طرح هدفمندسازی ثواب ها (بخوانید نذری ها)

 طبق روال هرساله با نزدیک شدن به دهه اول محرم هیئات مذهبی و خیرین منطقه در تکاپوی تهیه و تأمین امکانات ملزومات توزیع نذری در سطح شهرستان خواهند بود. همانگونه که اکثر ما شهروندان لارستانی به وفور مشاهده کرده و

بعضاً خودمان نیز با بی توجهی اقدام به این امر خطرناک نموده ایم، توزیع و مصرف غذای گرم در ظروف پلاستیکی و فومی است که قطعاً همگان از مضرات فراوان این امر آگاهی دارند اما با این توجیه که ” همین یکبار مشکلی ندارد” از کنار این امر گذشته ایم؛ اما با مراجعه به حافظه نه چندان بلند مدت خویش به این نتیجه خواهیم رسید که خیلی هم همین یکبار نبوده است.

طبق بررسی های سازمان غذا و دارو و همچنین وزارت بهداشت، آمار رسمی تعداد مبتلایان به انواع سرطان در کشور طی یک دوره ۵ ساله از سال ۸۵ تا سال ۹۰ در حدود ۳۵۰۰۰ نفر رشد داشته و به رقم ۸۵هزار نفر در سال ۹۰ رسیده است که این رقم ۶ برابر تعداد مبتلایان در سال ۸۰ میباشدکه در حدود ۳۰درصد این مبتلایان به واسطه عدم سلامتی تغذیه و وجود عوامل سرطان زا مانند زنجیره های پلیمری ناشی از ظروف پلاستیکی و سایر افزودنیهای مضر با این بیماری دست و پنجه نرم می نمایند.

طبق نتایج و آمارهای رسمی، جمهوری اسلامی ایران در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ رتبه اول در رشد نرخ مبتلایان به سرطان در سطح کشورهای جهان را دارا بوده است.

این ارقام دهشتناک قطعاً از بیتفاوتی بسیاری از مسئولین در قبال سلامت مردم نشأت میگیرد اما اخلاقاً و منطقاً این نکته را نیز یادآور میشود که:
” ای که دستت میرسد کاری بکن
  پیش از آن کز تونیاید هیچ کار”…

در این راستا با همکاری تشکل مستقل محیط زیست لارستان سلسله جلساتی جهت بهبود این وضعیت برگزار گردیده که خوشبختانه این تلاشهادر چندین مورد به وادی عمل نیز رسیده است که از جمله این موارد توزیع نذری و غذای گرم در ماه مبارک رمضان در شهر لطیفی و همچنین توزیع غذای دانشجویان مرکز آموزش عالی لار (دانشگاه دولتی) در ظروف گیاهی به جای ظروف پلاستیکی و فومی بوده است اما متاسفانه در این مجموعه جلسات از افرادی بسیار نام آشنا و به اصطلاح خیرین بزرگ مرکز شهرستان لارستان پاسخهایی شنیده شد که جالب است شما نیز با بعضی از این پاسخهای فوق تخصصی آشنا شوید:

۱- اگر ظروف پلاستیکی و فومی مضر است پس به چه دلیل آستان قدس نیز از همین ظروف استفاده می کند؛ پس ماهم مصرف می کنیم؟!!!!

۲- وقتی دولت از تولید این ظروف ممانعت نمی کند برای چه ما مخالفت کنیم؟!!!

۳- آیا خدا را خوش میآید که تعداد دیگ های نذری به واسطه اختلاف قیمت ظروف گیاهی و پلاستیکی، به نسبت سال قبل کاهش یابد؟!!!

اگر پس از خواندن این سوالات به خودزنی نپرداخته اید، قطعاً سایه ناامیدی شدیدی بر احوالاتتان مستولی گردیده است، پس به یاد بیاورید این نویسنده بدشانس را که از بدحادثه در این جلسات حضور فیزیکی داشته و با این پاسخها روبه رو گردیده است.

پاسخ سوالات عجیب فوق را بدین صورت با سوال پاسخ میگوییم فقط از خواننده خواهشمند است که آرایه ادبی استفهام انکاری را به یاد بیاورد:

۱- اگر بر فرض مثال (هرچند که فرضیه نیست و یک واقعیت است) آستان قدس با بیتوجهی نسبت به سلامتی بسیاری از مردم مرتکب اشتباهی بزرگ شده و سلامتی خیل کثیری را به خطر بیاندازد ما نیز همین کار را بکنیم؟!! که اگر قرار باشد این کار را بکنیم چه کاریست که نعمت خدارا حیف و میل کنیم، همگی دست در دست هم دهیم و مقداری سم از نوع خوش طعمش که مزه برنج نیز می دهد مانند قرص برنج را فراهم کرده و ظروف غذای خلق الله را مزین نماییم، حداقل مو، لای درز این حرکت نمیرود.

۲- از قضای روزگار در کشور ما با تولید دخانیات دولتی (نخوانید بهمن ۵۷) نیز مخالفتی نمی شود پس ما هم این زحمت را متقبل شده و شدیداً سیگار مصرف کنیم، چون دولت با تولید سیگار مخالفت نمی کند.

۳- امسال نیز خدایی نکرده برای اینکه رکورد تعداد دیگ های آش نذری لار را شهر دیگری ارتقا ندهد و یا طول کباب نذری از ۲۳۵ متر توسط هیئت دیگری به ۲۳۶ متر افزایش نیابد، همان ظروف پلاستیکی که چه عرض کنم، بازیافتی را مصرف کنیم، تا شایسته علو درجات در پیشگاه خداوند گردیم، قربة الی الله…

با کمال احترام به ساحت والای خیرین بزرگوار شهرستان این نکته را یادآور میشوم که خیرین به واسطه عمل خیر خود منتی بر ملت نداشته و اتفاقاً منت خداوند بر خیرین بوده که توفیق یابند و حرکت خیری انجام دهند، پس خواهشمند است در جلسات این چنینی این مطلب را ارائه نفرمایید که:” نیازی نیست به خیرین بزرگ لار نکته ای را آموزش دهید”. آموزش حق همه است حتی شما دوست عزیز!!!

لذا جهت استحضار خیرین، بزرگان و عموم مسئولین و مردم شهرستان عزیز لارستان پیشنهاداتی جهت بهبود این وضعیت، مختصراً ارائه میگردد امید است که……

۱- در مراسم و مناسک مذهبی حداقل در مواردی که غذا و یا نوشیدنی گرم صرف می شود از ظروف گیاهی و یا آلومینیومی بدون رنگ استفاده گردد. ممکن است این ظروف نسبت به ظروف پلاستیکی اندکی گرانتر تمام شوداما میشود این اختلاف قیمت را با کاهش بسیار جزیی حجم غذا جبران نمود، حداقل سلامت کسی به خطر نمی افتد و مشخصاً بیشتر مقبول درگاه احدیت خواهد بود.

۲- توزیع غذا و نوشیدنی گرم در دانشگاهها و خوابگاههای دانشجویی با الگوبرداری از مرکز آموزش عالی (دانشگاه دولتی) با همکاری مسئولین ذی ربط و خود دانشجویان در ظروف فوق الذکر صورت گیرد.

۳- ادارات دولتی و غیر دولتی با همکاری پرسنل ذی ربط ظروف پلاستیکی و فومی را از چرخه تغذیه خود حذف نمایند.

۴- ادارات محیط زیست و بهداشت، موسسات و اماکن تجاری که اقدام به توزیع غذا در ظروف گیاهی می نمایند را مورد تشویق و در صورت امکان مورد حمایت قرار داده که موجبات تداوم این حرکت در سایر موسسات فراهم آید.

۵- ممکن است این سخن در کشور ما بسیار آرمانی تلقی گردد (در بسیاری از کشورهای جهان از حد آرمان گذشته و سالهاست که عملی گردیده است) که بگوییم سعی شود مقدمات شهر بدون پلاستیک در آینده نزدیک فراهم گردد که این امر نیازمند مطالعات گسترده ای خواهد بود.

در کنار بحث سلامت تغذیه، دغدغه دیگر سلامت محیط زیست است که با استفاده از ظروف گیاهی چرخه تجزیه را پس از دوره ای حدود ۹ماه به سرانجام رسانده که این دوره در ظروف پلاستیکی در حدود ۳۰۰ سال ناقابل خواهد بود.

در پایان عبارت نه چندان خوشایند دکتر اکبری رئیس مرکز تحقیقات سرطان کشور، نقل به عین می نمایم که:
” سونامی سرطان در راه است.”

نگارنده: سجاد محبي