لارستان؛ مهاجرت گریزی یا مهاجرت پذیری؟!

با نگاهی سطحی به وضعیت «مهاجرت» در  داخل شهر لار یا منطقه ی لارستان، می توان به وضوح این نکته را دریافت که مقدار مهاجرت لارستانی ها به خارج از منطقه ی لارستان بیش از حد می باشد و در مقابل آن نیز،لارستان در امر مهاجرپذیری موفقیتی نداشته. من باب طولانی شدن بحث پیرامون دو موضوع « مهاجرت بیش از حد » و « عدم مهاجرپذیری » در شهرستان،تنها سه عامل از عوامل مؤثر و بیشمار را در حیطه ی بررسی قرار

می دهیم؛ که البته گاها به ارتباط زنجیروار موضوع منظور به یکی از شرایط پیشرفت و ” ارتقاء ” لارستان بزرگ منتهی می شود.

 * امکانات شغلی و مهاجرت :

معمولا درصد زیادی از مهاجرت های اهالی لار به شهر های بزرگ و اکثرا نزدیک به شهرستان (مانند شیراز) به علت موقعیت شغلی مناسب جهت ارائه ی تخصص می باشد. عدم وجود درمانگاه ها و بیمارستان های بزرگ و مجهز، این پیامد را خواهد داشت که پزشکان بومی لارستان، شرایط اشتغال خود را در شهرهایی امثال شیراز جستجو کنند. امیدواریم با توجه بیشتر مسئولین شهرستانی به بیمارستان و درمانگاه ها از باب در اختیار قرار دادن امکانات برای پزشکان و متخصصین لارستانی ، بر آن شویم تا لااقل کمتر شاهد حضور پزشکان برجسته در درمانگاه ها و بیمارستان های شیراز باشیم. همچنین لازم به ذکر است که، تحقق همین امر ، علاوه بر کاهش مهاجرت پزشکان و متخصصین از لار، زمینه ای برای ورود این گونه افراد از شهرستان های دیگر به لارستان – با هدف تامین موقعیت شغلی بهتر – میباشد. حال با این وجود، قضاوت با مسئولین مربوطه که ؛ تعطیلی و تعلیق تنها درمانگاه شبانه روزی لارستان به مدت نه چندان کوتاه (با توجه به جمعیت مراجعه کننده و فقدان وجود دیگر مرجعی برای انجام اینگونه امور) می تواند قابل توجیه باشد ؟!

* مراکز علمی و مهاجرت :

در بحث مهاجرت و مهاجرپذیری، نمی توان نقش مراکز علمی – پژوهشی (از قبیل دانشگاه ها ، مراکز فنی و حرفه ای، کارآموزی و امثالهم) را نادیده گرفت. با وجود داشتن امکاناتی در حد معمول ،هم سطح یا نزدیک به دیگر دانشگاه های کشور، این فرصت برای محصلین علاقه مند به ادامه ی تحصیل در لارستان نیز ایجاد می شود که جهت طی کردن مقاطع دانشگاهی، از شهر مادری خویش دور نشده و راه رسیدن به مدارج بالا را در همین شهرستان جستجو نمایند. و اصولا با وجود دانشگاهی دولتی و مجهز، که تنوع رشته و حرفه را در خود جای داده باشد، می توان انتظار انتخاب شهر لارستان از سوی دانشجویان و محصلین را داشت؛ که این امر در نوع خود گوشه ای از فریضه ی مهاجر پذیری می باشد. لذا ضمن تشکر از مدیرانی که تا به حال تلاش خود را بر پایه ی این امر بنا نهاده و تا حدود زیادی هم موفق بوده اند ،تقاضا داریم که با تمرکز بیشتر بر این موضوع با افزودن رشته های دانشگاهی بیشتر، هر چه زودتر در جهت ارتقاع مراکز آموزشی و دانشگاه ها تلاش کنند ؛ که این امر نه تنها پای قشر دانشجو را به لارستان باز می کند بلکه زمینه ای برای اشتغال اساتید عالی رتبه منظقه را فراهم آورده تا این قشر نیز در شهرستان و با هدف کشف و پرورش نیروی مستعد بومی، مشغول شوند. که این امر نه در محالات ،بلکه تحقق پذیر است.

* اشتغال زایی و مهاجرت :
 یکی از اساسی ترین معضل جامعه ی ما و دیگر جوامع را می توان مشکل بیکاری مردم ، به ویژه جوانان ، دانست که حل شدن این ایراد ، می تواند داروی مُسَکِنی برای معضلات کثیری در زمینه های مختلف (اقتصادی – اجتماعی – فرهنگی – سیاسی و …) باشد. اما نوشته ی پیش رو ،مجال پردازش به تاثیرات این مقوله به موضوع مهاجر پذیری می باشد.

اگر از فردی، عوامل و علل مهاجرت به شهر یا کشوری دیگر را جویا شوید، در پاسخ بی درنگ علت اول را « شغل » و « کار » معرفی می کند؛ این پاسخی روشن می باشد؛ و نیز امری حادث . اینجاست که می شود از ظرفیت های موجود در لارستان استفاده کرد و فرصت های جدید تری را برای خویش مهیا ساخت.

دور از دسترس و مجال نیست که مقدار بیشتری بودجه نیز به گسترش و تقویت کارخانه های تولیدی در شهرک صنعتی های نیمه فعال منطقه شود و توجهی هم به برخی تولیدی هایی که به دلایل مختلف از فعالیت باز ایستاده اند (که متاسفانه تعدادشان نیز کم نیست) .

یکی از عوامل تاثیر گذار در افزایش میزان مهاجرت پذیری را می توان ” اقامت های از سر اجبار ” به سبب مشغله های کاری و کسب درآمد نام برد ،که علاوه بر جذب مهاجر به منزله ی نیروی انسانی، نوعی فراهم آوری موقعیت های شغلی و اشتغال زایی برای اشخاص طالب شغل (ترجیحا جوانان شهرستان) محسوب می شود.

از راهکار های تقویت و گسترش اینگونه فعالیت ها را می توان کاهش مقررات محدود کننده برای فعالین اقتصادی، همکاری و حمایت از سرمایه گزاران این عرصه، در اختیار قرار دادن ارز جهت احداث کارخانه و کارگاه ها در منطقه ی لارستان ،محدود کردن قوانین و شرایط پیش نیاز و گاها کم اهمیت برای اشخاص سرمایه گذار، بازاریابی جهت فروش و صدور خروجی تولیدی ها و نمونه های زیاد دیگری که مجال پرداختن به آنها در این فرصت اندک نیست . به همت همشهریان و مسئولین اجرایی، امری شدنیست.

گاهی هم به نتایج بلند مدت بیاندیشیم … کوتاه مدت ها،قدمتشان کوتاست …

حقیر در پایان نگارش، بدون قضاوت ارزشی ، نوشته ی خود را ،تنها پیشنهادی می دانم که از دیدگاه های شخصی خویش نشأت گرفته است . لذا امکان اشتباه را در اینگونه تئوری های اجتماعی صفر ندانسته و ضمن تشکر از خوانندگانی که تا پایان ،توجه خود را بر این یادداشت معطوف کرده ، خواهشمندم نظرات ، ایرادات و خطاهای مطلب فوق را در قسمت نظرات بیان نمایند؛ قاعدتا یاری رسان ما در مطالب آینده – با موضوعات اجتماعی شهرستان – خواهند بود.

محمدحسین صبوری