“گِز” درخت گره خورده به هویت لارستان از اروپا سر در آورد

به گزارش شهروند خبرنگار لارستان در پهنه ی لارستان و بنادر درخت ماندگار و جان سخت گز همیشه مورد توجه نیاکان ما بوده و از تمام اجزای  آن برای زندگی بهره برداری می شده، از چوب آن در خانه های تیر و مَهری تا برگ های سوزنی آن برای سوخت.

در جلد ۷ فرهنگ قدیم جغرافیایی ایران گزدان را با نام دو بخش عجین کرده اند. گزدان در آن کتاب نام یکی از دهستان های حمداوی بخش لنگه شهرستان لار (در قدیم لنگه بخشی از لارستان بوده) و نیز نام دهی از دهستان اشکنان بخش گاوبندی شهرستان لار( در قدیم گاوبندی بخشی از لارستان بوده) بوده است و این خود نشان از پیوند این درخت با منطقه لارستان و جنوب داشته است.

یکی از باورهای نادرست در مورد این درخت این است که عده ای معتقدند درخت گز خاک را شور می کند که در این خصوص طبق اصول علمی این درخت را نیز مانند همه ی درختان، باید با فاصله مناسب از درختان دیگر کاشته شود که با در نظر داشتن این مورد مشکل احتمالی هم از بین خواهد رفت. نکته مهمتر اینکه اساسا درخت گز یک موتور شوری کش است نه شوری ساز و خاک گیری بسیار خوبی نیز دارد لذا شور نمودن خاک توسط این درخت آنچنان صحیح نمی باشد.

 درخت گز بادشکن مناسبی برای زمین های کشاورزی می باشد و دور تا دور زمین های کشاورزی برای باد شکنی و تعیین مرز استفاده می شده است. گز که با نام علمی Tamirax   سازگاری بسیار بالایی با زیست بوم لارستان دارد و می توان در طراحی فضای سبز شهری نیز  از آن استفاده شود .

گز در سیاه گل رشد بسیار خوبی داشته و گزدان روستای بائن نمونه ی خوبی از این درخت کهن می باشد. با توجه به بافت بسیار مناسب خاک در روستای بائن و نیز فاصله ی بین میدان امام رضا به سمت شیراز، این مکان جای مناسبی برای گز کاری می باشد.

 

نکته جالب پایانی اینکه نمونه هایی از درخت گز در خیابان های کشورهای اروپایی نیز دیده شده که تعدادی از آن موارد را در شکل زیر (یکی از خیابان های کشور ایتالیا) می توان ملاحظه نمود.

 

این نوشتار نوشته شده تا نگاه مردم خردمند این سرزمین به زیست بوم و این درخت بیناتر شود.