کلید میراث فرهنگی لارستان؛ در دستان دکتر جعفرپور

میلاد لارستان: میراث فرهنگی هر جامعه ای، نشان از هویت و تاریخ یک کشور، شهر یا روستاست. به همین خاطر توجه به نگهداری و استفاده بهینه از آن علاوه بر حفظ تاریخ یک ملت، می تواند منبع درآمد و رونق اقتصادی شود.

یکی از مقوله های اساسی در لارستان که بسیار از سوی مردم مطالبه می شود و البته متأسفانه کمتر به آن توجه شده است، مسئله بهسازی و بهره گیری از آثار متعدد تاریخی موجود در این منطقه کهن است.

خوشبختانه در این دوره مجلس شورای اسلامی، نماینده مردم لارستان به عنوان رئیس کمیسیون فرهنگی فعالیت دارد. این کمیسیون به جهت مأموریت هایی که برای آن تعریف شده با نهادهای متعددی از قبیل اوقاف و امور خیریه، تبلیغات، فرهنگ و ارشاد و دیگر دست اندرکاران فرهنگی مهم کشور ارتباط مستقیم و غیرمستقیم دارد. یکی از این دستگاه های فرهنگی، مربوط به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است.

به همین جهت و با توجه به مسئولیت خطیر جناب دکتر جعفرپور در مجلس شورای اسلامی، می توان با یک نگاه منطقی و بابرنامه از این فرصت بهره برد و با دعوت رسمی از رئیس، معاونین و کارشناسان میراث فرهنگی برای حضور در لارستان، ضمن معرفی پتانسیل ها، امکانات، ظرفیت ها و غیره، آنان را ارائه طرح های مختلف مجاب به توجه بیشتر به آثار باستانی گرانبهای موجود در منطقه کرد و با جذب بودجه مناسب عقب ماندگی های موجود در زمینه بهسازی و نگهداری میراث فرهنگی لارستان، شتاب بیشتری بخشید.

در مقوله میراث فرهنگی، ۴ مقوله مهم وجود دارد که متأسفانه براساس اطلاعات موجود و بررسی های میدانی در گذشته کمترین توجه نبست به آن شده است و انتظار می رود با درایت دکتر جعفرپور و بهره گیری از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی توجه بیش از پیش به آن داشت:

بازسازی آثار: در سطح شهرستانهای لارستان، خنج و گراش آثار متعدد باستانی از جمله بازار، قلعه ها، کاروانسراها، آب انبارها، مساجد، راه ها و غیره وجود دارد که می توان در گام نخست با شناسایی چند اثر شاخص، نسبت به بازسازی و رسیدگی به آنها اقدام کرد.

باستان شناسی و کاوشگری آثار تاریخی: متأسفانه با وجود گذشت سالیان متمادی از عمر آثار باارزش باستانی در منطقه لارستان از جمله قلعه اژدهاپیکر، قلعه نارین و غیره، هیچ اقدامی برای انجام کاوش های باستان شناسی انجام نشده و هنوز تاریخ آن برای مردم و تاریخ شناسان مبهم باقی مانده و به طور قطع برای این مهم نیاز به برنامه ریزی است.

پیگیری ثبت جهانی آثار تاریخی: این مهم، سالیان متمادی است که در میان مسئولین و مردم دهان به دهان می شود بدون آنکه نتیجه ای حاصل شود. متأسفانه با وجود اذعان مورخان و مسؤولان در استحقاق آثاری همچون قلعه اژدها پیکر یا بازار قیصریه لار (قدیمی ترین بازار تاریخی ایران) برای ثبت جهانی، به دلائل نامعلوم این پرونده ها مسکوت مانده است و این فرصت های طلائی در حال هدر رفت است.

ثبت و بهسازی بافت های فرسوده و تاریخی شهر لار: بنا به اعلام مسئولان در شهر لار، ۱۲۹ هکتار بافت فرسوده و تاریخی وجود دارد که این بخش از شهر، روز به روز در حال فراموشی و نابودی است و نیاز است با یک برنامه ریزی مدون همچون شهر یزد با ثبت، حفظ و بهسازی آن، هویت تاریخی شهر لار را نگه داشت.

در پایان ذکر این نکته ضروری است، حفظ میراث فرهنگی و ثبت ملی و به ویژه جهانی آن می تواند منجر به جذب گردشگر و توریست و به تبع آن رونق اقتصادی شود. امید می رود نگاه مسئولان نهادهای مرتبط به این مقوله جدی تر شود.