همه بخوانند/روستاهای فراموش شده لارستان(2)!+عکس

میلاد لارستان؛ در ادامه بررسی مناطق محروم لارستان این بار در سفری چند ساعته به برخی از روستاهای بخش مرکزی لارستان، با صحنه ها و اتفاقاتی روبه رو شدیم که بیان آن بسیار سخت، باورنکردنی و دردآور است و جای تأسف بسیار وجود دارد که در این مناطق از لارستان بزرگ چنین محرومیت هایی وجود دارد. بیان موضوعاتی که  در ادامه می آید جهت تنویر افکار عمومی و تلنگری به مسئولین بوده و قصد هیچ گونه جسارتی به مردم منطقه نمی باشد.

به گزارش خبرنگار میلاد لارستان؛ یکی از مهم ترین نکته های بسیار مهمی که در دولت ایران باید به آن توجه شود، مسئله ی محرومیت زدایی از استان های محروم کشور است. در کشور ما، روستاهایی وجود دارد که هر کدام به نوبه ی خود دارای شرایط و محاسن و خصوصیات اقتصادی، راهبُردی ای، فرهنگی و سیاسی خاصی هستند که باید به آن ها رسیدگی شود تا شکوفایی جای محرومیت زدایی آن ها را بگیرد.

 

هیچ شکی نیست که هر اقدامی صورت گرفته است، نه تنها کافی نبوده، بلکه ناقص و نامؤثر بوده است چرا که هنوز لکه ی ننگ محرومیت بر پیشانی این روستاها مشخص است.

هر چند دسترسی سخت، صعوبت کار و دورافتادگی برخی از مناطق روستایی که در نقاط کوهستانی مرتفع یا مناطق کویری قرار گرفته اند، اجرای پروژه های عمرانی را با مشکل مواجه کرده است، اما با تلاش و کوشش مجریان مربوطه می توان هر ساله شاهد بهره مندی تعداد قابل توجه ای از روستاهای کشور از امکانات زیربنایی بود.

در یک سفر کوتاه و چند ساعته به برخی از روستاهای بخش مرکزی لارستان، با صحنه ها و اتفاقاتی روبه رو شدیم که بیان آن بسیار سخت، باورنکردنی و دردآور است و جای تأسف  بسیار وجود دارد که چرا در عصر کنونی ما، هنوز انسانهایی هستند و بگونه ای زندگی می کنند. شاید آنچه می خواهیم در این مطلب مطرح کنیم برای شما قابل درک نباشد و یا اینکه دردآور باشد، اما ما جهت روشن شدن اوج فاجعه محرومیت، مجبوریم آن را مطرح کنیم!!

 

هنگامی که از لار به سمت جنوب شرق و در مسیر جاده لار – بندرعباس طی مسیر می کنید، به اولین پاسگاه انتظامی یعنی پاسگاه “چهاربرکه” می رسید. در همین حین، در سمت چپ خود جاده ای را مشاهده می کنید که شما را به روستاهای بخش مرکزی لارستان هدایت می کند.

وارد جاده که می شوید، در ابتدای آن، به روستای علی آباد و بعد آبگرم “چَ وو” می رسید. پس از آن روستای کهنه جدید را در سمت چپ جاده خواهید دید و با فاصله ای کوتاه به خرابه هایی نزدیک خواهید شد که به کهنه قدیم معروف است.

از این به بعد است که کم کم نشانه های عقب ماندگی خود را نمایان می سازد. اول چیزی که با آن مواجه می شوید و عملاً بدون هیچ توجهی به آن پی می برید، جاده های کاملاً شخم خورده ای است که صدای داد و فریاد خودروی خود را حس می کنید!

بگذارید شما را کمی با حال و هوای این جاده بیشتر آشنا کنم. این جاده، جاده ای بسیار خلوت، با هوایی گرم و سوزان، با بیابان هایی بسیار خشک و البته بدون خط دهی گوشی های همراه را کاملاً تجربه می کنید. ضمناً نباید از حق هم دور شد، در برخی از قسمتها، بوته هایی از خار، درختان کُنار و گَز هم روئیده است.

پس از عبور از دوراهی روستاهای چاه نهر و شاه غیب و همچنین عبور از رودخانه شور، به سرآغاز راههایی پرپیچ و خم و گردنه های خطرناک می رسید.

روستاهایی که ما موفق شدیم به آن سرکشی کنیم، عبارتنداز: بیخویه، رُمَی جان، بلوچی، شِتوان، کهنه بُرهان، درز و سایبان و مهرآباد.

آنچه را لازم می دانیم در این گزارش به آن بپردازیم؛ محرومیت های اساسی ای است که نقطه مشترک روستاهای این منطقه از لارستان می باشد و آن عبارت است از:

فقر گسترده مالی به جهت خشکسالی های شدید در این منطقه با توجه به اینکه شغل اکثریت مردم در این قسمت از لارستان، کشاورزی است و زندگی آنان به این شغل وابسته می باشد.
مسئله فقر مادی، سبب فقر تغذیه ای گردیده است.

 درپی این مهم، بدلیل کمبود درآمد و هزینه های بالای درمان، باعث گردیده تا مردم محروم این منطقه از لارستان، جهت مداوای خود به مراکز درمانی مراجعه نکنند و باعث گردیده تا یک بیماری نچندان حاد، به یک مرض لاعلاج مثل: نابینایی، فلجی و نقص عضو منجر گردد.

فقر مادی تا آنجا رسوخ کرده است که؛ یک خانواده ۶ نفره، تمام امورات زندگی انسانی اش (مثل: آشپزی، مواظبت از بزغاله ها برای در امان ماندن از گرما، خوابیدن و غیره) را در یک اتاق سپری می کند.

فقر باعث شده است تا مردم روستاها، برای تأمین مایحتاج غذایی خود از قبیل: برنج، نان و حبوبات در مذیقه شدید باشند.

بدلیل عدم شغل مناسب، اکثر قریب به اتفاق جمعیت جوان این روستاها، مجبور به مهاجرت شده اند بگونه ای که در این مناطق فقط نونهال، نوجوان و سالمندان را مشاهده خواهی کرد!!

در این روستاها، کمترین وسایل سرمایشی و گرمایشی با توجه به سرمای شدید و گرمای سوزان منطقه، مشاهده نمی شود! واین مردم در سخت ترین شرائط در حال گذران عمر خویش هستند.

 

آنچه تعجب ما را برانگیخت و بسیار برای مسئولان قابل تأمل است؛ رخنه و نفوذ تهاجم فرهنگی دشمن به این روستاهای محروم و دورافتاده است. به هریک از این اماکن مسکونی که رجوع می شد، یک بشقاب (دیش) ماهواره نصب بود و این نشان از عمق فعالیتهای دشمن دارد! و ما همچنان در خواب غفلت به سر می بریم.

 چند توصیه به مسئولان:

کمیته امداد و بهزیستی و ارگانهای مشابه، باید در جهت رفع مشکل فقر و کمک درمانی مردم روستاهای بخش مرکزی لارستان تلاش کنند.

ادارات سازمان تبلیغات و ارشاد اسلامی، می بایست در جهت تأمین روحانی و تبلیغات اسلامی و فرهنگی، تلاشهای بی وقفه و اثرگذاری صورت دهند و با فعال سازی مساجد، مردم این روستاها را به لحاظ اعتقادی و فرهنگی تحکیم بخشند.

شبکه بهداشت و درمان و همچنین دانشکده علوم پزشکی لارستان با قرار دادن شیفت هایی برای پزشکان عمومی و تخصصی، به مردم این روستاهای محروم خدمات دهی کنند.

جهاد کشاورزی با توجه به کمبود آب این بخش، رویه ها و زیرساخت های لازم را جهت گسترش فعالیتهای تولیدی مثل: جوجه ریزی و یا پرورش شترمرغ و محصولات کشاورزی که نیاز به آب کمی دارند، را فراهم نماید و از مهاجرت جمعیت جلوگیری کنند.

اداره منابع طبیعی می بایست با ایجاد سدها، سیل بندها، طرح های آبخیزداری و جنگل زایی و غیره، مانع گسترش چشمگیر بیابان در منطقه وسیع لارستان بخصوص بخش مرکزی باشد.

اداره کل راه و شهرسازی می بایست، به ترمیم و بهسازی راههای روستایی توجه ویژه داشته باشد چراکه به لحاظ ایمنی واقعاً وضعیت نامطلوب است.

فرمانداری و بنیاد مسکن باید در اجرای طرح های هادی روستایی تلاش و حرکت ویژه ای از خود بخرج دهند چراکه یکی از راهکارهای موثر در رفع محرومیت و مشکلات روستاییان، اجرای موفق این طرح است.

اداره آبفا روستایی باید توجه ویژه ای در تأمین آب شرب سالم این روستاها داشته باشد چرا که یکی از معضلات اصلی این عزیزان، کمبود آب است تا جایی که یکی از خانواده های ساکن در روستای بلوچی می گفت: ۳ هفته است که آب شرب آنها قطع شده است!

آنچه در پایان نیاز به ذکر آن است؛ توصیه به مسئولان برای کمک به محرومیت زدایی از روستاهای منطقه لارستان است که جز با همت و مدیریت جهادی قابل حل نیست. مسئولان کشوری باید با دل کَندن از میزهای ناپایدار مدیریتی خود، به طور مداوم به این مناطق سرکشی کنند، به رفع مشکل مردم بپردازند و دَین خود را به مردم و انقلاب اَدا نمایند.

در پایان ذکر این نکته لازم است که، به دلیل حفظ شأن این افراد محروم، از انتشار برخی از تصاویر معذوریم.

گزارش: حسن فراست