اشراف ائمه بر اعمال بندگان چگونه است؟

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: گویا بنا بر این است که در عمل، خدا نادیده گرفته شود، با این که در روایت «کافی» دارد که: «در هر شهری عمودی از نور است که امام(ع) اعمال بندگان را در آن می‌بیند.

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: گویا بنا بر این است که در عمل، خدا نادیده گرفته شود، با این که در روایت «کافی» دارد که: «در هر شهری عمودی از نور است که امام(ع) اعمال بندگان را در آن می‌بیند، و یا ملکی برای او خبر می‌آورد.» هم چنین «روح القدس» موید او و با او است، غیر از آن روحی که هر سال یک‌بار در شب قدر بر او نازل می‌شود.(1)
بنابراین، اگر مثلا پرده‌ای هم دور عمل خود بکشیم، فایده ندارد و دید امام(ع) نافذتر است و در برابر چشمان وقاع بین او(ع) مانع و حایل ایجاد نمی کند. هم چنین در روایت امام(ع) مقابله و محاذات(2) شرط نیست، بلکه هر جا که نشسته، بر ارضین سقلی و سماوات سبع و مافیهن و ما بینهن اشراف دارد. خداوند متعال می‌فرماید:
(وَ ءَاتینهُ الحُکُمَ صبیا ) در حال کودکی، حکم را به او عطا کردیم.
و نیز می‌فرماید:
(قال انی عبدالله ءَاتنی الکتب و جعلنی نبیا)(3)
گفت من بنده خدایم، خداوند به من کتاب عطا کرده و پیامبر قرار داده است.
اگر مساله‌ امام شناسی بالا رود، خداشناسی هم بالا می‌رود؛ زیرا چه آیتی بالاتر از امام(ع)؟! امام آیینه‌ای است که حقیقت تمام عالم را نشان می‌دهد؟

1-ر.ک: اصول کافی، ج1، ص 398؛ بحارالانوار، ج25، ص 47.
2-هم سویی.
3-سوره مریم،‌آیه 30.

کتاب در محضر حضرت آیت ا…. العظمی بهجت – ص 40
محمد حسین رخشاد