چرا ما مسئولیت پذیر نیستیم؟!!

یکی از موضوعاتی که متاسفانه گریبانگیر بخش اعظم ما لارستانی ها می باشد، عدم احساس مسئولیت می باشد. مقوله ای که بسیار گسترده بوده و جای بحث

های فراوانی دارد. شاید در ابتدای امر برداشت غلطی از این کلمه کلیدی در اذهان خواننده صورت گیرد، اما داستان به گونه دیگری است…  احساس مسئولیت در کل اموری که روزمره با آن مواجه می شویم موضوعی است که بسیار جای بحث دارد. این مهم از صحیح کارکردن و از سوی دیگر کارِ صحیح انجام دادن در محل کار گرفته(صحیح کارکردن متفاوت از کار

صحیح انجام دادن است)  تا بی تفاوت نبودن نسبت به اتفاقاتی که در کنارمان رخ می دهد را می تواند در برگیرد. بی شک لارستانی ها با روحیه خاص خود بیشتر اوقات  در پی انجام کار صحیح می باشند اما شاید بسیاری اوقات یک لارستانی از  کنار اتفاقاتی که در اطرافش رخ می دهد به آسانی عبور می کند. شاید بار دیگر این خرده گرفته شود که حساسیت نسبت به لارستان بزرگ همواره وجودداشته و این مهم در سال های منتهی به بهمن ۸۸ فراوان تر نیز شده است. اما ذکر این نکته حائز اهمیت می باشد که حساسیت کاذب نسبت به یک موضوع کافی نبوده و بلکه هر کس باید در حد خویش را راستای حل مشکلات و ساماندهی معضلات موجود گام بردارد.

درست است که حساسیت نسبت به توسعه لارستان لازم است اما کافی نمی باشد؛ و اصولا بابد به همراه حساسیت نسبت به موضوع در راستای حل آن موضوع به نحو احسن نیز باید گام برداشت. در این راستا هر کس به نحوی می تواند موثر باشد؛ عده ای که در ارگان های دولتی منطقه می باشند باید با ایده های نو و کاربردی و ارائه به مسئولین ادارات و نیز معرفی اهمال کاری ها به مسئولین شهرستان در جهت پویایی سیستم و توسعه منطقه گام بردارند. عده ای که در فعالیت های آزاد نظیر بازار و اصناف کسب و کار در حال فعالیت می باشند می توانند علاوه با شناسایی و معرفی مشاغل کاربردی در منطقه که هنوز جنبه عملیاتی به خود نگرفته است، در راستای توسعه گام بردارند.

سرمایه گذاران عزیز و خیرین محترم لارستانی باید تا حد امکان در راستای توسعه لارستان به فعالیت هایی که اخیرا در منطقه در حال شروع شدن بوده و نیاز به سرمایه گذار می باشد (نظیر پتروشیمی و منطقه ویژه اقتصادی و..) ورود نموده و دین خود را به منطقه خویش ادا نمایند. در کنار تمام این موارد افرادی به عنوان تصمیم ساز باید به رصد مسائل موجود در منطقه و کل جنوب کشور پرداخته و جهت تصیم گیری صحیح مسئولین خوراک فکری صحیح به آنها تزریق نمایند. در پایان رسانه نیز باید در این زمینه فعال و کوشا تحولات منطقه را به نمایش گذاشته و به عنوان چشم بیدار منطقه گام بردارد. امید که چرخه و زنجیره توسعه لارستان این گونه احساس مسو.لیت نموده و در راستای تعالی منطقه و کل ایران گام بردارد.

این نکته را نیز اضافه کنیم که متاسفانه به دلیل برخی ملاحظه کاری های واهی و بیهوده فرصت های زیادی را خود از دست داده ایم که این موضوع جای بحث مفصلی دارد و در این مقال نمی گنجد.

تنها در صورت حساسیت نسبت به موضوعی خاص و سپس تلاش در جهت رفع  آن می توان دین خود را ادا نمود. تنها به سخنرانی نیست…