هفته دوم ارديبهشت ماه 1379 – شماره141(پايان كشمكش‏ها كجاست؟)

مقام معظم رهبرى، بهار سال ۱۳۷۹ را سال اميرالمؤمنين، سال وحدت و امنيت ناميدند وضعيت عمومى جامعه به نحوى است كه اگر اين دو مهم تحقق نيابد يأس و رنج مردم و دولت دوچندان مى‏شود. دولت براى رسيدگى به مردم آرامش و امنيت خاطر مى‏خواهد كه با برنامه‏ريزى حساب شده و دقيق از حداقل امكانات حداكثر استفاده بنمايد. اما مى‏بينيم دستهايى آشكار و نهان دانسته و مغرضانه يا ندانسته و جاهلانه چوب لاى چرخ دولت مى‏گذارند. به حدى كه رياست جمهورى در جمع مسؤولان و استادان وزارت علوم و تحقيقات اظهار داشتند:»اين كشور به آرامش و امنيت نياز دارد و كارهاى بزرگى به عهده دولت و ملت و بخشهاى مختلف جامعه است و نبايد اين دولت دائماً با بحران روبرو شود. بحرانى كه ريشه‏اى هم ندارد.«
 برخى روزنامه‏ها هرچه مى‏خواهند مى‏نويسند و متأسفانه بعضى از آنان يأس را در دل جوانان مى‏كارند. خشكسالى سايه شوم خود را در جاى جاى كشور پهناور ايران گسترده است. هر روز خبر رنج‏آور نابودى دامها – باغها، محصولات و جيره‏بندى آب نگرانى‏ها را دوچندان كرده است. تورم گلوى طبقه متوسط و ضعيف جامعه را مى‏فشرد و امكان تقليل يا نابودى آن ميسر نيست. سياست اقتصادى اوپك در حال حاضر در دست آمريكاست و آنان توانستند با افزايش توليد نفت قيمت آن را كاهش دهند و تا حدى به مقاصد خويش نائل شوند. دو جناح مهم داخل كشور هم ذره‏بين گرفته‏اند و به درشت‏نمايى نقطه ضعف‏هاى همديگر مى‏پردازند. جريان كنفرانس برلين آخرين قضيه مسأله‏ساز نبود ولى همين قضيه و قضاوتهاى متناقض آقايان پيرامون حرمت و عدم حرمت در نشان دادن آن از سيما باعث سردرگمى عامه مردم است. به راستى آيا مردمى كه ديدند، فعل حرام مرتكب شدند؟ يا ديدنش جايز بود و صواب هم داشت!! و…
 راستى به كجا مى‏رويم نهايت اين كشمكش‏ها چيست؟ به خود آئيم به خداى خويش برگرديم انانيت را رها كنيم و به فكر مردمى كه با تمام وجود به اسلام و انقلاب خدمت كرده‏اند و امام راحل آنان را ولى‏نعمتان همه ناميد، باشيم. متوجه باشيم اگر براى خدمت به اين ولى‏نعمتان گام نزنيم مردم در آينده نه به راست و نه به چپ هيچ اعتنايى نخواهند داشت.
 شما را به خدا بس است دل دو سيد مظلوم را بيش از اين به درد نياوريد مقام معظم رهبرى را بيش از اين رنجيده خاطر نكنيد و رياست محترم جمهورى را بيش از اين در معضلات اجتماعى قرار ندهيد اين مسيرى كه خط و نشان آن ديده مى‏شود اگر تداوم يابد گردابى هولناك است كه در آينده نه از تاك نشانى خواهد ماند و نه از تاك‏نشان.
 هيچكس با آزادى قانونى مطبوعات مخالف نيست اما آزادى به معنى محو افتخارات به دست آمده، كوبيدن تفكر حضرت امام راحل و گسترش انديشه جدايى دين از سياست و… نيست.
 بخود آئيم، دست از تحصن و تظاهر و شعار له و عليه برداريم و
 كارى نكنيم كه با عدم رسيدگى و مشغول شدن به خويش، توده ميليونى مردم را از نظام و دولت و رهبرى جدا كنيم و ضربه‏اى كه دشمن در بازوان خود مخفى كرده بر گرده همه وارد نمايد و آنچه دوستان خواهان تحقق آن نيستند، دشمنان محقق سازند در اين مقوله حرفها باقى است اما از خداوند تعالى عاجزانه مى‏خواهيم كه: خداوندگارا آگاهى ما را بيشتر، دقت ما را عميق‏تر فرما و انديشه ما را در مسير خودت قرار ده و از خودخواهى و خودبزرگ‏بينى و منافع‏طلبى و محبت دنيا به دور دار تا گامهايمان خدايى گردد و سخنانمان مؤثر واقع شود و با انسجام و وحدت و امنيت كامل به عنوان امت نمونه و سمبل اسلام و مسلمين معرفى گرديم.انشاءا…