«درز و سایبان» مسیر توسعه و پیشرفت

تبیین دقیق مسائل و مشکلات جامعه و مطالبه گری از مسئولین یکی از عوامل توسعه و پیشرفت هر جامعه ای محسوب می شود.

  لذا چگونگی طرح تبیین مسائل و مشکلات جامعه بایستی بر اساس کاری کارشناسی شده و مطابق با واقعیت های جامعه باشد و از مهمترین اصول آن نیز تشکیل «اتاق فکر» جهت بررسی و انجام کارهای کارشناسی و تطبیق آن با واقعیت های موجود جامعه و برنامه ریزی در جهت هر چه بهتر مطالبه گری نمودن و همچنین تشکیل کار گروه های تخصصی مطالبه گری است که بایستی با رصد مسائل و مشکلات جامعه و شناسایی و ارزیابی دقیق آنها آغاز و پس از انجام کار کارشناسی توسط متخصصین هر حوزه و ارائه راهکار های علمی و عملی، از مسئولین امر «نهادها و ادارات مرتبط» و نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و مسئولین کشوری مطالبه گری نمود.

  بنابراین یکی از مهمترین راهکارها و عوامل توسعه و پیشرفت در هر جامعه ای مطالبه گری توسط مردم از مسئولین جهت انجام کارها و اقدامات مهم زیر بنایی در راستای آمایش سرزمینی با توجه به امکانات موجود در آن منطقه است.

توجه به آمایش سرزمینی منطبق با واقعیت های عینی امر مهمی است که همواره بایستی در برنامه ریزی دولت ها لحاظ و خارج از زد و بند های سیاسی و جناحی مورد توجه و تاکید قرار گیرند و در راستای تحقق عدالت اجتماعی به آنها عمل شود.

در این رابطه یکی از مناطقی که می تواند گزینه مهمی برای توسعه و پیشرفت جنوب ایران به مرکزیت «لارستان بزرگ»  مدنظر قرار گیرد منطقه «درز و سایبان» است که متاسفانه با وجود داشتن موقعیت خوب جغرافیایی و اقتصادی و پتانسیل های موجود در آن از حوزه دید مسئولین مغفول و ناشناخته مانده و با تمام توانایی های بالقوه موجود در آن، تا به حال در بعضی موارد بی توجه و بکر و دست نخورده باقی مانده و باعث محرومیت مضاعف آن شده است.

همچنین با توجه به اینکه مسئولین برای موقعیت کم نظیر آن برنامه ای نداشته و در جهت رفع کمبود ها و به فعل رساندن توانایی های بالقوه آن چاره اندیشی نکرده اند به نوعی در محرومیت آن سهیم می باشند چرا که مردم آن با انواع مشکلات و محرومیت ها دست و پنجه نرم می کنند.

 از طرفی شاید هم مسئولین امر نسبت به موقعیت آن در منطقه اطلاع و آگاهی کافی نداشته و ندارند که علاوه بر اینکه ایرادی است بر مسئولین ، ایراد بزرگتری بر مردم آن منطقه نیز است چرا که باید مسائل ، مشکلات و پتانسیل های موجود در منطقه را به مسئولین تبیین و در جهت رفع آن به جد از آنها مطالبه گری می کردند.

در هر صورت تا به حال خطاهای بسیار بزرگی از طرف مردم و مسئولین در حق جنوب «لارستان بزرگ» و مناطق تابعه آن صورت گرفته که جبران آن سخت ولی اجتناب ناپذیر است ، در هر صورت تا اندک فرصتی باقی مانده و پتانسیل ها و موقعیت های موجود در منطقه کارآیی خود را با توجه به نزدیکی به دریا و تاکید بر اجرای سیاست اقتصاد دریا محور از دست نداده ، مسئولین شهرستان بایستی نسبت به ایجاد زیر ساخت های مربوط به آن اقدامات لازم را انجام دهند و به اقتضای موقعیت های جغرافیایی و اقتصادی موجود آن در جهت توسعه و پیشرفت «لارستان بزرگ» و مناطق تابعه آن گام بردارند و تحولی عظیم و شگرف در «جنوب ایران» بوجود آورند.

در این رابطه نیز اولین گام با توجه به مسافت ۱۷۰ کیلو متری درز و سایبان با مرکز شهرستان و دوری از امکانات مناسب بایستی ارتقاء آن منطقه «درز و سایبان» به بخش که حق مسلم آن نیز است ، باشد.

لازم به ذکر است با توجه به قابلیت های مختلف و زیادی که در لارستان بزرگ وجود دارد چنانچه توسط متخصصین و کارشناسان هر حوزه آنها را شناسایی ،بررسی و با توجه به شاخص های جهاد تبیین مورد نظر و تاکید مقام معظم رهبری توسط مردم (مطالبه گران) آنها را به مسئولین امرتبیین و مطالبه گری نماینددر شکوفایی و استقلال اقتصادی و اشتغال زایی منطقه تحول شگرفی ایجاد خواهد شد.

لذا با توجه به پتانسیل های موجود در منطقه «درز و سایبان» در ذیل برای تبیین و مطالبه گری از مسئولین به ذکر چند نمونه از آنها می پردازیم:

– یکی از قابلیت های مهم منطقه درز و سایبان «کشاورزی» است که از دیر باز این منطفه به عنوان قطب کشاورزی «لارستان بزرگ» محسوب و محصولات آن بخصوص گندم ، جو ، کنجد و صیفی جات آن به اقصی نقاط ایران و حتی کشورهای همسایه صادر می شده و هم اکنون نیز با وجود کمی بارش نزولات آسمانی و کم آبی و خشک شدن چاه های کشاورزی آن در بعضی از مناطق همچنان به امر کشاورزی و تولید محصولات زراعی و صیفی جات مبادرت می نمایند و نیازمندی های منطقه و شهرهای همجوار را تا حدودی تامین می کنند. 

همچنین با توجه به موقعیت کشاورزی آن می توان با ایجاد گلخانه های متعدد و مجهز نمودن آنها به سیستم های به روز آبیاری و کشاورزی ضمن اشتغال زایی و کار آفرینی ، موقعیت آن را نیز به عنوان قطب کشاورزی در منطقه حفظ نمود.

– ضمناً مردم مناطق درز و سایبان در کنار کار کشاورزی به دامداری و دامپروری نیز مشغول می باشند که با توجه به وجود دشت بزرگ و شرایط آب و هوایی مناسب آن می تواند زیر ساخت بسیار خوبی برای توسعه دامپروری خصوصاً پرورش شتر در منطقه باشد که در صورت سرمایه گذاری دولت یا بخش خصوصی بازدهی بسیار خوبی نیز در بر خواهد داشت که علاوه بر کارآفرینی و اشتغال زایی در جهت کمک به اقتصاد خانوار ها و تامین مواد پروتئینی منطقه و استان های همجوار ، در بحث صادرات آن نیز می توان ورود نمود.

— قابلیت دیگر آن با توجه به وجود رودخانه شور در منطقه و جاری شدن آب های آن به دریا، می توان با ایجاد دریاچه های مصنوعی یا حوضچه های مخصوص پرورش ماهی و یا زالو (جهت مصارف پزشکی و دارویی ) از آن بهره برد که البته این امر نیز خالی از لطف نیست.

– از دیگر قابلیت های آن وجود معادن نمک اعم از صنعتی و طبیعی است که کاربردهای زیادی در صنایع معدنی و غذایی دارند و می توان با استحصال آن توسط مردم منطقه و با کمک و مساعدت دولت و بخش خصوصی به فرآوری آن پرداخته و ضمن اشتغال زایی ، چرخه اقتصاد کشور را نیز به حرکت در آورد و در جهت خودکفایی و شکوفایی اقتصادی آن ایفای نقش نمود.

– و نیز معادن سنگ آهن آن که بدون برنامه ریزی و به صورت خام از منطقه خارج و به کارخانه سنگ آهن گلگهر سیرجان و سایر مناطق دیگر برای فرآوری و تبدیل به آهن آلات منتقل می شود که نه تنها بایستی درصدی از منفعت آن در جهت عمران و آبادانی خود منطقه هزینه شود که نمی شود، بلکه جاده های منطقه را هم با وجود رفت و آمدهای زیاد تریلرهای عامل سنگ آهن تخریب نموده بدون اینکه به ترمیم خسارت های وارده بپردازند و این امر علاوه بر تضییع حق منطقه از معادن موجود در آن ، باعث ایجاد مشقت در رفت و آمد برای مردم منطقه و مسافران به ایستگاه راه آهن ، سیرجان ، کرمان و یزد نیز شده و هزینه های زیادی بر دولت و مردم تحمیل نموده است که در این رابطه نیز مسئولین باید مسائل و مشکلات مرتبط با آن را پی گیری و مطالبه حق نمایند.

بنابراین چنانچه این ذخایر معدنی در قالب تعاونی و با همکاری دولت توسط مردم  منطقه استحصال و مورد بهره برداری قرار گیرد علاوه بر اینکه جوانان تحصیل کرده جویای کار منطقه مشغول به کار می شوند باعث رونق اقتصادی منطقه و زیر ساختی مهم برای توسعه و پیشرفت جنوب و «لارستان بزرگ» نیز خواهد شد چرا که با توجه به نظر و تاکید دولت بر احیاء و فعال سازی تعاونی ها ، بایستی مسئولین شهرستان با همراهی نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی در این مورد عاجلانه اقدام نمایند تا به صورت تعاونی از معادن بهره برداری و منفعت آن کل جامعه مناطق جنوب را در بر گیرد.

–از دیگر زیرساخت های رونق بخش منطقه و توسعه وپیشرفت لارستان بزرگ راههای مواصلاتی است که متاسفانه با توجه به زد و بندهای جناحی و سیاسی موجود در دستگاه های دولتی تا کنون از طرف مسئولین آنچنان توجهی که در خور شان  و حق منطقه باشد صورت نگرفته تا آن را از این حالت اسف بار برهاند در صورتی که با توجه به موقعیت های بی نظیر راههای لارستان بزرگ و درز و سایبان که آن را به سه استان هرمزگان ، کرمان و یزد متصل و علاوه بر اینکه رفت و آمد به آنجا را تسهیل و نزدیکتر می کند، صرفه جویی در مصرف سوخت و مدت زمان صرف شده برای رفت و آمد و صرفه جویی در هزینه های دولتی نیز به همراه خواهد داشت.

لذا در صورت تبدیل راه های فرعی «درز و سایبان» به راه اصلی و اتصال آن به اتوبان بندر عباس _ کرمان _ یزد علاوه بر اینکه رفت و آمد به آن استان ها و مرکز کشور و استان های خراسان رضوی و جنوبی و سیستان و بلوچستان را تسهیل می نماید باعث رونق منطقه که یکی از گزینه های مهم توسعه و پیشرفت است نیز خواهد شد.

 از دیگر عوامل رونق منطقه و توسعه و پیشرفت «لارستان بزرگ» ایجاد خط ریلی راه آهن و قطار می باشد که در صورت پی گیری و راه اندازی آن ضمن اینکه می توان از وسیله ای سریع، آسان و مطمئن برای رفت و آمد مردم و حمل و جابجایی بار و کالاهای صادراتی و وارداتی از مبادی خروجی و ورودی بندرگاه های (هرمزگان و بوشهر ) و مرزهای زمینی و هوایی با توجه به نزدیکی لارستان به دریا و داشتن فرودگاه بین المللی و مراودات مردم با کشورهای حوزه خلیج فارس استفاده نمود ، در رونق اقتصادی منطقه و جنوب کشور هم نقش بسزایی خواهد داشت.

 لذا مسئولین شهرستان بایستی با هم اندیشی و استفاده از خرد جمعی (مردم ، مطالبه گران و نخبگان جوان منطقه) و انجام کارهای کارشناسی تا اندک فرصتی باقی مانده نسبت به کارهای مهم که نهایتا به توسعه و پیشرفت «لارستان بزرگ» می انجامد اقدام نمایند.

البته در این راستا و در اولین گام بایستی نسبت به استیفای حق «درز و سایبان» و تبدیل آن به بخش پرداخته شود که نماینده محترم مردم در مجلس شورای اسلامی و فرمانداری محترم لارستان آن را پی گیری و به ثمر برسانند … .

حبیب سمیعی

ن۲۲۰