روستاهای فراموش شده!!!+عکس

میلاد لارستان: در گزارشی کوتاه، قصد داریم شما را با دو روستای محروم و دورافتاده منطقه لارستان بزرگ، یعنی روستاهای زاهدمحمود و هرمود عباسی(مهرخویی) آشنا کنیم. زمانی که آهنگ سفری کوتاه را آغاز می کنی، با گذر از جاده باریک و خطرناک لار – بندرعباس، پس از طی قریب به ۸۵ کیلومتر، در حوالی پاسگاه انتظامی هرمود عباسی دو روستا وجود دارد.

یکی از این روستاها، هرمود عباسی است. جاده ورودی آن که کمتر از ۱ کیلومتر تا جاده اصلی فاصله دارد، آسفالت آن وضعیت مطلوبی ندارد. به محض رسیدن به روستا، دو خیابان بنام های مصلی و فرهنگ را در دیدگان خود مشاهده می کنی.

خیابان مصلی، نصفه و نیمه آسفالت است و دیگری (خیابان فرهنگ)، رنگ آسفالت را به خود ندیده است. خانه های هرمود مهرخویی اصلاً وضعیت خوبی به لحاظ ایمنی ندارد و اکثراً دیوار خانه ها، کاه گِلی است.

 

با عبور از کوچه پس کوچه های روستا، سکوت عجیبی محیط را فراگرفته است که پس از دقایقی گشت و گذار در روستا، در هنگام خروج، صدای اذان – اوایل ساعت ۵ عصر – از مسجد اهل تسنن بلند شد و سکوت را شکست و ما با طمأنیه از روستا خارج شدیم.

 

لازم بذکر است؛ روستای هرمودمهرخویی (عباسی) در فاصله ۸۵ کیلومتری شهر لار قرار دارد و براساس آمار غیررسمی قریب به ۲۰۰۰ نفر جمعیت دارد ولی متأسفانه بدلیل عدم شغل مناسب، جمع کثیری از مردم روستا مجبور به مهاجرت از این روستا شده اند.

روستای دوم: یکی دو کیلومتر جلوتر از پاسگاه انتظامی هرمود عباسی، جاده ای انحرافی در سمت چپ جاده اصلی لار – بندرعباس قرار دارد. در ابتدا که وارد جاده می شوی، براهی به ظاهر آسفالته برخورد می کنی! پس از گذران ۷ الی ۸ کیلومتر، با جاده ای خاکی و پس از سنگ و کلوخ مواجه خواهی شد.

 

به گفته یکی از دوستان همراه، تصور اینکه در سال ۲۰۱۴ و یا به عبارتی قرن ۲۱، هنوز روستاهایی با چنین جاده هایی وجود داشته باشد!!

پس از طی ۷ کیلومتر جاده خاکی که چه عرض کنم، راه نابود، به روستای زاهدمحمود، آخرین روستا، واقع در جنوب شرقی ترین قسمت لارستان و یا به سخن دیگر، مرز لارستان و استان هرمزگان رسیدیم.

 

به گفته آقای محمد زاهدی، رئیس شورای اسلامی روستای زاهدمحمود، این روستا حدود ۶۰۰ نفر جمعیت دارد. شغل اکثر مردم کشاورزی است و طی چند مدت گذشته بدلیل، خشکسالی و وجود دلالانی که محصولات کشاورزی را با قیمتی خیلی کم خریداری می کردند، جمع کثیری از مردم، روستا را ترک گفته و برای اشتغال به شهرهای بندر خمیر، بندرعباس و لار، مهاجرت کرده اند.

وی با ابراز تأسف در گفتگو با ما، توضیحی از روند اجرای جاده مواصلاتی زاهد محمود داد. او گفت: این پروژه ۸ سال پیش شروع بکار کرده و تا چند ماه قبل برزمین مانده بود. زاهدی اضافه کرد: پس از انتخابش به عنوان رئیس شورای روستا، با پیگیری های سرسختانه، بالاخره موفق شده تا پروژه را به صورت قطره چکان، راه اندازی نماید.

 

وی گفت: ما از مسئولین می خواهیم تا با تسریع در اجرای جاده منتهی به روستای زاهدمحمود، این طرح را که مورد استفاده چندین روستای دیگر است، تا هفته دولت به اتمام برسانند.

زاهدی در مورد دیگر مشکلات روستا، اضافه کرد: کمبود آب آشامیدنی، عدم اجرای طرح هادی و عدم آنتن دهی خط تلفن ایرانسل و به تبع آن دسترسی نداشتن به اینترنت، باعث بروز مشکلاتی برای مردم این روستای دورافتاده و محروم شده است.

هنگامی که نام پارک روستا را برروی تابلویی مشاهده کردم، بسیار متحیّر ماندم و کنجکاو شدم که وضعیت وسایل بازی آن، چگونه است. نام این پارک، پارک “ملّت” بود. نزدیکتر که رفتم، فقط ۳ وسیله بازی و دو صندلی دیدم!

 

نکته جالب آن بود که؛زمانی که با مردم روستای زاهد محمود در مورد مشکلاتشان سوال می پرسیدی، آنان به حال روستای پس از خود یعنی روستای “اِوه” بخاطر جاده بسیار بدتر و کمبود شدید آب کشاورزی و آشامیدنی، ناراحت بودند در حالی که خود از کمترین امکانات رفاهی بهره مند بودند!!!

گزارش: حسن فراست