وقتی چهار برادر تکنسین اورژانس می شوند

خانواده جوکار شاید تنها خانواده ای در کشور باشند که چهار فرد پسر خود را با افتخار تمام، راهی اورژانس کرده اند.

به گزارش میلاد لارستان به نقل از شیرازه، خانواده جوکار از اهالی شهرستان زرین دشت، شاید تنها خانواده ای در کشور باشند که چهار فرد پسر خود را با افتخار تمام،راهی اورژانس کرده اند.

کار در اورژانس اگر چه سخت و طاقت فرساست اما قطعا جذابیت و شیرینی های خاص خود را دارد که چهاربرادر را به خود جذب کرده است؛ برادرانی که در کمال صداقت وخلوص با عشق کمک به مردم در شرایط بحرانی، این شغل را انتخاب کرده اند و سختی ها را به جان می خرند و در کمک به همنوعان خود، از هم پیشی می گیرند.

مهدی متولد۶۴،فاضل متولد ۶۵،ابوذرمتولد۶۶ و سعید متولد۶۹،برادران جوکار در اورژانس لارستان هستند که غیر از ابوذر که در اورژانس گراش مشغول به خدمت است،بقیه در مرکز لارستان شاغل اند.

رها کردن رشته های دیگر ورود به فوریت های پزشکی

مهدی دانشجوی کاردانی اتاق عمل بود که ترم دوم انصراف داد و در رشته فوریت های پزشکی مشغول به تحصیل شد، خودش می گوید با شناختی که در یک سال تحصیل در رشته اتاق عمل از رشته های مشابه به دست آوردم،فوریت های پزشکی را ترجیح دادم و وارد این رشته شدم البته تشویق های خانواده و یکی از دوستان هم مزید بر علت شد. فاضل هم رشته بهداشت محیط را رها کرد و به رشته فوریت های پزشکی وارد شد،دو برادر دیگر هم از اول رشته فوریت های پزشکی را انتخاب کردند.

کار در اورژانس،سخت اما شیرین

این برادران،کار اورژانس را در عین سختی،شیرین می دانند گرچه همه شان دوری از خانواده را به عنوان سخت ترین قسمت کاری می دانند اما مهدی،برخوردبا بیماران خاص که ممکن است باعث انتقال بیماری شود را سخت می داند،فاضل در کنار دوری از خانواده،کار در کانکس را سخت می داند و می گوید: هشت سال است که ما در پایگاه مشغول هستیم،تابستان گرمای شدید و زمستان سرمای سوزان،ما را عذاب می دهد.

ابوذر نیز دیدن مشکلات و داغ مردم را از سختی های کار فوریت ها می داند، همه برادران جوکار، دیدن لبخند رضایت مردم و همچنین صحنه های تولد نوزادان یا موارد احیاءموفق که تعدادش هم کم  نیست  را شیرینی و دلگرمی در این کار می دانند.

در واقع برادران جوکار،نجات جان دیگران را از جذابیت های این شغل و انگیزه اصلی خود برای ورود به این شغل می دانند اما سعید،یک جذابیت دیگر هم در این شغل دیده و آن هیجان و ماموریت های متنوع است که سختی کار را کمتر می کند.

همسران همراه،رمز موفقیت برادران اورژانسی

برادران جوکار،همه متاهل اند.فاضل و مهدی یک دختر و پسر خردسال دارند که دوست دارند بچه هایشان شغل آینده شان را خودشان با آگاهی انتخاب  کنند اما می گویند اگر کار اورژانس را انتخاب کنند، تشویقشان می کنیم.همسران برادران جوکار، زنانی صبور و همراه با درک بالا هستند تا این برادران بتوانند به علاقه خود که کمک هم نوعان و نجات جان دیگران است با رضایت خاطر بپردازند و قطعا اجر زنا ن در این راه،بیشتر از مردان نباشد، کمتر نیست.

این برادران اورژانسی فعالیت های خود را مدیون همسران خود می دانند؛ اما اورژانس در زندگی شخصی این برادران بیشتر تاثیر مثبت داشته وآن هم اطلاعات بهداشتی، ایمنی و نیز کمک به اطرافیان در مواقع بحرانی بوده است، ضمن اینکه استقامت فرد را نسبت به مشکلات زندگی بالاتر می برد و فرد را صبورتر،دلسوزتر و همراه تر می نماید.وقتی از آن ها می پرسم که نظر خانواده و اطرافیان در مورد غیبت شما در جمع فامیل چیست هر کدام به نوبه خود این چنین می گویند: ما سعی می کنیم در برنامه های دورهمی و مراسمات تا حد امکان،یکی شیفت بماند و سه برادر دیگر باشیم، گرچه گاهی هم شده که هیچ کدام هم نبوده ایم و فامیل با بزرگواری تمام ما را عفو کرده اند،چرا که حساسیت کار ما واقفند.

تعریف خالصانه ای از اورژانس

این برادران که اوقات فراغت خود را بیشتر به ورزش کردن می گذرانند و در جمع خانواده بودن؛ تعاریف قشنگی برای اورژانس دارند، مهدی اورژانس را، مجموعه ای از زحمت کشان بی ادعا، می داند و ابوذر سیستمی که بر پایه خدمت و کمک به مردم بنا شده است، او تکنیسین ها را همچون فرشتگان نجات می خواند که در مواقع اورژانسی،به بالین مصدومان حاضر می شوند.

سعید هم کمک به مردم بدون ریا و با خلوص نیت و بدون هیچ چشم داشتی از خصوصیات اورژانسی ها می داند، صحبت با برادران اورژانسی و پیدا کردن تک تک آن ها و مصاحبه تلفنی، کار سخت بود اما گوش دادن به حرف های آن ها که این چنین با انرژی و علاقه از کار خود سخن می گویند، خستگی را از تنمان به در می کند اما بیش از این نمی شود مزاحم این اورژانسی ها شد، چرا که به قول خودشان این ها آدم خود نیستند و در خدمت مردمند حتی در زمان های غیر شیفت به امید موفقیت این برادران  و همه تکنیسین های فعال و مخلص.