هفته چهارم مهرماه 1387 -شماره 536 (رشد و تعالي بدون برنامه‌ريزي محال است)

در شماره گذشته تحت عنوان چه مي‌خواهيم، چه مي‌كنيم، به طور اجمال نوشتيم كه بايد مراكز فرهنگي، آموزشي، اقتصادي، صنعتي، كشاورزي و دامي را به وجود آوريم و در توسعه آنها دريغ نورزيم.
سرمقاله گذشته ۶ مورد داشت در اين شماره مورد اول آن را تشريح مي ‌كنيم.
تشكيل گروهي مجرب و آگاه از همه اقشار و…
بايد دانست اغلب نيروهاي فكري و برنامه‌ريز منطقه لارستان خارج از شهرستان زندگي مي‌كنند شايد به خاطر ضعف امكانات در گذشته و تداوم همين وضعيت (البته با ضعفي كمتر) در حال و جاذبه خاص مركز استان فارس (شيراز) و عوامل متعدد ديگر كه جاي ديگري بايد به تفصيل پرداخت، مهاجرت از لار و لارستان به شيراز، تهران و… به طور مستمر صورت گرفته و هنوز نيز ادامه دارد.
به همين خاطر اغلب كساني كه امكان مهاجرت داشته‌اند و به قول خودمان دستشان به دهانشان مي‌رسيده از گرماي طاقت‌فرساي لار به كنار ركن‌آباد و سعدي حافظ ، مهاجرت و به گلگشت مصلي پرداخته‌اند تا هم خود را به سواد اعظم برسانند و هم امكانات ترقي و تعالي را براي فرزندان خويش فراهم آورند.
به عنوان نمونه بد نيست بدانيم مراكز بهداشت و درمان استان در قبل و مدتي بعد از انقلاب به دست پزشكان لاري اداره مي‌شد و در حال حاضر نيز درصد بالايي از پزشكان لاري و لارستاني در بيمارستانهاي شيراز به فعاليت مشغولند اين مسأله در قطب اقتصادي استان بارزتر و درقطب فرهنگي و آموزشي كم‌رنگ‌تر قابل رويت است.
به راستي آيا ضرورت ندارد با برنامه‌اي منظم ضمن شناسايي همه اقشار، تشكيلاتي جهت بهره‌مندي از تجربيات، برنامه‌ها، امكانات و … آنان به وجود آورد طبعاً كساني كه علاوه بر ايران اسلامي در ساير كشورها نيز تحصيل كرده و آمد و رفت داشته‌اند به نحو مطلوب مي‌توانند در جهت ارتقاء فكري و آموزشي سعي بليغ مبذول دارند و با ارتباط كامل مي‌توان براي توسعه مراكز آموزشي منطقه از متخصصين رشته‌هاي مختلف بهره‌مند شد.
همين مسأله در تهران و كشورهاي حاشيه خليج فارس نيز مي‌توان برنامه‌ريزي كرد بويژه اينكه چند تن از نمايندگان دوره‌هاي گذشته مجلس در تهران مقيم‌اند و مي‌توان با همكاري نماينده كنوني مشكلات منطقه را مرتفع ساخت و بافت همگاني بودن در كشورهاي حاشيه خليج فارس انديشه عمومي را مجتمع مي‌سازد.
همت كنيم شوراهاي فعال شهر و شهرستان، فرمانداري، شهرداران، مسئولين گذشته و حال و… دست به دست هم دهند در ارتقاء ، آباداني، تعالي، توسعه و رشد بكوشند و بدانند كه اكنون اتحاد و اتفاق كل لار و لارستان از ضروريات است تا بتوان با بيداري، بلند همتي، يكدلي و صميميت، جامعه را پيش برد و با سرافرازي به آيندگان سپرد.
بديهي است سستي، كاهلي، تفرق ، دون همتي، بي‌برنامگي و بي‌تشكيلاتي چيزي جز ندامت و پشيماني نتيجه نمي‌دهد خدا نكند سستي، ما را  مشمول ابيات خواجه شيراز نمايد آنجا كه سرود:
كه اين كُنَد كه تو كردي به ضعف همت وراي؟
زكُنج خانه شده، خيمه بر خراب زده
وصال دولت بيدار، تر  سمت ندهند
كه خفته‌اي تو در آغوش بَخت خواب زده
 
اميد كه چنين نباشد و چنين نبينيم.
 
مدير مسئول