صدای پای یلدا می‌آید

آذر مهمانی گرفته و یلدا امشب متولد می شود.

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، صدای پاشنه‌های کفش یلدا به گوش می‌رسد، دخترک نوبخت زمستان، وای که چقدر در رَخت سپید زیباست، خبر‌هایی شده است، آذرجان مهمانی گرفته، ریسه‌های طلایی خزان و هوهویِ باد آی عجیـب زیبا است.

در شب اول زمستان که بلندترین شب سال است ایرانیان به یُمن تولد مهر در این شب جشنی برپا می‌کنند که به آن یلدا گفته می‌شود.

یلدا واژه‌ای سُریانی و به معنای تولد و زایش است. جشن شب یلدا یکی از مراسم‌های مهم ایرانیان است، این جشن در ۳۰ آذر ۱۳۸۷ به عنوان میراث معنوی ایران به ثبت رسیده است.

اینکه این میلاد به چه شخصی یا کسی یا موجودی برمی گردد نظرات مختلف است، اما آنچه صحیح‌تر به نظر می‌رسد و یکی از قدیمی‌ترین این باورها، باور میترائیسم یا مهرپرستی است. (باور ایرانیان حتی آریایی‌ها پیش از ورود به ایران)

از آنجا که مراسم شب یلدا ریشه در ایران باستان دارد در آن زمان جشنی برپا می‌شده و برای رفع نحوست تا صبح آتشی روشن می‌کردند.

از دوره صفویه به دلیل نزدیکی این مراسم با آداب و رسوم نوروز، شکل جدیدی به خود می‌گیرد و به آن توجه خاصی می‌شود و از دوران قاجار توجه بیشتری به آن شده است.

مردم لارستان در شب یلدا که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است مانند سایر نقاط کشور مراسم خاصی دارند.

از آداب و رسوم این شب اینکه خانواده‌ها به دیدار یکدیگر رفته و تا سپیده دم بیدا می‌مانند. یکی از بزرگتر‌ها با دیوان حافظ برای افراد فامیل فال می‌گرفت.

از دیگر آداب و رسوم شب یلدا، این بود که بزرگتر خانواده در حالی که آجیل‌های پوست دار همچون فندق، گردو و بادام را می‌شکند برای فامیل قصه‌ای می‌گفت.

علاوه بر این در سفره شب یلدا، اغلب میوه‌های قرمز از جمله انگور، سیب، هندوانه و انار گذاشته می‌شود، چون معتقدند قرمزی نماد زندگی و خورشید است.

از دیگر اعتقادات مردم لارستان آن است که در صورت خوردن هندوانه در این شب از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان هستند.

در شب چله خوردن خوراک‌های گرم از جمله ارده شیره، ارده و خرما و رنگینک رواج کاملی دارد. خوردن آجیل شیرین نیز در شب چله متداول است، آجیل شیرین مخلوطی است از انجیر، قصبک، نخودچی کشمش، توت خشک، مویز، مغز بادام، مغز گردو، قیصی، شکرپنیر، خرک، برنجک و برگه هلو و بساط میوه‌های فصل هم پهن است.

ف ۱۱۰