آقاي وزير يك بام و دو هوا تا كي؟

مردم لارستان از وزير محترم راه و شهرسازي به شدت گله‌مندند. مردم مي‌گويند وزير معزّز بايد نيازهاي جوامع را بسنجد و احتياجات هر جامعه را به تناسب مرتفع نمايد. به عنوان نمونه، جاده پرترافيك شيراز – لار – بندرعباس يكي از ۱۰ جاده خطرناك كشور است، كه در مدت دو سال بيش از ۱۲۰ كشته و ۷۰۰ مجروح داشته و صدها وسيله نقليه كه به شدت آسيب ديده يا از رده خارج شده‌اند. متأسفانه سالهاست نمايندگان، متقاضي دوبانده نمودن اين جاده هستند. نماينده دوره نهم و دهم با اصرار، مسئولين وزارت‌خانه را به لارستان كشاند و از نزديك اين جاده خطرناك را ديدند و قول دادند و قسمت‌هاي مهم جاده به مناقصه رفت. اما تاكنون چند كيلومتر پيشرفت كار داشته است؟!

به عكس، دوبانده شدن جاده‌ها از اداره كل راه و شهرسازي لارستان در شهرستان‌هايي كه جزء روستاهاي لارستان بوده‌اند به اتمام رسيده و جاده اصلي شيراز – لار – بندرعباس به صورت جاده پرخطر مانده است. راستي هزينه كردن براي جاده‌هاي كم‌تردد و رها كردن جاده‌هاي پرخطر و پرترافيك كه به طور متوالي كشته و زخمي مي‌دهد هيچ توجيهي ندارد. سزاوار است وزير محترم و مسئولين مربوطه بينديشند كه دربرابر همين پرسش در قيامت نه پيش مردم، بلكه نزد خداوند چه پاسخي خواهند داد؟

يا اداره كل راهداري و حمل و نقل جاده‌اي كه به دو شهرستان تعلق مي‌گرفت به يك شهرستان داده شد و به لارستان كه رسيد فلان وزير بدون توجه به نظر كارشناسان، مانع شد و وزير راه هم از پرداخت حق مردم ممانعت به عمل آورد.

راستي چرا اين اعمال ناپسند انجام مي‌گيرد؟ چرا آقاي رئيس جمهور اجازه چنين اعمال نادرست را مي‌دهند؟ آيا غافلند كه تصدي دولت ها موقت، زودگذر و فاني است؟ اما اعمال ما ماندني، ثابت و سرمدي است؟ نيكي و زشتي اعمال ما باقي است و آيندگان براساس آن قضاوت خواهند نمود و به نيكي و بدي ما حكم خواهند داد؟

بس است، نگذاريد بيش از اين حقوق مردم تضييع گردد. نگذاريد با عدم رسيدگي به جاده‌هاي اصلي كه دو استان را با كوتاه‌ترين فاصله به هم متصل مي‌نمايد، به خاطر ترافيك سنگين، اين همه كشته و زخمي بدهد. نگذاريد به بهانه واهي جلو تأسيس اداره كل راهداري و حمل و نقل جاده لارستان كه كارشناسان تأييد كرده‌اند گرفته شود.

نگذاريد گروهي تنگ نظر مانع اجراي مصوبه هيئت دولت سابق شده و به خاطر اين ممانعت سجده شكر به جاي آورند.

شايسته نيست به مردمي كه براي امرار معاش به كشورهاي حاشيه خليج فارس مسافرت مي‌نمايند و به اين وسيله خودشان اشتغال را كه مشكل مهم دولت است، حل مي‌نمايند و جهت تعالي و توسعه شهرها و روستاهاي خويش وجوهاتي را جمع و مشكل روستاها، شهرها و بخش‌هاي خود را مرتفع مي‌سازند، به بهانه اين كه لارستاني‌ها پولدارند!! گامهاي موثر برايشان برداشته نشود و سهم آنان در جاهاي ديگر مصرف گردد. اين اعمال نه عادلانه است نه انساني.

از نماينده محترم لارستان و خنج و گراش و اوز تقاضامنديم مطالب فوق را به مسئولين برسانند و براي رفع آن تمهيداتي بينديشند.

سردبیر