به قلم حامد مقدم:

9 توصیه مهم به مردم در انتخاب کاندیداهای شورای شهر لار

در هفته آخر و سرنوشت ساز تبلیغات انتخابات شورای شهر مواردی مهم جهت تصمیم گیری و انتخاب صحیح مردم از ضروریات می باشد.

بر این اساس از چندی پیش سلسله یادداشت های کارشناسی در باب انتخابات شوراها به  قلم دکتر حامد مقدم  (دکترای شهرسازی) به رشته تحریر در آمد  و طی چندین شماره به جوانب مختلف انتخابات شوراها پرداخته شد. امروز در اخرین سری از این یادداشتها به جمع بندی موضوعات ۹ گانه قبلی پرداخته شده و نتیجه گیری های قابل تاملی نیز اخذ شده است.

جهت انتخاب صحیح در انتخابات آتی توصیه می نماییم موارد زیر را مرور فرمایید:

بنا داشتم تا پیش از آغاز کارزار تبلیغات انتخاباتی، مجموعه مباحثی را در باب خصوصیات یک کاندیدای مناسب جهت حضور در شورای شهر، فارغ از نگاهِ صرفاً علمی، در قالبی ساده و عامیانه، و به دور از شعار گونه های تقوا و تعهد و… (که البته لازم هست؛ اما با دیگر معیارها به کفایت میرسد) ارائه نمایم تا شاید کمکی باشد به انتخابهای بهتر.

بی شک، عده زیادی از آحادِ تاثیر گذارِ جامعه که اتفاقاً، اغلب از قلم می افتند، در فضای مجازی حضور ندارند و یا مطالبی از این دست را نمی خوانند و به سیاقِ این روزهایِ روزگارِ مجازی، در پی متون جذابِ کوتاه هستند. اما انتظار بر این است که کارکرد اصلی آن، در آگاهی دهی به کاندیداها باشد و به کمک ایشان و با زبانی عامیانه تر، در تبلیغاتِ انتخاباتی و سخنرانیها، به میان عامه مردم انتقال یابد و به مرور به یک مطالبه تبدیل شود. چه آنکه، توصیه ام به کاندیداها این است که اغلبِ آراءِ مخفی، بر خلافِ رسمِ این روزهای تبلیغات، در فضای فیزیکال و رو در روئی های حقیقی نهفته است؛ نه در فضای مجازی.

در بخشِ آخرِ عرایض، هدف، جمع بندیِ مطالبِ گذشته و ذکر خصوصیات یک کاندیدای مناسب و نکاتی است که بایستی مدنظرِ انتخابهایمان باشد. ذیلاً به ترتیبِ یادداشتها، نکاتی ارائه شده است:

۱. شوراها نمادِ حاکمیت محلی هستند. وظیفه ایشان تبعیت کامل از نهادهای بالادست نیست و هدف از تشکیل آنها انتقال مطالبات محلی به مدیران ملی و اداره شهر بر اساس خواسته های بومی و آرمانهای محلی است. لذا شوراها و اعضای آن، بایستی برنامه ریز باشند و شجاعت و درایت لازم جهت انتقال دغدغه های محلی به سطوح بالاترِ حاکمیتی را داشته باشند.

۲. شوراها نبایستی محلی برای مقاصد سیاسی و جناحی و مَحمِلی جهت زمینه سازیِ انتخابات مجلس و ریاست جمهوری و خبرگان باشند. این نهاد وظایفی دارد که ورودِ آن به موضوعاتِ سیاسی، آنرا از انجام تعهدات و خدمات محوله باز می دارد. همچنین، فعالین اقتصادی در صددِ نفوذ و بهره برداریهای شخصی و گروهی از شهرداری بعنوان یک نهادِ دارای اختیارات در حوزه زمین و مسکن هستند. لذا یک عضو شورا بایستی فارغ از سوگیریهای سیاسی باشد و عزت نفس و قناعتِ وی نیز، مانع از نفوذِ گروههای ذی نفع و ذی نفوذ می گردد.

۳. شهرها بواسطه تعددِ مسائل، نیازمند تخصصهای گوناگون هستند. شوراها بواسطه انتخاب شدن توسط مردم، شاخصه محبوبیت و مقبولیت عام را یدک می کشند و لزوماً نبایستی مهندس شهرساز باشند. اما داشتنِ یکی از تخصصهای مورد نیازِ شهر می تواند کمک کننده باشد. طبیعتاً عملکردِ یک کاندیدا را بایستی در حوزه تخصصش بررسی نمود و او مسئولِ رشدِ شهر در همان بخشی است که وی در آن تخصص و دانشِ لازم را دارد. آنکه بایستی در بوته تخصص آزموده شود، شهردار و پرسنلِ تحت امر او هستند. پرسنل به تناسبِ حوزه کاری نیازمندِ تخصص هستند و شهردار بایستی آگاه و آشنا به تمام حوزه های زیرمجموعه اش باشد و شوراها نیز می توانند از آموزشِ حین خدمت و همچنین، کمیته های تخصصی جهت جبران کاستی های دانش خود و همچنین نظارت بهتر بر شهرداری کمک بگیرند.

۴. اعضای منتخب شورا نبایستی نماینده یک قومیت یا محله خاص باشند؛ بلکه باید اهتمام خود را برای اعتلای کل شهر به کار گیرند. آنها که منابع شهر را با هدف کسب رای و داشتنِ حمایت، به سوی منطقه ای خاص و یا فردی خاص سوق می دهند، بواسطه خیانت به بیت المال و بی عدالتی، بایستی از سوی همه اهالی شهر طرد گردند.

۵. منابعِ اصلیِ درآمد شهرداریها در شهرهای بزرگ، تراکم فروشی است و در شهرهای کوچک و متوسط، ورود اراضی کشاورزی به داخل محدوده. در هر طرح تفصیلی، مقادیر محدودی زمین مجاز به ورود به محدوده است که طی ۱۰ سال، منبع درآمد خواهد بود. تعداد ابنیه قابل فروش تراکم نیز، با توجه به عمر بناها، محدودند و در یک دوره ۳۰ تا ۵۰ ساله، قابلیت تجدید دارند. لذا شوراها و شهرداران بایستی منصف باشند و در یک دوره کوتاه همه این منابع را مصرف نکنند. چرا که در دوره های بعد شهرداریها با کسری منابع درآمدی مواجه شده و زیان اصلی برای ساکنان شهر خواهد بود. توجه به عملکرد ۴ ساله شوراها در باب درآمدها و مداومت نظارت مردمی در طول ۴ سال می تواند مانع از برداشتهای سودجویانه گردد.

۶. پذیرشِ اشتباهات و عذرخواهی از مردم، نشانه شهامت و وظیفه شناسی یک مسئول است. یک عضو شورا بایستی ضمن شناخت وظایف و مسئولیتهایش، حاضر به پذیرش خطا و اشتباه خود باشد.

۷. کشور ما در “دوره گذارِ مدیریتی” قرار دارد. مدیران امروز، پدرانِ انقلابی هستند و فرزندانِ ایشان از نسل نو و تحصیلکرده و با جمعیتی کثیر می باشند که در آستانه در اختیار گرفتنِ پستهایِ مدیریتی در کشور قرار دارند. نداشتن تجربه و عدم فراهم شدنِ امکانِ حضور در مسئولیتها سبب خواهد شد که بی تجربگیِ ایشان، در آینده، شهرها و حتی کشور را به محلی برای آزمون و خطا تبدیل نماید. برای تضمین آینده ای بهتر و ساختن شهرهایی بهتر برای امروز، مناسب است که در انتخابهایمان، تعادلی میانِ تعدادِ با تجربگانِ مسن و تحصیلکردگان و متخصصینِ جوان برقرار نمائیم.

۸. در زمانی که یک فرد را نمی شناسیم و امکانی نیز برای کسب اطلاع فراهم نیست، دقت در موضوعِ رعایتِ اخلاقِ انتخاباتی توسط کاندیدا و توجه به شعارهای انتخاباتی وی، بهترین معیار برای انتخاب خواهد بود. رعایت انصاف و پرهیز از تخریبِ سایرین، تسلط کافی بر قوانین و حدودِ اختیاراتِ شورا و آگاهی از بودجه ها و هزینه ها و تحقق پذیریِ ایده ها، انطباقِ شعارها با تخصص و دانشِ کاندیدا، انطباق شعارها با دغدغه هایِ اصلیِ مردم شهر، توجه به انسانی تر شدنِ فضاهای شهری و پرهیز از زندگی ماشین مدار و سایر شاخصهای مهم را بایستی برای تشخیصِ صداقت و توانمندیِ وی کنترل کرد. برای کسانی که پیشتر عضو شورا بوده اند شاید شهامتِ انتشارِ وعده های ۴ سال قبل و میزانِ تحققِ آنها و همچنین، توضیح در بابِ چرائیِ عدمِ اجرایِ وعده هایِ جدید در طول دوره تصدی، برای پذیرش و انتخابِ مجددِ ایشان، از اهمیتِ ویژه ای برخواردار است‌.

۹. مهمترین وظیفه شورا انتخاب شهردار است. یک کاندیدای شورا اگر ماهها به برنامه هایِ آتیِ خود برای شهر و همچنین، نحوه تبلیغات در انتخابات فکر کرده باشد، اما فردی را بعنوانِ شهردارِ مناسب و توانمند برای تحقق بخشی به شعارها و وعده هایش مدنظر نداشته باشد، شایسته حضور در شورا نیست و براحتی آلت دست گروههای ذی نفوذ خواهد شد و مجبور خواهد بود از فشارهای بیرونی تبعیت کند و عملاً سایرین بجای او تصمیم خواهند گرفت و شهردار را بر خواهند گزید.

در نهایت باید گفت که شوراها محلی برای تصمیم گیریِ جمعی از معتمدین، برای فردایِ شهر است. کسانی که اهلِ خدمت هستند، بر خلاف آنها که برای منافعِ شخصی وارد عرصه شده اند، برایشان فرقی نمی کند که حتماً خودشان برنده این رقابت باشند. یکی از آفتهایِ انتخاباتِ شوراها(خصوصاً در شهرهای کوچکتر) ترغیبِ هوادارانِ یک کاندیدا به دادنِ “تک رای” است. یعنی علیرغم حقِ داده شده به افراد، جهت درج نام چند نفر در برگه رای، حسِ خودخواهیِ ایشان ایجاب می کند که مردم را از انتخابِ درست دور نمایند تا شانسِ خود را نسبت به سایرین افزایش دهند. لذا چنین افرادی نیز شایسته راهبریِ مهمترین ارگانِ حاکمیتِ محلی نیستند.

با توکل بر خدا؛ و انتخابی آگاهانه؛ ضامنِ آینده ای روشن برای ایرانِ اسلامی باشیم. اِن شاءَالله

با تشکر از همراهی شما – حامد مقدم
اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و نود و شش هجری شمسی