لار روزی تأمین‌کننده معلم چندین شهرستان بود اما امروز بسیاری از نیروهایش غیربومی هستند

از دشواری‌های آموزش و پرورش لارستان کاهش نیروهای بومی است و سالیانه هم این کمبود با بازنشسته‌شدن همکاران بیشتر چهره‌ی خود را نشان می‌دهد و لار که روزی نه تنها خود بلکه تامین‌کننده‌ی نیروهای چندین شهرستان بود امروز بسیاری از نیروهایش غیربومی هستند، اما امید می‌رود با بسترهای فراهم شده دانشگاه فرهنگیان و دوراندیشی‌های مسئولین این کاستی و کمبودهای دیگر از چهره‌ی آموزش و پرورش لارستان زدوده شود.

به گزارش میلاد لارستان، به مناسبت سالروز شهادت دکتر شهید مطهری و هفته معلم، سلسله مصاحبه‌هایی با برخی از معلمان شاغل در لارستان به منظور تکریم جایگاه آنان و همچنین آشنایی با مهارت‌های تدریس و بهره‌گیری از تجربیات معلم‌ها، تدارک دیده شده است. در زیر گفت‌وگوی خبرنگار میلاد لارستان را با قدرت‌الله شفیعی می‌خوانیم:

۱٫ لطفا در ابتدا خود را بطور کامل معرفی بفرمایید؟

قدرت اله شفیعی
اکنون در سی‌امین سال خدمت هستم
تماما دبیر بودم
از سال ۸۵ تا کنون سرگروه
از سال ۷۷ تا کنون تدریس در مدارس نمونه و تیزهوشان
از سال ۹۲ تدریس دانشگاه
علمی کاربردی دوترم سال ۹۲ و ۹۳ و اکنون هم همکاری ادامه دهرد.
و از ۹۴ تا کنون مجتمع آموزش عالی لارستان و مرکز علمی کاربردی هلال احمر
مدرس ضمن خدمت ادبیات هم در دوره‌های مختلف بودم.

۲- چه شد که به فکر معلم شدن افتادید؟

به گذشته که نگاه می‌کنم، مِهر به آموزاندن در کودکی و نوجوانی من ریشه داشته‌است. به یاد دارم درس‌های آموخته در کلاس را وقتی به خانه برمی‌گشتم پشت در ورودی ضدزنگ زده خانه به دانش‌آموزانی خیالی می‌آموختم و با گچ درس می‌دادم و حتی به اسامی در ذهن‌ساخته خودم در دفتری نمره می‌دادم. یا در یاد دارم یک کارتن کتاب سال پنجم یافتیم خودم دوره راهنمایی بودم و تعدادی از بچه‌های محله را در حیاط خانه نشاندم و به آنان درس می‌دادم.
این مهر و کشش به قول شیخ اجل “با خود آوردم از آن‌جا نه به خود بربستم”

۳- معمولا اولین جلسه کلاس را چگونه شروع میکنید؟

نخستین جلسه با معرفی خود و بچه‌ها، در دانشگاه از دانشجوها می‌خواهم دست کم یک بیت شعر بخوانند.
معرفی درسی که باید آموزش داده شود، شیوه‌ی کار و آزمون خواندن شعر و ایجاد حس همدلی و… از کارهای دیگر بوده و هست.

۴- نحوه ارتباط گیری و ایجاد صمیمیت بین خود و دانش آموزان را در چه می بینید؟

من از آغاز کوششم بر رابطه‌ای دوستانه بوده، بی‌نقاب بوده‌ و صورتک به رو نداشته‌ام.
همواره این سخن سعدی بزرگ در یاد داشته‌ام که “به اندازه‌ی بود باید نمود / خجالت نبرد آنکه ننمود و بود” و از گفتن گاهی نمی‌دانم واهمه‌ای نداشته‌ام و حتی شده اشتباهی که پوزش خواسته‌ام.
در دید من دانش‌آموز این دریافت را دارد که دبیر و استاد یک انسان است و شاید گاهی بنا به عللی اشتباهی هم در پاسخی داشته باشد ولی روراستی از جایگاه او نمی‌کاهد و سبب افزونی هم می‌شود.

۵- بهترین و بدترین خاطره ای که میتوانید از شغل خود بیان کنید.

آنچه رفت از عمر یاد آن به نیکی می کنند
چهره امروز در آیینه ی فردا خوش است
هرچه در یاد دارم در این سی سال روزها و یادماندهای خوش است، حتی دشواری‌هایی که گاهی رخ نموده‌است. زیباترین یادماندهایم پذیرش دانش‌آموزان با رتبه‌های برتر در دانشگاه‌های کشور است، اشک شوقی که بارها در چشمان دانش‌آموز از سخنی یا از یادگرفتن نکته‌ای دیده‌ام، دورهمی‌های شورای دبیران، هفته‌ی بزرگداشت معلم و… هیچ‌گاه از یاد نمی‌رود.

۶- کرونا بر روی کار شما چه تاثیراتی گذاشت و چگونه این اتفاق را مدیریت کردید؟

به قول حضرت حافظ: “شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد ”
در کنار تنگناهای رخ‌نموده و زیان‌های فراوانی که رسانده، همگام و همراه با دیگر پیشه‌ها دریچه‌ای تازه بر روی آموزش هم گشود و زمینه‌ی پهنه‌ای نو گسترد که دانسته شد می‌توان “گاهی” آموزش را در این بستر به پیش برد.

۷- بنظر شما در کشور و شهرستان معلمین با چه مشکلاتی روبرو هستند؟

روزانه در روزنامه‌ها و سامانه‌ها از کاستی‌های فراوان کاری و زندگی فرهنگیان کشور خوانده و می‌خوانیم. همیشه این نابرابری‌ها بوده و خواهدبود، تا دیدگاه به گونه‌ای عملی نه در گفتار که در کردار، نسبت به آموزش و پرورش دگرگون نشود.

۸- سطح امکانات مدارس شهرستان را چگونه میبینید؟

در جایگاه سرگروه و بازدیدهایی که داشته‌ایم به ویژه در جاهای کم‌برخوردار روستایی، کمبوها فراوانند. از آب گرفته تا یک توپ و تور ورزشی. از برق که سر ساعت خاصی قطع می‌شود تا هزینه‌های کمرشکن آموزشگاه‌های ندار و دردسرهایی که برای آموزش در پی داشته از نداشتن کاغذ و…

۹- بنظر شما چه کمبودهایی جهت تقویت دانش آموزان در شهرستان وجود دارد؟

برخی کمبودها در پیش گفته شد؛ اما به گمانم کمبود مشاورانی کاربلد و چیره‌دست در زمینه‌های گوناگون از عاطفی گرفته تا راهنمایی کنکور، حس می‌شود.
خواسته‌ها و سلیقه‌های نسل امروز با گذشته یکسان نیست و باید چشم‌ها را شست و گونه‌ای دیگر دید با در حوضچه اکنون باید گام برداشت و از دید دانش‌آموزان و دانشجوهای امروزی نگریست.

۱۰٫ بنظر شما دانش آموزان باید در درس و زندگی به چه صورت برنامه ریزی نمایند؟

بر اساس یک تجربه شخصی وقتی در ابتدای روز کارهایم را می‌نویسم و تصمیم می‌گیرم که امروز این کارها را انجام دهم، گویی یک نفر تمام روز مراقب من است که کارهایم تا پایان روز به سرانجام برسد و اگر نرسد به گونه‌ای از او خجالت می‌کشم. یک بار هم که شده این را با یک کاغذ به‌دردنخور بیازمایید و کارهایتان را بر روی آن
بنویسید و نتیجه را خودتان ببینید. برنامه‌ریزی روزانه به شما کمک می‌کند هر روز خودتان را ارزیابی کنید. کم‌کم پهنه‌ی آن را گسترده‌تر کنید و ماهانه و سالانه داشته باشید.

۱۱- یک دانش آموز موفق از نظر شما دارای چه ویژگی های است؟

دانش‌آموزی که در درس کوشا، در شناختن و پروراندن استعداد خود پویا، دانش‌آموز پیروزمند؛ یعنی فردی که می‌خواهد دانش را بیاموزد و آن را را افزایش می‌دهد تا روزی بتواند به دیگران انتقال داده و در راه آسایش مردم به کار گیرد.
دانش‌آموز موفق کسی است که افزون بر احترام به معلمان خود در مدرسه، در خانه نیز با پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده بسیار مهربان است و به آنان احترام می‌گذارد. همه‌جانبه نگر است. تک‌بعدی نیست.

۱۲- لطفا نظرتون در مورد تفاوت های نظام آموزش قدیم و جدید و معلم های جدید و قدیم هم اعلام بفرمایید ؟

به‌قولی: تفاوت از زمین تا آسمان است. آموزش امروز با گذشته یکی نیست و در این مجال اندک نمی‌توان از آن سخن گفت. پژوهش‌ها شده و کاغذها سیاه شده و درباره‌ی گونه‌گون بودن آموزش امروزه با این‌همه دسترسی‌ها به دانش‌های نوین و ورود فن‌آوری به پهنه‌ی آموزش سخن‌ها گفته شده و به نگارش درآمده‌است. پس‌ نه از دید امکانات، نه دانش‌آموز، نه آموزگاران، نه سطح و نوع دانش و… امروز با دیروز در یک ترازو جای نمی‌گیرند و همگون نیستند.

۱۳٫ کلام پایانی:

از دشواری‌های آموزش و پرورش لارستان کاهش نیروهای بومی است و سالیانه هم این کمبود با بازنشسته‌شدن همکاران بیشتر چهره‌ی خود را نشان می‌دهد. لار که روزی نه تنها خود بلکه تامین‌کننده‌ی نیروهای چندین شهرستان بود امروز بسیاری از نیروهایش غیربومی هستند هرچند بوسه بر دستان آنان می‌زنیم که همه‌ی دشواری‌ها و تنگناها را بر خود و خانواده‌ی خود هموار کرده و چراغ آموزش لارستان را به گونه‌ای شایسته روشن نگه داشته‌اند.
امید که با بسترهای فراهم شده‌ی دانشگاه فرهنگیان و دوراندیشی‌های مسئولین این کاستی و کمبودهای دیگر از چهره‌ی آموزش و پرورش لارستان زدوده شود.

ف ۱۱۰/ح ۳۱۳