ريشه يك ضرب‌المثل لاري

كول تا كول

يَك اُشتري از آو رَد اَبوئِس، آمو روباه شَز واپُرسي كه آو تا كُواِ؟ اُشتر اُشگُت او تا كولِه، آمو روباه تا اِدِه اُشْشُنُفت شَه او زَت كه تا از آو رَد بِبو، او كه بُري اَند روباه شَز جا كَند و شَمرَئه خُه بو، روباه وَ يَك بَدبختِني خُه نجات اُشدا و اَمدِه كه شِليت اَند اُند اَلَب اَو شه اُشتر گُت: تو كه اُتگُت او تا كولِه، مَه كه چِدم چَن قَدِ مَه اَند و او اُشبُردِم اُشتر اُشگُت مَه اُمگُتِش او تا كولِه ولي كول تا كولِه!!

***

شتري به آب زد و بگذشت روباهي از او پرسيد كه عمق آب تا كجاست شتر گفت عمق آب تا كول است: روباه تا اين بشنيد خود را به آب زد تا از آن عبور كند، آب بسيار او را از جا كنده و با خود برد، روباه با تلاش بسيار خود را از آن مهلكه رهانيد و به كنار رودخانه كشاند، در حالي كه خيس از آب بود به كنار آمده به شتر گفت: تو كه گفتي آب تا كول است من رفتم و عمق بسيار آب مرا از جاي كنده با خود برد، شتر گفت من گفتم آب تا كول است اما كول تا كول است!

به نقل از لار شهري به رنگ خاك – دكتر محمدباقر وثوقي