چرا سوره فجر را سوره امام حسین (ع) نامیده اند؟

در توجیه و تحلیل تطبیق سوره مذکور بر امام(ع) گفته شده است: “ائمه معصومین علیهم السلام از این جهت این سوره را سوره امام حسین (ع) نامیده اند که قیام و

شهادت آن حضرت در تاریکی طغیان مانند طلوع فجر، منشأ حیات و حرکت گردید. خون پاک او و یارانش به زمین ریخت و نفوس مطمئنه آنها با فرمان “ارجعی” و با خشنودی به سوی پروردگار شتافت تا از این الهام و جوشش، نور حق در میان تاریکی‌ها بدرخشد و راه حیات با عزت باز شود و پایه های ظلم و طغیان بی پایه گردد و طاغیان را دچار خشم و نفرین کند. “(۲) البته در این سوره آیه “و لیال عشر” است که باز به آن حضرت مرتبط است.

معرفی این سوره به عنوان سوره امام حسین (ع) به خاطر این است که مصداق بارز نفس مطمئنه ‌ای است که در آخرین آیات سوره آمده است. امام صادق (ع) به اصحاب خود فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود قرائت کنید که این سوره به حضرت امام حسین (ع) اختصاص دارد. مقصود از نفس مطمئنه آن حضرت و شیعیان او است “. (۱)

حضرت صادق فرمود: “الفجر هو القائم و لیال عشر الائمه من الحسن الی الحسن و الشفع امیرالمؤمنین و فاطمه ( ع ) و الوتر هو الله وحده لاشریک له /  مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(ع) و “لیالی عشر” امامان از امام حسن مجتبی(ع) تا امام عسکری(ع)‌اند و شفع امیرمؤمنان و حضرت فاطمه(ع) می‌باشد و مراد از وتر خداوند یکتا است”. (۳)

پی‌نوشت‌ها:

۱٫ بحارالانوار، ج۲۴، ص ۹۳٫

۲٫ پرتوی از قرآن، ‌سید محمود طالقانی، ج۴، ص ۶۷، با تلخیص.

۳٫ البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، ‌ج۴، ص ۴۶۱٫

مرجع: شبستان