گفت و گو با هنرمندی از جنس خاک

سفالگری، از هنرهای اصیل لارستان و جنوب کشور است که از نیاکان ما دست به دست شده و به زمان حاضر رسیده و هنوز صدای چرخش چرخ سفالگری و لگدمال کردن خاک و گل ها از کوچه پس کوچه های محله پیرغیب شهرقدیم لار به گوش می رسد.

خبرنگار میلاد لارستان برای یادآوری خاطرات کودکانه و از طرفی شنیدن مسائل و مشکلات یکی از فعالان رشته سفالگری در لار رفته که این مصاحبه در زیر آورده می شود:

میلاد لارستان:  لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید از چه زمانی به حرفه سفالگری روی آوردید؟
سلام. نعمت الله اسماعیل زاده، متولد شهر لار و از حدود ۴۵ سال پیش بخاطر علاقه و اینکه شغل پدری من بود به کار سفالگری همراه با برادرانم روی  آوردیم. این کار از حدود ۱۵۰ سال پیش شغل خانوادگی ما محسوب می شده است.

میلاد لارستان:   انگیزه شما برای ورود به این حرفه چه بوده است؟
در ابتدا به علت علاقه و اینکه شغل پدری ما محسوب می شود و از طرفی به دلیل احیای صنعت سفالگری در لار که از قدیم وجود داشته اما در حال حاضر بسیار کم رونق شده است.

میلاد لارستان:   مواد اصلی استفاده شده در کار سفالگری چیست؟
در سفالگری نیاز به گِل است که در گذشته رایگان می دادند ولی در حال حاضر آن را می خریم همچنین به کودحیوانی و چرخ سفالگری و  مکانی جهت کوره سفالگری احتیاج داریم.

میلاد لارستان:   عمده محصولات تولیدی شما چه چیزهایی هست و بازار مصرف آن کجاست؟
درحال حاضر عمده تولید من سرقلیان است درحالیکه در قدیم کوزه و غیره نیز در دست تولید داشتیم اما بدلیل مشکلات تولید و کمبود فضا آنها را متوقف کردیم و فقط گاهی تولید داریم.
بازار مصرف در حال حاضر علاوه بر لار به استان هرمزگان صادرات داریم. در قدیم از لار توسط برخی تجار به کشورهای حوزه خلیج فارس هم صادرات داشتیم اما هم اینک این صادرات از طریق ارسال به هرمزگان و تجار آنها به خارج کشور صورت می گیرد.

میلاد لارستان:   دلیل شما برای تولید سر قلیان چیست و چرا به محصولات دیگر روی نمی آورید؟
دلیل اصلی من برای این کار مکان است. چون محصولات دیگر نیازمند مکان بزرگتر و سرمایه بیشتری است که بدلیل عدم حمایتها فعلا این کار میسر نبوده است.

میلاد لارستان:   در حال حاضر چه تعداد کارگاه سفالگری در لار وجود دارد و دلیل کم رونق شدن آنها؟
در حال حاضر حدود ۷ کارگاه وجود دارد که آن هم به علت مشکلات و روی نیاوردن فرزندان به این کار کم کم در حال تعطیلی می باشد.

میلاد لارستان:   آیا میراث فرهنگی و مسئولین از حرفه سفالگری حمایت میکنند و تقاضای شما از مسئولین؟
اینجانب چند بار با مسئولین میراث فرهنگی جهت ایجاد کلاس از طریق این اداره یا دانشگاه برای جوانان صحبت کرده ام در حالیکه این کلاسها در شیراز برگزار می شود و مدرک می دهند مسئولین لار به بهانه عدم وجود بودجه و امکانات همکاری لازم را نداشته اند. درحالیکه در قدیم با امکانات کم کلاسهایی برگزار شده و تعداد زیادی از جوانان علاقه مند در آن شرکت کردند.
از طرفی تسهیلاتی نیز برای رونق دادن صنعت سفالگری می توان در نظر گرفت که در حال حاضر وجود ندارد.
می توان یک کارگاه سفالگری مجهز جهت آموزش و احیای این صنعت  ساخت و همچنین میتوان رشته دانشگاهی سفالگری را در لار بوجود آورد.
همچنین تجار نیز می توانند جهت صادرات به خارج از صنعت سفالگری لار حمایت کنند.

میلاد لارستان:   آیا از شغل خود رضایت دارید و مشکلات آن را بیان نمایید؟
من از کار خود بخاطر علاقه ای که به این کار دارم کاملا راضی هستم زیرا پول آن حلال و بی غل وغش است .
این کار بخاطر زحماتی که دارد جوانان کمتر بسویش کشیده می شوند زیرا در حال حاضر جوانان بیشتر به دنبال کارهای راحت تر میگردند.

میلاد لارستان:    آیا برنامه ای برای توسعه حرفه خود دارید؟
بخاطر کهولت سن و مشکلات فضای کوچک کارگاه فعلا نمیتوان برنامه ای جهت توسعه این کار داشته باشم.
درحال حاضر من دارای یک چرخ سفالگری هستم و مکانم کوچک است وگرنه حاضرم جهت جوانان علاقه مند در صورت ایجاد امکانات کلاس سفالگری برگزار نمایم.

میلاد لارستان:  کلام پایانی؟
از مسئولین بخصوص سازمان میراث فرهنگی خواهش میکنم که از این صنعت حمایت کنند زیرا یک صنعت قدیمی در لار بحساب می آید. در شهرهایی مانند لالجین همدان و شهرضا اصفهان از صنایع سفالگری بشدت حمایت می شود در حالیکه کیفیت سفالگری لار نیز بسیار بالاست و آن را میتوان در کشور مطرح کرد.
همچنین از مسئولین می خواهم تسهیلات و وام در اختیار مشتاقان صنایع دستی قراردهند.

خبرنگار: حسین داوری