گزارش خواندنی/ترویج کارآفرینی با طعم آویشن و به لیمو و چای ترش

به گزارش میلاد لارستان مأموریت ساعت سه و نیم بعد از ظهر آغاز می شود؛ مقصد، روستاهای هود و بیدشهر در بخش اوز است و هدف، برگزاری نشست با اهالی روستا برای رونق بخشی به اشتغال.

از اوز به بعد، بخشدار به ما اضافه می شود، حالا شده ایم ۲ خودرو، هیأتی از ادارات هم از قبل در هود مستقر شده اند.

به هود که میرسیم سلام علیکی با استقبال کنندگان می کنیم و بی درنگ راهیِ یک جاده خاکی صحرایی می شویم. پس از طی یکی دو کیلومتر به یک زمین کشاورزی باغی می رسیم. نهال های کاشته شده هنوز تا رسیدن به زمان ثمردهی خیلی فاصله دارند.

خانم هاشمی سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد بخش اوز آنجاست و میخواهد چیزی که یک هفته پیش در جلسه شورای اشتغال بخش اوز وصفاش را کرده بود به ما نشان بدهد. او و همسرش آقای شریفی در زمین کشاورزی خود قسمتی را به کاشت گیاهان دارویی اختصاص داده اند. آویشن، به لیمو و چای ترش گیاهانی هستند که کاشت شده اند و بسیار شاداب به نظر میرسند. دوست دارم عطر نشاط بخش به لیمو را همراه خودم داشته باشم پس شاخهای از آن را در جیبم میگذارم؛ به تعارف صاحبان مزرعه، گازی هم به میوه گیاه چای ترش میزنم، طعم اش هم غریب است هم آشنا، اما نمی توانم به یاد بیاورم که با طعم کدام خوراکی مشابهت دارد.

حالا آفتاب رفته و غروب شده، با خودم میگویم یک لیوان چای تازه دم می توانست صفا هوای خنک و فضای دلنشین صحرا را دوچندان کند. دیری نمی پاید که آرزویم برآورده می شود، سه سینی پر از لیوانهای دمنوش از راه می رسد اما هیچکدام، آن چای آشنا نیست؛ دمنوش های یک سینی زرد است دیگری سبز و آن یکی قرمز جیغ. درون هر لیوان چند پَر از برگ تازه گیاه طنازی میکند. همه از نوشیدنشان ابراز رضایت میکنند و اتفاق نظر دارند که این نوشیدنیهای طبیعی به مدد رنگ چشمنواز و طعم و عطر دلپذیرشان به راحتی میتوانند راهشان را به هر خانه ای باز کنند.

خانم هاشمی و همسرش میگویند که با همکاری هنرمندان بخش اوز فعلاً به طور آزمایشی اقدام به کاشت این گیاهان کردهاند و در صورت بازدهی مناسب، کاشتشان را توسعه خواهند داد؛ شاید همین گیاهان، دست هنرمندان را بگیرند و جای خالی حمایت های دولتی را برایشان پر کنند.

 

وقت نماز شده، همراهان همانجا در باغ فریضه را به جا میآورند. به هود که بر میگردیم شب شده است پشت سر خودرو راهنما، کوچه پس کوچهها را تا رسیدن به خانه قرآن روستا طی می کنیم. جمعیتی شاید حدود ۵۰ نفره از مردان و زنان روستا گرد آمده اند. امام جمعه، دهیار و اعضای شورا هم هستند.

امام جمعه آقای وخشوری پس از خوشامدگویی قدری در باب اهمیت کار در آموزههای دینی سخن میگوید و سپس تریبون را به بخشدار میسپارد.

بخشدار آقای آتشفراز در سخنان خود مشکل بیکاری در روستاها را ناشی از گسترش فرهنگ مصرفگرایی در روستاها میداند و میخواهد که در درجه نخست باور تولید در میان روستاییان احیاء شود.

 

پس از بخشدار، نوبت به رئیس اداره کار می رسد. آقای قاسمی همان ابتدا شفافسازی میکند و بیپرده میگوید که برای اشتغالزایی در روستاها به دنبال تأسیس کارخانه هواپیماسازی نیستیم.

نسخهای که اداره کار برای درمان درد بیکاری در روستا می پیچد بیشترش داروهای محلی است که مردم روستا آن ها را میشناسند.

قاسمی میگوید اداره کار و دیگر دستگاههای دولتی تلاش میکنند با بهره گرفتن از خِرَد جمعی مردم روستا، ایدههایی برای کارآفرینی و اشتغالزایی جست و جو کنند که متناسب با استعدادها و داشتههای طبیعی و نیروی انسانی آن روستا باشد.

او می گوید ایده های کارآفرینی نخست می بایست پاسخگوی یک نیاز برآورده نشده باشد تا بتوان یک بازار فروش حداقلی برایش تصور کرد و در درجه دوم باید با سرمایه کم و تا حد امکان بدون استفاده از تسهیلات بانکی، در مدت کوتاهی قابل راهاندازی باشد.

سخن به اینجا که میرسد از افراد حاضر در جلسه دعوت میشود تا نظرها و پیشنهادهای خود را مطرح کنند. عدهای در مخالفت و برخی در موافقت با دیدگاه اداره کار صحبت می کنند اما همهچیز به سادگی نوشتن این چند کلمه پیش نمی رود و گفتوگوها بیشتر از ۲ ساعت به طول می انجامد.

در نهایت، بخشدار صلاح را در آن میبیند که دو طرح «کاشت گیاهان دارویی» و «پرورش زنبور عسل» برای پیگیری در دستور کار دهیاری، شورا و مردم روستای هود قرار گیرد.

هود را که ترک می کنیم ساعت حدود ۹ شب است و وقتی به بیدشهر می رسیم جمعیت کمتری را منتظر خود می یابیم. حاضران می گویند که بسیاری از مردم، خسته از انتظار طولانی به خانه های خود بازگشته اند.

اینجا هم دستور کار مشابهی در پیش گرفته می شود، ابتدا بخشدار و سپس رئیس اداره کار با مردم سخن می گویند.

قاسمی در اینجا (بیدشهر) و البته در روستای هود، طرح ها و برنامه های اشتغالزایی ملی و استانی از جمله: کارورزی، کارآموزی، روستای فاقد بیکار، دهکده مشاغل روستایی، روستا- تعاون و … را تشریح می کند.

او سپس سعی می کند با ذکر مثال های فراوان، انگیزه کار و تلاش را در مردم تقویت نماید و در جایی میگوید: وقتی مردم منطقه ما توانستهاند با سختکوشی و تحمل رنج غربت، کشور امارات را آباد کنند پس حتماً خواهند توانست در آباد کردن زادگاه خویش موفقیت حاصل کنند.

او بار دیگر مردم را به بهره بردن از امکانات طبیعی و مادی و توان نیروی انسانی روستا برای کارآفرینی و اشتغالزایی فرا میخواند و در بازخورد ایده هایی از سوی حاضران مطرح می شود.

اینجا هم مثل جلسه قبلی گفتوگوها به دارازا می کشد.

بخشدار اصرار دارد که جلسه را بدون خروجی مشخص ترک نکند و چند طرح: پرورش ماهیان آب شور، کبک و بلدرچین و احیاء نخلستانهای روستا برای پیگیری مصوب می شود.

برای شام ساعت ۱۱ مهمان دهیار بیدشهر می شویم و بعد راه بازگشت را در پیش می گیریم. به لار که می رسیم ساعت از ۱۲ گذشته است، خسته ایم اما امید به اندک بهبودی در وضعیت اشتغال روستاها ما را برای ادامه راه دلگرم می کند.

گزارش از: مجید بامدادی -کارشناس اشتغال و مسئول روابط عمومی اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی لارستان