شهیدخوشه چین و وصیتی زیبا به مردم لارستان

از اينکه هر روز جواناني را از دست مي دهيد، ناراحت نباشيد، اگر اينها نبودند امروز از اسلام و ميهن عزيزمان خبري نبود. مثلي براي شما مي زنم، براي بی خبران ( کساني که از انقلابي بودن خود دم مي زنند) وقتي ما بياييم خروسي غريبه را در بين لانه خروس خودمان اضافه کنيم ، چگونه خروس ها از لانه وکاشانه و ناموس خود دفاع مي کنند و با آن خروس غريبه به نبرد مي پردازند تا او را از بين ببرند؟ ما انسانيم و خداوند ما را اشرف مخلوقات خوانده، پس نگذاريم که از خروس پست تر باشيم.

شهيد رحيم خوشه چين در سال ۱۳۴۵ در يکي از محله هاي شهر قديم لار ديده به جهان گشود و با آمدن اين نوزاد به خانه صفاي ديگری بخشيده شد و پدر و مادر با شوق فراوان نام رحيم را بر اين نوزاد نو رسيده خويش نهادند. زيرا که چهره اي بسيار مهربان داشت الحق که شايسته ي اين نام بود و در طول زندگيش بسيار دلسوز و مهربان نسبت به همه، کوچک و بزرگ، همسايه، دوستان و اقوام بود و مادرش نيز با حوصله ي زياد به تربيت فرزند بر مبناي اصول و اعتقادات ديني همت گماشت تا جوان شجاع و برومندي را به جامعه تقديم کند.

 

شهيد رحيم خوشه چين
نام پدر: حاجي
تاريخ تولد: ۱۳۴۵
تحصيلات: چهارم دبيرستان
محل شهادت: شلمچه
تاريخ شهادت: ۰۳/۱۱/۱۳۶۵
عمليات: کربلاي ۵

 

نسيم دل انگيز الهي دست اين عزيز را گرفت و او را به سوي دبستان پرنيان و راهنمايي فارابي و دبيرستان صحبت لاري و مسجد و پايگاه شهيد اسلام پناه رهنمون ساخت.  رحيم از مراحل کودکي فردي مهربان و بخشنده بود و روحي بزرگ داشت هر چه در اختيار داشت، ميان دوستانش تقسيم مي کرد و اين ويژگي ها در سال هاي جواني با ابعاد بيشتري نسبت به خانواده و دوستان نمايانگر مي شد. در برابر خانواده بسيار فروتن و بردبار بود و هيچ گاه از جاده ادب خارج نمي شد و کم حرف بود.

در بحبوحه هاي جنگ چندين بار در ضمن درس و تحصيل به جبهه هاي نبرد حق عليه باطل شتافت. در سال ۱۳۶۴ سه ماه در شلمچه و در عمليات والفجر ۸ شرکت کرد. بار ديگر به جبهه غرب رفت و در پدافندي ايلام مردانه مقاومت کرد. به اتفاق دوستانش چند هواپيماي دشمن را سرنگون نمود و به عنوان تقدير و تشکر او را به زيارت امام رضا عليه السلام فرستادند.

سال سوم دبيرستان بود بايد براي اخذ ديپلم و پايان دوره دبيرستان تلاش مي کرد اما شوق پرواز و عشق به ولي زمان در رگ و پی اش عجین شده بود، آرام و قرار نداشت دوباره عزم سفر کرد اما اين بار سفری بي بازگشت در پي داشت و در اسفند ماه ۱۳۶۵ پس از ۵ ماه حضور مداوم در جبهه شلمچه در عمليات کربلاي ۵ به اتفاق دوستان عزيزش زارع و روئینا بر اثر اصابت خمپاره به سنگرشان، به ملکوت اعلي پيوستند و نامشان را در دفتر شهداي کربلاي ايران ثبت نمودند.

 

شهيد رحيم خوشه چين در وصيت نامه گهربارش مي نويسد:

بسم الله الرحمن الرحيم
با درود بر رهبر کبير حضرت امام خميني ( مدظله العالي) و با درود بر همه شهيدان راه خدا، از صدر اسلام تا کنون و درود بر همه جان نثاران راه عدالت و آزادي . شهادت رتبه اي نيست که همه لايق آن باشند اين وصيت نامه را از آن بابت مي نويسم که احتمال شهادت برايم بعيد است ولي به هر حال آرزو براي ما جوانان عيب نيست.

آن چه مرا به وحشت مي اندازد، روز قيامت و شدت گناهان دنياست و رهايي از جهنم، تنها يک راه نجات هست که مي توان اميدوار بود و آن شهادت است چرا که شهيد اولين قطره خوني که از او ريخته مي شود، تمام گناهانش پاک مي شود. البته شهید هم بايستي مراحل مقدماتي را در دنيا طي کند و هيچ کس بدون طي مراحل لازم به اين افتخار نائل نمي شود. از اين جهت نگرانم که شايد لايق نباشم به هر حال شايد به برکت خون شهدا و در فضاي عطر آگین اين کربلا، رحمت خداوندي شامل حالم گردد.

اي عزيزانم: اين انقلاب نشان داد که عابدان ۷۰ سال چگونه راه خطا رفتند و مبارزان شکنجه گر چگونه به لجنزار گناه غلطيد. جايي که عقاب پر ريزد از تيشه ي ناتوان چه خيزد
خانواده ي گرامیم: از زحمت هایي که در طول نوزده سال براي من کشيده ايد سپاسگزارم و براي شما از خداوند، طلب صبر مي کنم و اميدوارم که خداوند صبري عظيم به شما و همه خانواده هاي شهدا عطا فرمايد. تنها آرزوي من شهادت بود پس ناراحت نباشيد و هميشه در بين مردم سربلند و سرافراز زندگي کنيد.

همکلاسي هاي عزيزم: دوستان عزيز، از اينکه بدون خداحافظي از شما جدا شدم به بزرگواري خودتان مرا ببخشيد، کلاس درس سنگر است چرا که الان کشور ما به نيروهاي متخصص نياز دارد و با ادامه دادن تحصيلات خود، به اين انقلاب خدمت کنيد.

ملت شهيد پرور لارستان: از اينکه هر روز جواناني را از دست مي دهيد، ناراحت نباشيد، اگر اينها نبودند امروز از اسلام و ميهن عزيزمان خبري نبود. مثلي براي شما مي زنم، براي بی خبران ( کساني که از انقلابي بودن خود دم مي زنند) وقتي ما بياييم خروسي غريبه را در بين لانه خروس خودمان اضافه کنيم ، چگونه خروس ها از لانه وکاشانه و ناموس خود دفاع مي کنند و با آن خروس غريبه به نبرد مي پردازند تا او را از بين ببرند؟ ما انسانيم و خداوند ما را اشرف مخلوقات خوانده، پس نگذاريم که از خروس پست تر باشيم.

بارالها گنهم از ره احسان، تو ببخش                معصيت کارم و افسرده و گريان، تو ببخش
خوب داني که مرا نيست جز جرم و خطا          اي خطا پوش به اين بنده نادان، تو ببخش
کوله بارست به دوشم که پر از معصيت است     بر کريمي خود اي قادر منان، تو ببخش
صاحب رحم ومروت،تويي ولطف و کرم            عاصی و روسيه امبي سر و سامان تو ببخش
به عظيمي و جلال و جبروت تو قسم             هستم از کرده خود سخت پشيمان، تو ببخش
به بسيجي و سپاهي و به سرباز خدا            که گذشتند به رهت از سر و از جان، تو ببخش

«والسلام»