که بنویسم، مناسب همدیگر نبوده اند. توصیه من به جوان ها، شناخت راه است. راه را که بشناسی، همراه خواهی بود. ولی اگر همراه شما، راه متفاوتی داشته باشد، به بیراهه خواهی رفت. برای پیدا کردن راه خودت، به این دو پرسش اساسی پاسخ بده،

اول: توانمندی ها و استعداد تو چه چیزی است؟

دوم: نقاط ضعف تو چه چیزی است؟

برای پاسخ به این ۲سوال، یک ماه وقت بگذار و خوب فکر کن.

ابوذر حق پناه – مدیریت استراتژیک

س-۲۱۰