خنجر بی‌آبی بر گلوی قوچ لارستان

خشکسالی و بی‌آبی از یک سو و شکار بی‌رویه از سوی دیگر، گریبان قوچ و میش لارستان، را فشرده با این حال هنوز تدبیری برای افزایش نیروی محیط‌بان، ساخت آبشخور و اختصاص تجهیزات به منظور حفاظت از این گونه در زیستگاه‌ها اتخاذ نشده است.

منصوری به حادثه ناگوار سال گذشته و مرگ قوچ و میش‌های لارستان که به در پی آب در باتلاق گرفتار شدند اشاره کرده و یادآور می‌شود: در صورتی که نتوانیم با تامین امکاناتی نه چندان قابل توجه، تا حدی، کمبود آب را در زیستگاه‌های قوچ لارستان جبران کرده و از مرگ افراد این گونه بر اثر بی‌آبی و شکار بی‌رویه جلوگیری کنیم بدون شک سرنوشت تلخ یوزپلنگ آسیایی به زودی گریبان این گونه را هم خواهد گرفت.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه در زیستگاه قوچ لارستان، چهار منطقه حفاظت شد وجود دارد می‌گوید: تنها دو منطقه حفاظت شده گنو و هرمود لارستان فارس از شرایطی نسبتا قابل قبول و حداقل امکانات و نیرو برخوردار هستند اما مناطق حفاظت شده کشار و پروزئیه  فاقد هرگونه نیرو و امکانات به منظور جلوگیری از نابودی این گونه هستند.

وی در پایان نسبت به کاهش جمعیت قوچ لارستان هشدار داده و می‌گوید: از مسئولان محیط زیست می‌خواهیم پیش از آنکه فرصت از دست برود به منظور تامین نیروی محیط‌بان، امکاناتی حداقلی و ساخت آبشخور در زیستگاه‌های قوچ لارستان اقدام کنند تا نسل این گونه ارزشمند، در سایه سوء مدیریت، برای همیشه قربانی شکار بی‌رویه و بی‌آبی نشود.

به گزارش تسنیم، شناخته شده‌ترین زیستگاه قوچ و میش لارستان (Ovis orientalis laristanica) که کمیاب‌ترین زیرگونه گوسفند وحشی در ایران بوده و در معرض خطر انقراض قرار دارد منطقه حفاظت شده هرمود فارس است. این گونه منحصر به فرد که دارای شهرتی جهانی است و به عنوان ریزترین قوچ دنیا یا “قوچ مینیاتور” شناخته می‌شود، همچنین در دشت‌های تپه ماهوری در مناطقی از استان های هرمزگان، فارس، بوشهر، کرمان و بلوچستان زندگی می‌کند.

 

میلادلارستان: تبدیل منطقه حفاظت شده هرمود به پارک ملی می تواند یکی از راههای حل این مشکل کم آبی و تخصیص بودجه بیشتر جهت حل مشکل باشد