تئاتر لارستان؛ روزی روزگاری| از خاطره‌های طلایی تئاتر لارستان تا نقد وضعیت امروز

 

 

به گزارش میلاد لارستان، تئاتر لارستان روزگاری نه چندان دور یکی از جریان‌سازترین نقاط هنری جنوب کشور بود؛ روزگاری که هر سال چند نمایش از لارستان به جشنواره‌های استانی و ملی راه می‌یافت و نام هنرمندان لاری بر زبان‌ها بود. یکی از چهره‌های تأثیرگذار آن دوران، مرتضی وثوقی است؛ هنرمندی که سال‌ها بر صحنه، پشت صحنه و در مدیریت تئاتر لارستان فعال بوده است.

 

شروع علاقه؛ جرقه‌ای از یک نمایش اثرگذار

وثوقی آغاز مسیرش را چنین روایت می‌کند:

«سال ۱۳۵۹ با دیدن گندم‌های خونین عاشق تئاتر شدم. این علاقه و لطف خدا باعث شد در مسیر بمانم.»

تأثیر خانواده و نقش دکتر محمدباقر وثوقی

«خانواده‌ام تأثیر مستقیم داشتند. برادرم دکتر وثوقی با نمایشنامه‌نویسی و اجراهایش راه را برایم روشن کرد.»

یک خاطره ماندگار: نمایش «مزیری»

«مهم‌ترین تجربه من نمایش مزیری در سال ۱۳۷۱ بود. استقبال مردم در لار و شیراز فراموش‌نشدنی است.»

چالش‌های مدیریتی در انجمن نمایش

وثوقی درباره دوران مدیریت خود می‌گوید:

«بزرگ‌ترین چالش تکمیل پلاتو و تهیه تجهیزات نور و صدا بود. نهایتاً با تلاش زیاد به نتیجه رسید.»

دهه ۶۰ و ۷۰؛ دوران طلایی تئاتر لارستان

او باور دارد:

«دهه ۷۰ اوج تئاتر لار بود؛ از مزیری و کنار لک و پک تا حضور در جشنواره فجر. حضور استادانی چون احمد سپاسدار، جمشید طاهریان و خالد اسلوب نیز درخشش آن دوره را کامل کرد.»

چرا امروز تئاتر لار کم‌رمق است؟

وثوقی با صراحت می‌گوید:

«مشکل اصلی مدیریت است. اداره ارشاد لار بدون مدیر کاربلد و نیروی کافی پیش نمی‌رود.»

 

نقش جوانان و آینده تئاتر لار

«جوانان بااستعدادند. اگر حمایت شوند، دوباره دوران طلایی را می‌بینیم.»

 

راهکارهای بازگشت به مسیر شکوفایی

«باید سکان اداره ارشاد و انجمن نمایش به نیروهای آشنا به هنر سپرده شود. ثبات مدیریتی ضروری است.»

 

سخن پایانی: اتحاد رمز بقاست

«فقط با همدلی و کنار گذاشتن منیت‌هاست که می‌توان چراغ تئاتر لارستان را روشن نگه داشت.»

 

تهیه و تنظیم: حمیدرضا پریدار

ف ۱۱۰